Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Biblia stwierdza, że przed powtórnym przyjściem Pana szatan będzie działać z „wielką<br />
mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, i wśród wszelkich podstępnych oszustw” i że na<br />
tych, którzy „nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić”, Bóg ześle „ostry obłęd,<br />
tak iż uwierzą kłamstwu”. 2 Tesaloniczan 2,9-11. {WB 206.1}<br />
Upadek Babilonu będzie całkowity dopiero wtedy, gdy zostanie osiągnięty ten stan i w<br />
chrześcijaństwie nastąpi zupełne połączenie się Kościoła ze światem. Zmiana ta następuje<br />
stopniowo i całkowite wypełnienie się proroctwa z Ap 14,8 należy jeszcze do<br />
przyszłości. {WB 206.2}<br />
Pomimo duchowej ciemności i odłączenia się od Boga, jakie istnieje w Kościołach<br />
wchodzących w skład Babilonu, znajduje się jeszcze w nim wielu prawdziwych<br />
naśladowców Chrystusa. Wielu jest wśród nich takich, którzy nigdy jeszcze nie słyszeli o<br />
prawdach dotyczących naszych czasów. Wielu jest niezadowolonych ze stanu, w jakim się<br />
znajdują i pragną jaśniejszego światła. Na próżno jednak szukają obecności Chrystusa w<br />
Kościele, do którego należą. W miarę jak Kościoły coraz bardziej oddalają się od prawdy i<br />
coraz mocniej wiążą ze światem, różnica między dwiema grupami staje się coraz bardziej<br />
widoczna. W końcu dojdzie do wyraźnego podziału. Przyjdzie czas, kiedy ci, co ponad<br />
wszystko miłują Boga, nie będą mogli dłużej pozostać w łączności z tymi, którzy miłują<br />
„więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest<br />
zaprzeczeniem jej mocy”. 2 Tymoteusza 3,4-5. {WB 206.3}<br />
Osiemnasty Rozdział Apokalipsy Jana wskazuje na czas, kiedy Kościół na skutek<br />
odrzucenia trójanielskiego poselstwa (Objawienie 14,6-12) osiągnie stan przepowiedziany<br />
przez drugiego anioła, a lud Boży, przebywający jeszcze w Babilonie, zostanie wezwany do<br />
wyjścia z niego. Wezwanie to będzie ostatnią wieścią, jaką Bóg skieruje do świata. Gdy ci,<br />
którzy „nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości” (2 Tesaloniczan<br />
2,12), zostaną poddani „ostremu obłędowi” i „uwierzą kłamstwu”, wtedy światło prawdy<br />
oświeci tych wszystkich, którzy otworzyli serca na jego przyjęcie i wszystkie dzieci Boże,<br />
pozostające jeszcze w Babilonie, posłuchają wezwania: „Wyjdźcie z niego, ludu<br />
mój”. Objawienie 18,4. {WB 206.4}<br />
257
Change language