Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Wydarzenia, które miały miejsce przy zburzeniu Jerozolimy, ilustrują mściwy sposób
postępowania szatana wobec tych, którzy poddają się jego wpływom i panowaniu. {WB
22.3}
Nie możemy pojąć, jak bardzo powinniśmy być wdzięczni Chrystusowi za Jego pokój i
opiekę, jakimi nas otacza. Jedynie moc Boża chroni ludzi przed całkowitą władzą szatana.
Nawet nieposłuszni i niewdzięczni powinni widzieć powód do wdzięczności wobec Boga za
Jego łaskę i cierpliwość, gdyż to On trzyma na wodzy moc szatana. Jednak gdy ludzie
przekraczają granice Bożej cierpliwości, wówczas kończy się dla nich ograniczenie siły
szatana. Bóg nigdy nie jest wykonawcą wyroku nad przestępcami, lecz tych, którzy
odrzucają Jego łaskę, pozostawia własnemu losowi, aby zbierali to, co sami zasiali. Każdy
odrzucony promień światła, każde wyśmiane lub zlekceważone napomnienie, każda
pielęgnowana namiętność, każde przestąpienie prawa Bożego, jest zasianym nasieniem,
które na pewno w swoim czasie przyniesie owoc. Duch Święty, któremu się człowiek stale
sprzeciwia, w końcu go opuszcza i człowiek nie ma już siły opanować złych namiętności.
Pozbawiony też zostaje ochrony przed wrogością szatana. Zburzenie Jerozolimy jest
wstrząsającym i uroczystym ostrzeżeniem dla wszystkich, którzy lekceważą Bożą łaskę i
sprzeciwiają się napomnieniom Jego miłosierdzia. Nie ma dobitniejszego świadectwa o
odrazie Boga do grzechu i przykładu kary, jaka spotka winnych. Proroctwo Zbawiciela o
zburzeniu Jerozolimy będzie miało jeszcze inne wypełnienie, a straszliwe spustoszenie
miasta było tylko zapowiedzią przyszłych wydarzeń. W losie wybranego miasta możemy
dostrzec los całego świata, który odrzucił miłosierdzie Boże i podeptał Jego prawo. Straszne
są obrazy nędzy ludzkiej, której ziemia była świadkiem przez długie wieki bezprawia i
przestępstw popełnionych przez człowieka. Serce zamiera, a duch wątleje, gdy człowiek
przywodzi na myśl te rzeczy. Straszne były zawsze następstwa odrzucenia autorytetu
niebios, ale jeszcze straszniejsze obrazy odsłaniają nam przepowiednie na przyszłość. Czym
są obrazy przeszłości — długi szereg zbrodni, wojen, buntów, walk, „szat we krwi
zbroczonych” (Izajasza 9,5) — w porównaniu z okropnościami tego dnia, w którym Duch
Boży już całkowicie opuści niesprawiedliwych i nie będzie więcej powstrzymywał
wybuchów ludzkiej namiętności ani szatańskiej złości? Wtedy, jak nigdy przedtem, świat
ujrzy skutki panowania szatana. {WB 22.4}
Jednak w tym wielkim dniu, tak jak podczas zburzenia Jerozolimy, dzieci Boże będą
wyratowane, „każdy (...) wpisany do [księgi] życia w Jeruzalem”. Izajasza 4,3 (BT).
Chrystus powiedział, że przyjdzie powtórnie, aby zabrać swoich wiernych. „I wtedy ukaże
się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i
ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą. I
pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata z
jednego krańca nieba aż po drugi”. Mateusza 24,30-31. Potem wszyscy ci, którzy wzgardzili
ewangelią, zostaną zniszczeni „tchnieniem ust jego i blaskiem przyjścia jego”. 2
18