Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
książek i czasopism pochodzących z USA. W roku 1842 urodzony w Anglii Robert Winter,<br />
przyjąwszy wiarę adwentową w Ameryce, wrócił do swej ojczyzny, by głosić o powtórnym<br />
przyjściu Pana. Wielu przyłączyło się do niego w tej pracy i poselstwo o sądzie było<br />
przekazywane w różnych częściach Anglii. {WB 190.6}<br />
W Ameryce Południowej Lacunza, hiszpański jezuita, odnalazł wśród ciemnoty i<br />
fałszerstw kapłanów drogę do Pisma Świętego i w ten sposób przyjął prawdę o bliskim<br />
powrocie Chrystusa. Przekonany o obowiązku głoszenia ostrzeżenia, lecz pragnąc uniknąć<br />
kar Rzymu, publikował swe poglądy pod pseudonimem „Rabbi Ben-Ezra”, podając się za<br />
nawróconego Żyda. Lacunza żył w osiemnastym stuleciu, ale dopiero w roku 1825 jego<br />
książka po dotarciu do Londynu została przetłumaczona na język angielski. Jej<br />
opublikowanie pogłębiło budzące się już w Anglii zainteresowanie nauką o powtórnym<br />
przyjściu Chrystusa. {WB 191.1}<br />
W Niemczech nauka ta głoszona była w XVIII wieku przez Bengla, pastora Kościoła<br />
Luterańskiego, słynnego biblistę i krytyka. Po ukończeniu szkoły Bengel „poświęcił się<br />
studiom teologicznym, do czego skłoniło go poważne z natury i bogobojne usposobienie,<br />
rozwinięte przez wcześniejsze wykształcenie i karność. Podobnie jak inni młodzi ludzie<br />
przed i po nim, Bengel toczył walkę z wątpliwościami natury religijnej. Bardzo to<br />
przeżywał, bowiem wspominał później o «wielu strzałach, które przebijały jego biedne<br />
serce i czyniły młodość trudną do zniesienia»”. Kiedy został członkiem konsystorza<br />
wirtemberskiego, rozpoczął walkę o wolność religijną. „Uznając wszelkie prawa i<br />
przywileje Kościoła żądał wolności dla tych, którzy zgodnie z głosem sumienia musieli go<br />
opuścić”. — Encyclopedia Britannica, wyd. IX, hasło „Bengel”. {WB 191.2}<br />
Gdy Bengel pewnego razu przygotowywał na niedzielę adwentu kazanie z dwudziestego<br />
pierwszego rozdziału Apokalipsy Jana, nagle doznał jakby olśnienia dotyczącego<br />
zagadnienia powtórnego przyjścia Chrystusa. Proroctwa księgi Apokalipsy stały się dla<br />
niego jak nigdy dotąd jasne i zrozumiałe. Przygnieciony świadomością nadzwyczajnej<br />
ważności i niezwykłej chwały przepowiedzianych przez proroków wydarzeń, musiał na<br />
jakiś czas zaniechać rozważań nad tym zagadnieniem. Ale za każdym razem, gdy<br />
przemawiał na ambonie, stawało ono przed nim z całą wyrazistością i mocą. Od tego czasu<br />
oddał się więc studiowaniu proroctw, przede wszystkim tych z Apokalipsy Jana i wkrótce<br />
uwierzył, że mówią one o bliskim przyjściu Chrystusa. {WB 191.3}<br />
Ustalona przez niego data drugiego adwentu różniła się o kilka lat od tej, jaką później<br />
przyjął Miller. {WB 191.4}<br />
Pisma Bengla rozeszły się po całym chrześcijańskim świecie. Jego poglądy dotyczące<br />
proroctw przyjęto powszechnie w Wirtembergii, księstwie z którego pochodził, a także<br />
częściowo w innych okolicach Niemiec. Ruch zapoczątkowany przez Bengla rozwijał się<br />
również po jego śmierci, a poselstwo adwentowe głoszone było w Niemczech w tym samym<br />
239
Change language