Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
powszechny pokój”. — Journal of the Rev. Joseph Wolff 378-379. „Pan znowu spojrzy na
ziemię i powie: Oto wszystko jest bardzo dobre”. — Tamże 294. {WB 189.2}
Wolff wierzył, że przyjście Chrystusa jest bliskie. W swej interpretacji proroczych
okresów umieścił to wydarzenie kilka lat później od czasu wyznaczonego przez Millera.
Tym, którzy na podstawie tekstu: „A o tym dniu i godzinie nikt nie wie” (Mateusza 24,36),
starali się dowieść, że człowiek nic nie może wiedzieć o bliskości przyjścia Pańskiego,
Wolff odpowiadał: „Czy nasz Pan powiedział, że dzień i godzina nie będą nigdy znane? Czy
nie dał nam znaków, abyśmy rozpoznali przynajmniej czas zbliżania się Jego powrotu, tak
jak poznaje się bliskość lata po drzewie figowym, które wypuszcza liście? Patrz Mateusza
24,32. Czy nigdy nie mamy poznać tego czasu, skoro sam Bóg zachęca nas nie tylko do
czytania proroctw Daniela, ale także do zrozumienia ich? Właśnie w Księdze Daniela, gdzie
powiedziane jest, że słowa te mają być zapieczętowane do czasu końca, pisze także, że
«wielu będzie to badać» (użyte w oryginale hebrajskie wyrażenie oznacza badanie i
rozmyślanie nad czasem) i «wzrośnie poznanie», tj. zrozumienie tego czasu. Daniela 12,4.
Poza tym nasz Pan nie chciał wcale powiedzieć, że nigdy nie poznamy zbliżania się czasu,
lecz że człowiek nie zna dokładnego dnia i godziny. Powiedział On, że pojawią się
wystarczające znaki, abyśmy mogli przygotować się na Jego powtórne przyjście, tak jak
Noe przygotował arkę”. — Wolff, Researches and Missionary Labors 404-405. {WB 189.3}
Na temat panującego powszechnie interpretowania i wypaczania Biblii Wolff napisał:
„Większość chrześcijańskich Kościołów odwróciła się od wyraźnego sensu Pisma Świętego,
skłaniając się do złudnych nauk buddystów, którzy wierzą, że przyszłe szczęście ludzkości
polegać będzie na rozpłynięciu się w nirwanie. Przypuszczalnie czytając «Żydzi», rozumieją
«poganie», gdy czytają «Jerozolima», myślą, że to Kościół, gdy powiedziane jest «ziemia»,
dla nich oznacza to «niebo», «przyjście Pana» rozumieją jako rozwój towarzystw
misyjnych, natomiast wejście na górę Pańską — jako «wielkie zgromadzenie
metodystów»”. — Journal of the Rev. Joseph Wolff 96. {WB 189.4}
W ciągu 24 lat od roku 1821 do 1845 Wolff wiele podróżował. Był w Afryce,
odwiedzając Egipt i Abisynię, w Azji przemierzył Palestynę, Syrię, Persję, Bucharę i Indie.
Był także w Stanach Zjednoczonych. W drodze na kontynent amerykański zatrzymał się na
Wyspie św. Heleny, gdzie wygłaszał kazania. W sierpniu 1837 roku przybył do Nowego
Jorku. Po kilku przemówieniach w tym mieście udał się w celu głoszenia ewangelii do
Filadelfii i Baltimore, a w końcu dotarł do Waszyngtonu. Tutaj powiedział: „Na wniosek
byłego prezydenta, Johna Q. Adamsa, Izba Parlamentu jednogłośnie pozwoliła mi
wykorzystać salę jednego z domów Kongresu na wykład, który wygłosiłem tam jednej
soboty, zaszczycony obecnością członków Kongresu, biskupa Wirginii, a także duchownych
i obywateli Waszyngtonu. Ten sam honor okazali mi członkowie rządu stanowego w New
Jersey i Pensylwanii, w ich obecności miałem wykład o moich badaniach w Azji i o
przyszłym osobistym panowaniu Jezusa Chrystusa”. — Tamże 398-399. {WB 190.1}
237