Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
miasto. W tym czasie także w całym kraju nie było wrogów, którzy mogliby im<br />
przeszkadzać. Podczas oblężenia Żydzi, którzy przybyli zewsząd na Święto Namiotów,<br />
znajdowali się w Jerozolimie, toteż chrześcijanie bez przeszkód uszli spokojnie przez<br />
okoliczne miasta i wioski do miasta Pella w Perei po drugiej stronie Jordanu. {WB 19.5}<br />
Wojska żydowskie, goniące Cestusa i jego armię, z taką zajadłością rzuciły się na tylną<br />
straż Rzymian, iż groziło jej zupełne zniszczenie. Z wielką trudnością udał się Rzymianom<br />
odwrót. Żydzi, nie poniósłszy prawie żadnych strat, wrócili triumfalnie z łupami do miasta.<br />
To chwilowe zwycięstwo przyniosło im jednak tylko nieszczęście. Ufni w swą siłę stali się<br />
nieustępliwi wobec Rzymu (i nie podjęli rokowań), skutkiem czego na miasto spadło<br />
przepowiedziane „biada”. {WB 20.1}<br />
Okropna była klęska, gdy Tytus ponownie obiegł Jerozolimę. Otoczył miasto podczas<br />
świąt Paschy, kiedy w Jerozolimie zebrały się tysiące Żydów. Zapasy żywności, które<br />
wystarczyłyby na kilka lat, gdyby nimi szafowano właściwie, zostały wcześniej zniszczone<br />
w bratobójczych walkach zwalczających się wzajemnie stronnictw, toteż podczas oblężenia<br />
zawisło nad miastem straszliwe widmo śmierci głodowej. Miarę pszenicy sprzedawano za<br />
jeden talent. Panował taki głód, że mieszkańcy żuli swe skórzane pasy, sandały i skóry<br />
chroniące tarcze. Wielu z nich decydowało się na nocne wyprawy w celu zdobycia dziko<br />
rosnącego ziela za murami miasta. Mieszkańców Jerozolimy nie odstraszało to, że<br />
niektórych łapano i mordowano wśród mąk, a innym, którzy wrócili szczęśliwie, wykradano<br />
pożywienie zdobyte z narażeniem życia. Silniejsi w najokrutniejszy sposób wydzierali<br />
szczupłe zapasy żywności słabszym. Dopuszczali się tego ludzie żyjący dotychczas w<br />
dostatku, pragnący jedynie w ten sposób zgromadzić zapasy i zapewnić sobie żywność na<br />
przyszłość. {WB 20.2}<br />
Oblężenie było tragiczne w skutkach. Tysiące osób zginęło śmiercią głodową lub<br />
wskutek epidemii. Zdawało się, że zniknęły naturalne więzy miłości. Żony okradały mężów,<br />
a mężowie żony; dzieci wydzierały ostatni kęs chleba z ust swym rodzicom. Pytanie<br />
proroka: „Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu?” (Izajasza 49,15) znalazło<br />
odpowiedź wewnątrz murów osądzonego miasta. „Tkliwe zwykle kobiety własnymi rękami<br />
gotowały swoje dzieci; te służyły im za pokarm w czasie zagłady córki mojego ludu”. Treny<br />
4,10. Wypełniło się ostrzegawcze proroctwo sprzed 1400 lat: „Kobieta najbardziej między<br />
wami wydelikacona i wypieszczona, która nigdy nie próbowała postawić stopy swojej nogi<br />
na ziemi, ponieważ była zbyt wypieszczona i wydelikacona, będzie zazdrościć<br />
umiłowanemu mężowi i swemu synowi i córce (...) i nawet swoich dzieci, które porodzi,<br />
gdyż sama potajemnie zjadać je będzie z braku czegokolwiek innego w czasie oblężenia i<br />
ucisku, jakim uciśnie cię twój nieprzyjaciel w twoich miastach”. 5 Mojżeszowa 28,56-<br />
57. {WB 20.3}<br />
15
Change language