Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
niebieskich”. — R. M. Devens, American Progress, or The Great Events of the Graetest<br />
Century 28,1-5. {WB 176.1}<br />
„Żaden język nie jest w stanie oddać okazałości tego wspaniałego widowiska (...) nikt,<br />
kto tego nie widział, nie potrafi sobie wyobrazić panującego wtedy blasku. Zdawało się, że<br />
wszystkie gwiazdy zebrały się w jednym punkcie nieba niedaleko zenitu i stamtąd, z<br />
szybkością błyskawicy rozpryskiwały się na wszystkie strony. Ich ilość nie malała. Tysiące<br />
mknęły drogą, po której biegły już tysiące innych, jak gdyby zostały stworzone specjalnie<br />
na tę okazję”. — F. Reed, w: Christian Advocate and Journal, 13 grudzień 1833. „Nie<br />
można było zobaczyć lepszej ilustracji drzewa figowego, zrzucającego swoje figi, gdy nim<br />
wstrząsa gwałtowny wiatr”. — „The Old Countryman”, w portlandzkimEvening Advertiser,<br />
26 listopad 1833. {WB 176.2}<br />
W nowojorskim „Journal of Commerce” z dnia 14 XI 1833 roku ukazał się długi artykuł<br />
na temat tego dziwnego zjawiska. Padło w nim między innymi zdanie: „Przypuszczam, że<br />
żaden filozof ani uczony nie donosił ani nie zanotował kiedykolwiek takiego zjawiska jak<br />
to, które wydarzyło się wczorajszego ranka. 1800 lat temu przepowiedział je dokładnie<br />
prorok; zadajmy sobie tylko trud i chciejmy to proroctwo pojąć (...) jedynie w sensie<br />
dosłownym”. {WB 176.3}<br />
W ten sposób ukazał się ostatni ze znaków powtórnego przyjścia Chrystusa, o których<br />
Zbawiciel powiedział do uczniów: „Tak i wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko<br />
jest, tuż u drzwi”. Mateusza 24,33. Następnymi wydarzeniami, które Jan oglądał po tych<br />
znakach, było zniknięcie nieba, „jak niknie zwój, który się zwija”, trzęsienie ziemi,<br />
poruszenie się ze swych miejsc wszystkich gór i wysp oraz wysiłki niepobożnych, by ukryć<br />
się przed obliczem Syna Człowieczego. Patrz Objawienie 6,12-17. {WB 176.4}<br />
Wielu z tych, którzy byli naocznymi świadkami spadania gwiazd, potraktowało to<br />
wydarzenie jako zapowiedź nadchodzącego sądu, jako „straszny symbol, pewny zwiastun i<br />
łaskawy znak tego wielkiego i strasznego dnia”. — „The Old Countryman” w portlandzkim<br />
Evening Adveniser, 26 listopad 1833. W ten sposób uwaga ludzi została skierowana na<br />
wypełnienie się proroctwa, a wielu poważnie zaczęło traktować ostrzeżenie dotyczące<br />
powtórnego przyjścia Chrystusa. {WB 176.5}<br />
W roku 1840 inne znamienne spełnienie się przepowiedni wzbudziło wielkie<br />
zainteresowanie. Dwa lata wcześniej Josiah Litch, jeden z wybitnych kaznodziejów, którzy<br />
głosili o powtórnym przyjściu Chrystusa, opublikował wykład dziewiątego rozdziału<br />
Apokalipsy Jana, w którym przepowiedziany jest upadek Imperium Osmańskiego. Według<br />
jego obliczeń mocarstwo to miało upaść „w roku 1840, w miesiącu sierpniu”. Na kilka dni<br />
przed tym wydarzeniem Litch napisał: „Jeżeli przyjmiemy, że pierwszy okres czasu, tzn.<br />
150 lat, wypełnił się dokładnie, nim Konstantyn Deacozes (cesarz bizantyjski) objął tron za<br />
zgodą Turcji oraz, że okres 391 lat i 15 dni zaczął się z końcem pierwszego okresu, to cały<br />
219
Change language