Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
królestwie, polecenie Zbawiciela brzmiało: „Na drogę pogan nie wkraczajcie i do miasta<br />
Samarytan nie wchodźcie. Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu<br />
Izraela”. Mateusza 10,5-6. {WB 173.2}<br />
„W połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe i z pokarmów”. W roku 31 po Chr., tzn. w<br />
trzy i pół roku po chrzcie, Pan został ukrzyżowany. Wielka ofiara, złożona na Golgocie,<br />
zakończyła starotestamentowy system ofiarniczy, który przez cztery tysiące lat wskazywał<br />
na Baranka Bożego. Symbol znalazł swe urzeczywistnienie i składanie wszelkich innych<br />
ofiar miało się zakończyć. {WB 173.3}<br />
Siedemdziesiąt tygodni, czyli 490 lat przeznaczonych specjalnie dla Żydów, skończyło<br />
się w 34 roku po Chr. W tym czasie naród izraelski przypieczętował swe odrzucenie<br />
ewangelii wyrokiem Sanhedrynu nakazującym ukamienowanie Szczepana i prześladowanie<br />
wyznawców Chrystusa. Od tego momentu wieść o zbawieniu, ograniczona dotąd do narodu<br />
wybranego, zaczęła być głoszona całemu światu. Uczniowie, których prześladowanie<br />
zmusiło do ucieczki z Jerozolimy, „szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę”.<br />
„A Filip dotarł do miasta Samarii i głosił im Chrystusa”. Dzieje Apostolskie 8,4-5. Piotr,<br />
prowadzony przez Boga, przedstawił ewangelię setnikowi w Cezarei, bogobojnemu<br />
Korneliuszowi, a gorliwemu Pawłowi, zdobytemu dla wiary w Jezusa, powierzono zadanie<br />
zaniesienia radosnej nowiny „daleko do pogan”. Dzieje Apostolskie 22,21. {WB 173.4}<br />
Dotąd wszystkie szczegóły proroctwa wypełniły się nadzwyczaj dokładnie, a początek<br />
siedemdziesięciu tygodni ustalono bez żadnych wątpliwości na rok 457 przed Chr.,<br />
podobnie jak koniec tego okresu na rok 34 po Chr. Znając powyższe daty nietrudno jest<br />
ustalić koniec 2300 dni. Gdy siedemdziesiąt tygodni odejmiemy od 2300 dni pozostanie<br />
jeszcze 1810 dni. Zatem po zakończeniu 490 dni musi się wypełnić pozostałe 1810. Okres<br />
1810 lat, rozpoczęty w roku 34 po Chr., kończy się w roku 1844. Wobec tego cały okres<br />
2300 dni, opisany w Księdze Daniela 8,14, kończy się w tym właśnie roku. Po upływie tego<br />
wielkiego proroczego okresu, według oświadczenia anioła Bożego, świątynia „będzie<br />
oczyszczona” (wg ks. Wujka). A więc czas oczyszczenia świątyni, w którym — jak niemal<br />
powszechnie wierzono — miało nastąpić powtórne przyjście Chrystusa, był dokładnie<br />
podany. {WB 173.5}<br />
Miller i jego przyjaciele sądzili początkowo, że 2300 dni skończy się na wiosnę roku<br />
1844, jednak przepowiednia wskazuje na jesień tegoż roku.23 Niezrozumienie w tym<br />
punkcie przyczyniło się do tego, że ci, którzy przyjęli wcześniejszą datę powrotu Pana,<br />
przeżyli wiele rozczarowań. Wszystko to jednak nie osłabiło siły dowodu, że 2300 dni<br />
kończy się w roku 1844 i że wielkie wydarzenie określone jako oczyszczenie świątyni musi<br />
mieć wtedy miejsce. {WB 173.6}<br />
215
Change language