Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Share Embed Flag
Download ePaper

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.

newcovenantpublicationsintl
from newcovenantpublicationsintl More from this publisher
15.04.2023 Views

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach w ogóle znikły, ciemność nie mogłaby być bardziej zupełna.” — List dra Samuela Tenny, z Exeter, New Hampshire, grudzień 1785, w: Massachusetts Historical Society Collection, 1792, I ser., I, 97. Choć o dziewiątej wieczorem księżyc był w pełni, to jednak w „najmniejszym stopniu nie mógł rozproszyć grobowych ciemności”. Po północy ciemność znikła, a kiedy księżyc pokazał się, był początkowo koloru krwi. {WB 163.5} Dzień 19 maja 1780 roku oznaczony jest w historii jako „ciemny dzień”. Od czasów Mojżesza nie zanotowano ciemności tak gęstej, tak daleko sięgającej i tak długotrwałej. Opis tego wydarzenia, podany przez naocznych świadków, jest tylko echem słów Pana, jakie zapisał prorok Joel 2500 lat przed ich wypełnieniem. „Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie ów wielki straszny dzień Pana”. Joela 3,4. {WB 163.6} Chrystus nakazał swemu ludowi zważać na zwiastuny swojego powtórnego przyjścia i radować się ze znaków oznajmiających Jego powrót. „A gdy się to zacznie dziać — powiedział Jezus — wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie wasze”. Łukasza 21,28. Zwrócił uwagę swych naśladowców na pączkujące drzewa na wiosnę i powiedział: „Gdy widzicie, że już puszczają pąki, sami poznajecie, iż lato już blisko. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest Królestwo Boże”. Łukasza 21,30-31. {WB 163.7} Ale gdy pokora i pobożność w Kościele ustąpiły miejsca pysze i formalizmowi, oziębła miłość do Chrystusa i wiara w Jego powtórne przyjście. Zajęci sprawami doczesnymi i poszukiwaniem przyjemności, wyznawcy Boga byli ślepi na wskazówki Zbawiciela dotyczące znaków poprzedzających Jego powrót. Zaniedbano naukę o drugim adwencie, a teksty biblijne mówiące o tym wydarzeniu zniekształcono przez fałszywe ich interpretacje, aż w końcu przestano je dostrzegać i zapomniano o nich. Sytuacja ta była charakterystyczna dla Kościołów Ameryki. Wolność i wygoda, jakimi cieszyły się wszystkie warstwy społeczne, pragnienie bogactwa i zbytku, rodzące się i pochłaniające wszystko dążenie do zdobywania pieniędzy, a także wysiłki zmierzające do osiągnięcia popularności i władzy, które były w zasięgu wszystkich, skłaniały ludzi do kierowania swych nadziei i zainteresowań na sprawy życia doczesnego i odsuwania w daleką przyszłość tego wielkiego dnia, w którym przeminie obecny porządek rzeczy. {WB 164.1} Zbawiciel, gdy wskazał swym naśladowcom na znaki swojego powrotu, przepowiedział również stan duchowego upadku, który będzie istnieć tuż przed Jego powtórnym przyjściem. Jak za czasów Noego, ludzie pochłonięci będą sprawami doczesnymi — kupowaniem, sprzedawaniem, sadzeniem, budowaniem, zawieraniem małżeństw — a zapomną o Bogu i przyszłym życiu. Dla żyjących w tym czasie przeznaczone jest napomnienie Chrystusa: „Baczcie na siebie, aby serca wasze nie były ociężałe wskutek obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył (...). Czuwajcie 202

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach więc, modląc się cały czas, abyście mogli ujść przed tym wszystkim, co nastanie, i stanąć przed Synem Człowieczym”. Łukasza 21,34.36. {WB 164.2} O stanie Kościoła w tym czasie mówią słowa Zbawiciela z Apokalipsy Jana: „Masz imię, że żyjesz, a jesteś umarły”. Objawienie 3,1. Do tych zaś, którzy nie chcą obudzić się ze swej duchowej śpiączki, kieruje On uroczyste ostrzeżenie: „Jeśli tedy nie będziesz czujny, przyjdę jako złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę”. Objawienie 3,3. {WB 164.3} Ludzie muszą dostrzec grożące im niebezpieczeństwo, trzeba ich obudzić, aby mogli się przygotować na uroczyste wydarzenie mające nastąpić po zakończeniu czasu łaski dla mieszkańców ziemi. Prorok Boży oświadcza: „Wielki jest dzień Pana i pełen grozy, któż go przetrwa?” Joela 2,11. „Któż się ostoi, kiedy przyjdzie Ten, którego oczy są zbyt czyste, aby mogły patrzeć na zło” i który „nie może spoglądać na bezprawie”. Habakuka 1,13. Dla tych, którzy wołają: „Znamy cię, Boże!” (Ozeasza 8,2), a jednocześnie przestępują zawarte z Nim przymierze i podążają za innymi bogami, kryjąc w sercu grzech i miłując ścieżki niesprawiedliwości (patrz Psalmów 16,4), dzień Pański będzie „ciemnością, a nie światłością, mrokiem, a nie jasnością”. Amosa 5,20. Pan mówi: „W owym czasie będę przeszukiwał Jeruzalem w świetle pochodni i będę karał mężów, którzy siedzą nad mętnymi resztkami wina i mówią w swoim sercu: Nie uczyni Pan nic dobrego ani też nic złego”. Sofoniasza 1,12. „I nawiedzę okręg ziemski za jego złość, a bezbożnych za ich winę, i ukrócę pychę zuchwalców, a wyniosłość tyranów poniżę”. Izajasza 13,11. „Ani srebro, ani złoto nie będzie mogło ich wyratować w dniu gniewu Pana”. „Ich mienie będzie rozgrabione, a ich domy będą spustoszone”. Sofoniasza 1,18.13. {WB 164.4} Prorok Jeremiasz, przepowiadając te okropne czasy, woła: „Moje serce jest zaniepokojone, nie mogę milczeć, bo głos trąby słyszysz, moja duszo, zgiełk wojenny! Klęska następuje po klęsce”. Jeremiasza 4,19-20. {WB 164.5} „Dzień ów jest dniem gniewu, dniem ucisku i utrapienia, dniem huku i hałasu, dniem ciemności i mroku, dniem obłoków i gęstych chmur, dniem trąby i okrzyku wojennego”. Sofoniasza 1,15-16. „Oto nadchodzi dzień Pana, okrutny (...) aby obrócić ziemię w pustynię, a grzeszników z niej wytępić”. Izajasza 13,9. {WB 164.6} Z powodu nieuchronności tego wielkiego dnia Biblia w uroczystych i dobitnych słowach wzywa lud Boży, aby otrząsnął się z duchowego letargu i pokutując szukał z pokorą oblicza Pana: „Zatrąbcie na rogu na Syjonie! Krzyczcie na mojej świętej górze! Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi dzień Pana, gdyż jest bliski!” „Ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie! Zgromadźcie lud, poświęćcie zebranie, zbierzcie starszych, zgromadźcie dzieci i niemowlęta! Niech oblubieniec wyjdzie ze swej komory, a oblubienica ze swej komnaty! Niech kapłani, słudzy Pana, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem”. „Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie 203

<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />

więc, modląc się cały czas, abyście mogli ujść przed tym wszystkim, co nastanie, i stanąć<br />

przed Synem Człowieczym”. Łukasza 21,34.36. {WB 164.2}<br />

O stanie Kościoła w tym czasie mówią słowa Zbawiciela z Apokalipsy Jana: „Masz<br />

imię, że żyjesz, a jesteś umarły”. Objawienie 3,1. Do tych zaś, którzy nie chcą obudzić się<br />

ze swej duchowej śpiączki, kieruje On uroczyste ostrzeżenie: „Jeśli tedy nie będziesz<br />

czujny, przyjdę jako złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę”. Objawienie<br />

3,3. {WB 164.3}<br />

Ludzie muszą dostrzec grożące im niebezpieczeństwo, trzeba ich obudzić, aby mogli się<br />

przygotować na uroczyste wydarzenie mające nastąpić po zakończeniu czasu łaski dla<br />

mieszkańców ziemi. Prorok Boży oświadcza: „Wielki jest dzień Pana i pełen grozy, któż go<br />

przetrwa?” Joela 2,11. „Któż się ostoi, kiedy przyjdzie Ten, którego oczy są zbyt czyste, aby<br />

mogły patrzeć na zło” i który „nie może spoglądać na bezprawie”. Habakuka 1,13. Dla tych,<br />

którzy wołają: „Znamy cię, Boże!” (Ozeasza 8,2), a jednocześnie przestępują zawarte z Nim<br />

przymierze i podążają za innymi bogami, kryjąc w sercu grzech i miłując ścieżki<br />

niesprawiedliwości (patrz Psalmów 16,4), dzień Pański będzie „ciemnością, a nie<br />

światłością, mrokiem, a nie jasnością”. Amosa 5,20. Pan mówi: „W owym czasie będę<br />

przeszukiwał Jeruzalem w świetle pochodni i będę karał mężów, którzy siedzą nad mętnymi<br />

resztkami wina i mówią w swoim sercu: Nie uczyni Pan nic dobrego ani też nic<br />

złego”. Sofoniasza 1,12. „I nawiedzę okręg ziemski za jego złość, a bezbożnych za ich<br />

winę, i ukrócę pychę zuchwalców, a wyniosłość tyranów poniżę”. Izajasza 13,11. „Ani<br />

srebro, ani złoto nie będzie mogło ich wyratować w dniu gniewu Pana”. „Ich mienie będzie<br />

rozgrabione, a ich domy będą spustoszone”. Sofoniasza 1,18.13. {WB 164.4}<br />

Prorok Jeremiasz, przepowiadając te okropne czasy, woła: „Moje serce jest<br />

zaniepokojone, nie mogę milczeć, bo głos trąby słyszysz, moja duszo, zgiełk wojenny!<br />

Klęska następuje po klęsce”. Jeremiasza 4,19-20. {WB 164.5}<br />

„Dzień ów jest dniem gniewu, dniem ucisku i utrapienia, dniem huku i hałasu, dniem<br />

ciemności i mroku, dniem obłoków i gęstych chmur, dniem trąby i okrzyku<br />

wojennego”. Sofoniasza 1,15-16. „Oto nadchodzi dzień Pana, okrutny (...) aby obrócić<br />

ziemię w pustynię, a grzeszników z niej wytępić”. Izajasza 13,9. {WB 164.6}<br />

Z powodu nieuchronności tego wielkiego dnia Biblia w uroczystych i dobitnych słowach<br />

wzywa lud Boży, aby otrząsnął się z duchowego letargu i pokutując szukał z pokorą oblicza<br />

Pana: „Zatrąbcie na rogu na Syjonie! Krzyczcie na mojej świętej górze! Niech zadrżą<br />

wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi dzień Pana, gdyż jest bliski!” „Ogłoście święty<br />

post, zwołajcie zgromadzenie! Zgromadźcie lud, poświęćcie zebranie, zbierzcie starszych,<br />

zgromadźcie dzieci i niemowlęta! Niech oblubieniec wyjdzie ze swej komory, a oblubienica<br />

ze swej komnaty! Niech kapłani, słudzy Pana, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem”.<br />

„Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie<br />

203

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!