Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Gdy Jezus wypowiedział proroctwo o zburzeniu świątyni, uczniów napełniła trwoga i<br />
zdziwienie, chcieli więc dokładnie zrozumieć znaczenie słów Chrystusa. Czterdzieści lat<br />
budowano tę świątynię, a lud z ochotą poświęcał swe bogactwa, ręce do pracy i zdolności,<br />
aby budynek był jak najwspanialszy. Herod Wielki nie szczędził w tym celu ani rzymskich,<br />
ani żydowskich skarbów, nawet cesarz przysłał swe dary. Masywne bloki białego marmuru<br />
o niespotykanej wielkości, sprowadzone z Rzymu, tworzyły część budowy. {WB 16.6}<br />
Uczniowie zwrócili uwagę Mistrza właśnie na te mury, kiedy powiedzieli: „Nauczycielu,<br />
patrz, co za kamienie i co za budowle”. Marka 13,1. {WB 17.1}<br />
Na te słowa Jezus dal uroczystą i niespodziewaną odpowiedź: „Zaprawdę powiadam<br />
wam, nie pozostanie tutaj kamień na kamieniu, który by nie został rozwalony”. Mateusza<br />
24,2. {WB 17.2}<br />
Ze zburzeniem Jerozolimy uczniowie łączyli wydarzenia osobistego przyjścia Chrystusa<br />
w królewskiej wspaniałości, by zająć tron wszechświata, ukarać niepokutujących Żydów i<br />
zrzucić rzymskie jarzmo z narodu izraelskiego. Pan powiedział im, że przyjdzie powtórnie,<br />
dlatego na samą wzmiankę o zdarzeniach mających dotyczyć zburzenia Jerozolimy myśli<br />
uczniów skierowały się na Jego powtórne przyjście. Zgromadzeni na Górze Oliwnej pytali<br />
Go: „Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca<br />
świata?” Mateusza 24,3. {WB 17.3}<br />
Dla ich dobra Chrystus nie odkrył im przyszłości. Gdyby już wówczas zrozumieli w<br />
pełni dwa straszne wydarzenia, cierpienie i śmierć Chrystusa, oraz zburzenie miasta i<br />
świątyni, ogarnęłaby ich rozpacz. Chrystus podał im tylko w zarysach zdarzenia, które<br />
miały mieć miejsce przed końcem czasu. I nie zrozumiano wówczas jeszcze Jego słów, ich<br />
znaczenie miało być odkryte dopiero wtedy, kiedy Jego lud będzie potrzebował wskazówek<br />
zawartych w tych słowach. Proroctwo Chrystusa miało więc podwójne znaczenie. Przede<br />
wszystkim odnosiło się do zburzenia Jerozolimy, a poza tym było obrazem wydarzeń czasu<br />
ostatecznego. {WB 17.4}<br />
Jezus opowiadał słuchającym Go uczniom o losie, jaki miał spotkać odstępczy Izrael, a<br />
szczególnie o karze, która spadnie nań dlatego, że odrzucił i ukrzyżował Mesjasza. Oto<br />
pewne znaki poprzedzą ów straszny koniec. Godzina powszechnej trwogi przyjdzie nagle.<br />
Zbawiciel ostrzega swych naśladowców: „Gdy więc ujrzycie na miejscu świętym ohydę<br />
spustoszenia, którą przepowiedział prorok Daniel — kto czyta, niech uważa — wtedy ci, co<br />
są w Judei, niech uciekają w góry”. Mateusza 24,15-16; Łukasza 21,20. {WB 17.5}<br />
Kiedy Rzymianie zatkną swe pogańskie sztandary na ziemi świętej, na przedpolu<br />
Jerozolimy, wtedy naśladowcy Chrystusa mają się ratować ucieczką. Gdy ten ostrzegawczy<br />
znak będzie widoczny, wówczas wszyscy, którzy chcą uniknąć nieszczęścia, nie mogą się<br />
wahać. W całej ziemi judzkiej, a również w Jerozolimie, na dany sygnał wszyscy<br />
11
Change language