Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Gdy ową kobietę wprowadzono do Konwentu, mówca wziął ją za rękę i zwracając się do<br />
zgromadzenia powiedział: „Śmiertelnicy, przestańcie drżeć przed bezsilnymi gromami<br />
Boga, które stworzył wasz strach. Od dziś nie uznawajcie żadnego bóstwa, prócz rozumu.<br />
Przedstawiam wam najczystszy jego wizerunek, jeśli musicie mieć bogów, poświęćcie się<br />
tylko takiemu, jak ten. (...) O, Zasłono Rozumu, opadnij przed dostojnym Senatem<br />
Wolności!” {WB 146.2}<br />
„Gdy przewodniczący zgromadzenia uścisnął boginię, umieszczono ją we wspaniałej<br />
lektyce i wśród ogromnych tłumów zaniesiono do katedry Notre Dame, ażeby tam zajęła<br />
miejsce Boga. Posadzono ją na wielkim ołtarzu i wszyscy obecni oddali jej cześć”. —<br />
Alison I, 10. {WB 146.3}<br />
Niedługo potem zaczęto publicznie palić Biblie. Przy jednej z takich okazji<br />
przedstawiciele „Powszechnego Towarzystwa Muzeum” weszli do sieni ratusza z<br />
okrzykiem: „Vive la Raison!” (Niech żyje Rozum!) Na końcu drąga nieśli na wpół spalone<br />
szczątki rozmaitych książek, między innymi modlitewniki, mszały, Nowy i Stary<br />
Testament, które, jak stwierdził przewodniczący, „pokutują w wielkim ogniu za głupstwa,<br />
do których popełnienia skłaniały cały rodzaj ludzki”. — Journal of Paris, 1793, Nr 318, cyt.<br />
w Buchez-Roux, Collection of Parliamentary History XXX, 200-201. {WB 146.4}<br />
To papiestwo rozpoczęło dzieło, które dokończyli niezbożni. Ówczesna sytuacja<br />
społeczna, religijna i polityczna, która niechybnie prowadziła Francję do ruiny, była<br />
rezultatem polityki Rzymu. Pisarze, opisujący okropności rewolucji, mówią, że o to<br />
wszystko należy oskarżyć tron i Kościół. Sprawiedliwy wyrok musi ekscesy rewolucji<br />
przypisać Kościołowi rzymskiemu. Papiestwo zasiało w umysłach królów uprzedzenie do<br />
reformacji, jako wroga korony i powodu rozłamu, który będzie zgubny dla wolności, pokoju<br />
oraz jedności narodu. W ten sposób Rzym stał się przyczyną straszliwego okrucieństwa i<br />
ucisku, nakazanego przez tron.17 {WB 146.5}<br />
Biblii towarzyszył duch wolności. Gdziekolwiek przyjmowano ewangelię, tam budziły<br />
się umysły ludzi. Zaczęli oni zrzucać z siebie zniewalające więzy niewiedzy, grzechu i<br />
zabobonu, zaczęli myśleć i działać jak wolni ludzie. Z drugiej strony monarchowie widząc<br />
to, zaczęli obawiać się o swój despotyzm. {WB 146.6}<br />
Rzym nie omieszkał podsycać tych egoistycznych obaw. W roku 1525 papież<br />
powiedział do regenta Francji. „Ta mania (protestantyzm) wprowadzi zamieszanie i<br />
zniszczy nie tylko religię, lecz także wszystkich książąt, szlachtę, zakony i ludzi wszelkich<br />
stanów”. — G. de Felice, History of the Protestants of France I, 2,8. Kilka lat później poseł<br />
papieski ostrzegł króla: „Sir, proszę się nie łudzić, protestanci zniszczą wszelki obywatelski<br />
i religijny porządek (...). Tron znajduje się w takim samym niebezpieczeństwie, jak ołtarz<br />
(...). Wprowadzenie nowej religii nieuchronnie doprowadzi do zmiany rządu”. —<br />
D’Aubigné, History of the Reformation in Europe in the Time of Calvin II, 36. Teologowie<br />
180
Change language