Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Share Embed Flag
Download ePaper

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.

newcovenantpublicationsintl
from newcovenantpublicationsintl More from this publisher
15.04.2023 Views

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Prześladowanie Kościoła Chrystusowego nie trwało całe 1260 lat. Bóg z miłosierdzia dla swego ludu skrócił czas ogniowej próby. W przepowiedni o „wielkim ucisku”, który miał nawiedzić Kościół, Chrystus powiedział: „A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni”. Mateusza 24,22. Dzięki wpływowi reformacji w wielu krajach zaprzestano prześladowań już przed rokiem 1798. {WB 142.1} O „dwóch świadkach” proroctwo mówi dalej: „Oni to są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi”. Objawienie 11,4. Psalmista powiada: „Słowo twoje jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim”. Psalmów 119,105. „Dwaj świadkowie” to symbol Pisma Świętego, Starego i Nowego Testamentu. Oba testamenty są ważnym świadectwem powstania i wiecznej trwałości Bożego prawa, jednocześnie są także świadkami planu zbawienia. Symbole, ofiary i przepowiednie Starego Testamentu wskazywały na mającego przyjść Zbawiciela. Ewangelie i listy Nowego Testamentu mówią o Zbawicielu, który już przyszedł dokładnie tak, jak przepowiadały to symbole i proroctwa Starego Testamentu. {WB 142.2} „Odziani w wory, prorokowali przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni”. Większą część tego czasu świadkowie Boży pozostawali w zapomnieniu. Władza papieska starała się ukryć Słowo prawdy przed ludźmi, a na jego miejsce wystawiła fałszywych świadków, którzy się sprzeciwiali świadectwu Biblii.16 Kiedy Pismo Święte zostało zakazane przez władze kościelne i świeckie, kiedy fałszowano jego świadectwo i podejmowano najrozmaitsze próby, jakie ludzie i demony mogli wymyśleć, aby odwrócić od niego umysły ludu, kiedy ci, którzy odważyli się głosić jego święte prawdy, byli ścigani, zdradzani, męczeni i torturowani w celach więziennych, zabijani z powodu swej wiary, a także zmuszani do ucieczki w wysokie góry albo krycia się w pieczarach ziemi — wtedy wierni świadkowie prorokowali, odziani w wory, przez całe 1260 lat. W najmroczniejszych czasach znajdowali się ludzie, którzy miłowali Słowo Boże i bronili czci swego Pana. Tym wiernym sługom udzielono mądrości, mocy i siły, by mogli przez ten cały czas głosić prawdę. {WB 142.3} „A jeśli ktoś chce im wyrządzić szkodę, ogień bucha z ich ust i pożera ich wrogów, tak musi zginąć każdy, kto by chciał im wyrządzić szkodę”. Objawienie 11,5. Ludzie nie mogą bezkarnie deptać Słowa Bożego. Znaczenie tej strasznej groźby znajdujemy w ostatnim rozdziale Apokalipsy Jana: „Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi. Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze, A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze”. Objawienie 22,18-19. {WB 142.4} Są to ostrzeżenia, których Bóg udzielił, aby powstrzymać ludzi od zmienienia czegokolwiek w tym, co On objawił i rozkazał. Tę uroczystą groźbę Bóg kieruje do wszystkich tych, którzy swym wpływem skłaniają ludzi do lekceważenia przykazań 174

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Bożych. Powinny one wzbudzić bojaźń i drżenie u tych, którzy lekkomyślnie twierdzą, że nie jest ważne czy zachowujemy przykazania Boże, czy też nie. Wszyscy, którzy własne poglądy stawiają ponad objawienie Boże, którzy chcieliby wyraźne wypowiedzi Pisma Świętego przystosować do własnych teorii lub powszechnie panujących opinii, wszyscy ci biorą na siebie ciężką odpowiedzialność. Prawo Boże, zapisane w Biblii, oceni charakter każdego człowieka, i potępi wszystkich nie odpowiadających temu bezbłędnemu wzorcowi. {WB 142.5} „A gdy już złożą swoje świadectwo”. Okres, w którym dwaj świadkowie odziani w wory mieli prorokować, skończył się w roku 1798. Gdy ich działalność w ukryciu zbliżała się do końca, moc przedstawiona jako „zwierzę wychodzące z otchłani” miała stoczyć z nimi walkę. W wielu narodach Europy ludzie sprawujący władzę w Kościele i państwie byli kierowani przez szatana za pośrednictwem papiestwa. Lecz w tym okresie szatańska moc przejawiła się w innej postaci. {WB 142.6} Polityka Rzymu polegała na tym, by pod pozorem czci dla Biblii zataić jej znaczenie i ukryć ją przed ludźmi, nie tłumacząc jej na języki znane ogółowi. Świadkowie „odziani w wory” prorokowali w czasie panowania papiestwa, ale miała powstać inna moc — zwierzę wychodzące z otchłani — która wypowie jawną walkę Słowu Bożemu. {WB 143.1} „Wielkie miasto”, na którego ulicach zabijani byli świadkowie Boży, i gdzie leżały ich zwłoki, nazywa się w przenośni Egiptem. Ze wszystkich narodów wymienionych w Biblii Egipt najbardziej zuchwale zaprzeczył istnieniu Boga i sprzeciwił się Jego przykazaniom. Żaden monarcha nie odważył się tak otwarcie i władczo wystąpić przeciwko autorytetowi nieba, jak władca egipski. Gdy Mojżesz w imieniu Boga przyszedł do faraona z poselstwem, ten dumnie odpowiedział: „Któż to jest Pan, bym miał słuchać głosu jego i wypuścić Izraela? Pana nie znam, a Izraela nie wypuszczę”. 2 Mojżeszowa 5,2. Jest to negacja Boga, a naród, którego symbolem był Egipt, w podobny sposób zaprzeczył Bogu i Jego prawdom oraz wykazał podobnego ducha niedowierzania i buntu. „Wielkie miasto” jest także porównywane do Sodomy. Przestępstwo przykazań Bożych uwidoczniało się w tym mieście szczególnie w rozpuście i nierządzie. Ten sam grzech był wyróżniającą cechą narodu, który miał wypełnić przepowiednię zapisaną w owym tekście. {WB 143.2} Według słów proroka, na krótko przed rokiem 1798 miała powstać pewna moc, pochodząca od szatana i posiadająca jego charakter, by stoczyć walkę ze Słowem Bożym. W kraju, w którym świadectwo obu świadków Bożych miało być w ten sposób stłumione, miała się objawić niewiara faraona i rozpusta Sodomy. {WB 143.3} Proroctwo to znalazło wyjątkowo trafne i dokładne wypełnienie w historii Francji. Podczas rewolucji w 1798 roku „świat po raz pierwszy usłyszał, jak zgromadzenie ludzi urodzonych i wychowanych w duchu europejskiej cywilizacji i roszczących sobie prawo do władania najświetniejszym narodem Europy, jednogłośnie zaprzeczyło najwznioślejszej 175

<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />

Prześladowanie Kościoła Chrystusowego nie trwało całe 1260 lat. Bóg z miłosierdzia dla<br />

swego ludu skrócił czas ogniowej próby. W przepowiedni o „wielkim ucisku”, który miał<br />

nawiedzić Kościół, Chrystus powiedział: „A gdyby nie były skrócone owe dni, nie<br />

ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni”. Mateusza<br />

24,22. Dzięki wpływowi reformacji w wielu krajach zaprzestano prześladowań już przed<br />

rokiem 1798. {WB 142.1}<br />

O „dwóch świadkach” proroctwo mówi dalej: „Oni to są dwoma drzewami oliwnymi i<br />

dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi”. Objawienie 11,4. Psalmista powiada:<br />

„Słowo twoje jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim”. Psalmów<br />

119,105. „Dwaj świadkowie” to symbol Pisma Świętego, Starego i Nowego Testamentu.<br />

Oba testamenty są ważnym świadectwem powstania i wiecznej trwałości Bożego prawa,<br />

jednocześnie są także świadkami planu zbawienia. Symbole, ofiary i przepowiednie Starego<br />

Testamentu wskazywały na mającego przyjść Zbawiciela. Ewangelie i listy Nowego<br />

Testamentu mówią o Zbawicielu, który już przyszedł dokładnie tak, jak przepowiadały to<br />

symbole i proroctwa Starego Testamentu. {WB 142.2}<br />

„Odziani w wory, prorokowali przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni”. Większą część<br />

tego czasu świadkowie Boży pozostawali w zapomnieniu. Władza papieska starała się ukryć<br />

Słowo prawdy przed ludźmi, a na jego miejsce wystawiła fałszywych świadków, którzy się<br />

sprzeciwiali świadectwu Biblii.16 Kiedy Pismo Święte zostało zakazane przez władze<br />

kościelne i świeckie, kiedy fałszowano jego świadectwo i podejmowano najrozmaitsze<br />

próby, jakie ludzie i demony mogli wymyśleć, aby odwrócić od niego umysły ludu, kiedy<br />

ci, którzy odważyli się głosić jego święte prawdy, byli ścigani, zdradzani, męczeni i<br />

torturowani w celach więziennych, zabijani z powodu swej wiary, a także zmuszani do<br />

ucieczki w wysokie góry albo krycia się w pieczarach ziemi — wtedy wierni świadkowie<br />

prorokowali, odziani w wory, przez całe 1260 lat. W najmroczniejszych czasach znajdowali<br />

się ludzie, którzy miłowali Słowo Boże i bronili czci swego Pana. Tym wiernym sługom<br />

udzielono mądrości, mocy i siły, by mogli przez ten cały czas głosić prawdę. {WB 142.3}<br />

„A jeśli ktoś chce im wyrządzić szkodę, ogień bucha z ich ust i pożera ich wrogów, tak<br />

musi zginąć każdy, kto by chciał im wyrządzić szkodę”. Objawienie 11,5. Ludzie nie mogą<br />

bezkarnie deptać Słowa Bożego. Znaczenie tej strasznej groźby znajdujemy w ostatnim<br />

rozdziale Apokalipsy Jana: „Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa<br />

tej księgi. Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze, A<br />

jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota<br />

i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze”. Objawienie 22,18-19. {WB 142.4}<br />

Są to ostrzeżenia, których Bóg udzielił, aby powstrzymać ludzi od zmienienia<br />

czegokolwiek w tym, co On objawił i rozkazał. Tę uroczystą groźbę Bóg kieruje do<br />

wszystkich tych, którzy swym wpływem skłaniają ludzi do lekceważenia przykazań<br />

174

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!