Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Te błędne nauki są w swej istocie identyczne z późniejszymi naukami popularnych<br />
wychowawców ludu i teologów, którzy twierdzili, że nie ma niezmiennego prawa Bożego<br />
jako wzorca sprawiedliwości, że normy moralne są ustanawiane przez samo społeczeństwo i<br />
podlegają ciągłym zmianom. Wszystkie te teorie pochodzą z jednego źródła, a mianowicie<br />
od tego, który już wśród bezgrzesznych mieszkańców niebios rozpoczął swe dzieło próbując<br />
podważyć sprawiedliwe przepisy prawa Bożego. {WB 138.4}<br />
Nauka o nieodwracalnym przeznaczeniu człowieka doprowadziła wielu do faktycznego<br />
odrzucenia prawa Bożego. Wesley stanowczo sprzeciwił się błędom antynomistycznych<br />
nauczycieli i wykazał, że nauka prowadząca do odrzucenia przykazań Bożych jest sprzeczna<br />
z Pismem Świętym. „Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla<br />
wszystkich ludzi”. Tytusa 2,11. „Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem<br />
naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy.<br />
Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus<br />
Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich”. 1 Tymoteusza 2,3-6. Duch<br />
Boży udzielany jest darmo, aby każdy mógł osiągnąć zbawienie. Chrystus jest „prawdziwą<br />
światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat”. Jana 1,9. Ludzie<br />
tracą zbawienie przez dobrowolne odmawianie przyjęcia daru życia. {WB 138.5}<br />
Na twierdzenie, że śmierć Jezusa zniosła przepisy Dekalogu wraz z prawem<br />
ceremonialnym, Wesley odpowiedział: „Chrystus nie zniósł prawa moralnego, które<br />
zawarte jest w dziesięciu przykazaniach i którego uczyli prorocy. Celem Jego przyjścia nie<br />
było zniesienie choćby najmniejszej części zakonu. Zakon ten jest prawem, które nigdy nie<br />
może być złamane, które trwa niewzruszenie jako wierny świadek w niebie. (...) Istnieje ono<br />
od początku świata i jest napisane nie na kamiennych tablicach, lecz w sercach wszystkich<br />
ludzi, którzy wyszli z rąk Stwórcy. Choć litery zapisane ongiś palcem Bożym zostały zatarte<br />
przez grzech, to jednak nie mogą być one całkowicie wymazane, dopóki mamy świadomość<br />
dobra i zła. Każda część prawa obowiązuje wszystkich ludzi we wszystkich wiekach,<br />
ponieważ nie jest ono zależne od czasu i miejsca czy innych ulegających zmianom<br />
okoliczności, lecz tylko od natury Boga i natury człowieka oraz ich niezmiennego stosunku<br />
do siebie”. {WB 139.1}<br />
„«Nie przyszedłem rozwiązywać, ale wypełnić». Nie ma wątpliwości, że Jezus mówi<br />
tutaj (w powiązaniu ze wszystkim, co poprzedza i następuje po tym zdaniu) — przyszedłem<br />
go ustanowić w całej pełni, mimo wszelkich ludzkich fałszywych interpretacji, ukazać w<br />
pełnym świetle to, co było w nim ciemne i niewyraźne, wytłumaczyć prawdziwe i pełne<br />
znaczenie każdej jego części, ukazać długość, szerokość i zasięg każdego przykazania oraz<br />
wysokość i głębokość, a także niepojętą czystość i duchowość we wszystkich jego<br />
aspektach”. — Wesley, Works, kazanie 25. {WB 139.2}<br />
170
Change language