Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
jego Twórcy. „Nie ma króla, cesarza, burmistrza czy jakiegokolwiek panującego, który by<br />
nie był zobowiązany stosować się do Jego świętego Słowa. Nie wybierajmy żadnych<br />
bocznych dróg, pozwólmy Słowu Bożemu kierować nami (...) nie idźmy w ślady naszych<br />
ojców i nie czyńmy tego, co czynili, lecz to, co powinni byli czynić”. — H. Latimer, First<br />
Sermon Preached Before King Edward VI. {WB 131.4}<br />
Barnes i Frith, przyjaciele Tyndale’a, podjęli się bronić prawdy. Za nimi poszli bracia<br />
Ridley i Cranmer. Ci przywódcy angielskiej reformacji byli uczonymi, cenionymi w<br />
Kościele rzymskim dzięki swej gorliwości i pobożności. Ich opór względem papiestwa był<br />
wynikiem poznania przez nich błędów „świętej stolicy”. Znajomość tajemnic Babilonu<br />
dodawała większej mocy ich świadectwu przeciwko niemu. {WB 131.5}<br />
„Postawię teraz dziwne pytanie — powiedział Latimer. — Wiecie, kto jest<br />
najgorliwszym biskupem i prałatem Anglii? (...) Widzę, że słuchacie i czekacie, aż ja<br />
wymienię jego imię. (...) {WB 131.6}<br />
Powiem wam, jest to diabeł. (...) On nigdy nie oddala się ze swej diecezji. (...)<br />
Wezwijcie go, kiedy chcecie, a zawsze zastaniecie go na miejscu (...) zawsze jest przy<br />
pracy. (...) Nigdy nie zobaczycie go bezczynnego, ręczę wam za to. (...) Tam, gdzie mieszka<br />
diabeł (...) precz z książkami, postawcie świece, precz z Bibliami, sprowadźcie różańce,<br />
precz ze światłem ewangelii, zapalcie gromnice, tak, nawet w najjaśniejsze południe (...) do<br />
dołu z krzyżem Chrystusa, otwórzcie odpustowe sakiewki (...) precz z przyodziewaniem<br />
nagich, biednych i kalek, chodźcie stroić obrazy i kolorowo ozdabiać figury (...) w górę<br />
ludzkie tradycje i prawa, precz z Bożymi postanowieniami i Jego najświętszym Słowem.<br />
(...) O, gdyby nasi prałaci tak gorliwie rozsiewali dobre nauki, jak szatan sieje wszelkiego<br />
rodzaju chwasty!” — Latimer, Sermon of the Plough. {WB 132.1}<br />
Naczelną zasadą angielskich reformatorów — podobnie jak waldensów, Wiklifa, Husa,<br />
Lutra, Zwingliego i innych — było uznanie Biblii za nieomylny autorytet w sprawach wiary<br />
i chrześcijańskiego życia. Zaprzeczyli oni prawu papieża, soborów, ojców Kościoła i królów<br />
do panowania nad sumieniem w sprawach religii. Ich autorytetem była Biblia i za pomocą<br />
jej nauk weryfikowali wszelkie doktryny i roszczenia. Wiara w Boga i Jego Słowo<br />
dodawała im siły, kiedy składali za nie swe życie. „Pociesz się — zawołał Latimer do<br />
swego współtowarzysza na stosie, gdy płomienie miały zdławić ich głos — dziś, za łaską<br />
Bożą, zapalimy w Anglii takie światło, którego, wierzę, nigdy nie będzie można zagasić”.<br />
— Works of Hugh Latimer I, XIII. {WB 132.2}<br />
Ziarno prawdy, zasiane w Szkocji przez Kolumbę i jego współpracowników, nigdy nie<br />
zostało całkowicie zniszczone. Przez wieki, gdy Kościoły Anglii poddały się Rzymowi,<br />
zbory w Szkocji nadal cieszyły się wolnością. Jednak w dwunastym stuleciu i tu dotarło<br />
papiestwo, roztaczając swą absolutną władzę. W żadnym innym kraju ciemność nie była tak<br />
wielka, a mimo to przeniknęły ją promienie światła, zapowiadające nadchodzący dzień.<br />
161
Change language