Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Włoszech. Mając przed sobą taki właśnie cel, prowadził swą pracę dotąd aż pozyskał dla
prawdy wiele okolicznych miast i wsi. Potem z jednym tylko towarzyszem wszedł do
Genewy. Niestety, pozwolono mu wygłosić tylko dwa kazania. Duchowni, którzy na próżno
starali się uzyskać od władz świeckich wyrok skazujący Farela, wezwali go przed radę
kościelną, sami przybyli tam z bronią ukrytą pod szatami, bowiem postanowili zabić
reformatora. Przed domem zebrał się rozwścieczony tłum, który z pałkami i mieczami miał
zastąpić Farelowi drogę, gdyby ten starał się uciec. Tylko obecność wysokiego
zwierzchnika i żołnierzy uratowała mu życie. Następnego dnia rano przewieziono Farela i
jego towarzyszy na drugą stronę jeziora i ukryto w bezpiecznym miejscu. Tak zakończyła
się pierwsza próba ewangelizacji Genewy. {WB 123.1}
Na drugą próbę wybrano skromniejsze narzędzie — młodego człowieka o tak
niepozornym wyglądzie, iż nawet oddani przyjaciele reformacji potraktowali go chłodno. „I
cóż taki może zdziałać w Genewie, gdzie odrzucono Farela? Jak może człowiek posiadający
tak mało odwagi i doświadczenia oprzeć się burzy, przed którą najsilniejsi i najodważniejsi
zmuszeni byli do ucieczki?” „Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi
to się stanie — mówi Pan Zastępów”. Zachariasza 4,6. „Ale to, co u świata głupiego, wybrał
Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co
mocne. (...) Bo głupstwo Boże jest mędrsze niż ludzie, a słabość Boża mocniejsza niż
ludzie”. 1 Koryntian 1,27.25. {WB 123.2}
Froment rozpoczął swe dzieło jako nauczyciel. Prawdy, które wpajał dzieciom w szkole,
te powtarzały w domu. Wkrótce do szkoły zaczęli przychodzić także rodzice, by słuchać
wykładów Biblii. Froment udostępnił też Nowy Testament i inne pisma tym, którzy nie
mieli na tyle odwagi, by przyjść i słuchać nowych nauk. Jednak po niedługim czasie musiał
szybko opuścić miasto. Mimo to prawda, której nauczał, mocno zakorzeniła się w sercach
ludzi. Ziarno reformacji wzeszło. Reformacja stawała się coraz silniejsza i zaczęła zataczać
szersze kręgi. Kaznodzieje ponownie wrócili do miasta i dzięki ich pracy zaczęto odprawiać
w Genewie protestanckie nabożeństwa. {WB 123.3}
Miasto opowiedziało się już za reformacją, gdy Kalwin po różnych wędrówkach i
zmianach miejsca pobytu przekroczył jego bramy. Wracając po ostatnich odwiedzinach
swego miejsca urodzenia, znajdował się na drodze do Bazylei, gdy zobaczył, że jest ona
zajęta przez wojska Karola V, był więc zmuszony udać się drogą okrężną przez
Genewę. {WB 123.4}
Farel poznał w tym palec Boży. Mimo że Genewa przyjęła zreformowaną wiarę, dużo
było jeszcze do zrobienia. Ludzie nie nawracają się do Boga całymi grupami, lecz
pojedynczo. Dzieło odrodzenia musi dokonać się w sercu i sumieniu za przyczyną Ducha
Świętego, a nie postanowień soboru. Choć mieszkańcy Genewy odrzucili zwierzchnictwo
Rzymu, nie mogli jeszcze pozbyć się zła, jakie tkwiło pod jego panowaniem. Niełatwo było
150