Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
do rozpalenia ognia, raz jeszcze wezwano skazańca, aby ratował się odwołaniem swych<br />
błędów. „Jakie błędy — odpowiedział Hus — mam odwołać? Nie popełniłem żadnych.<br />
Wzywam Boga na świadka, że wszystko, co pisałem lub kazałem, miało na celu ratowanie<br />
ludzi od grzechu i wiecznego potępienia. Dlatego z największą radością przypieczętuję tę<br />
prawdę, o której pisałem i którą głosiłem”. — Wylie III, 7. Kiedy zapalono stos, Hus zaczął<br />
śpiewać: „Jezu, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną”. Śpiewał, dopóki jego głos nie zamilkł<br />
na zawsze. {WB 58.2}<br />
Bohaterskie zachowanie Husa podziwiali nawet jego wrogowie. Pewien gorliwy pisarz<br />
katolicki opisując śmierć Husa i Hieronima, który wkrótce również zginął, tak się wyraził:<br />
„Obaj zachowali stanowczość, gdy zbliżyła się ich ostatnia godzina. Na płomienie<br />
przygotowali się tak, jakby udawali się na ucztę weselną. Nie wydali ani jednego okrzyku<br />
bólu. Kiedy buchnęły płomienie, zaczęli śpiewać hymny, a gwałtowność ognia ledwie<br />
zdołała stłumić ich śpiew”. — Wylie III, 7. {WB 58.3}<br />
Kiedy ciało Husa doszczętnie się spaliło, zebrano pozostałe prochy razem z ziemią, na<br />
której spoczywały i wrzucono je do Renu, którym popłynęły do oceanu. Jego prześladowcy<br />
na próżno wyobrażali sobie, że w ten sposób wykorzenili głoszone przez niego prawdy. Nie<br />
domyślali się, że popiół zaniesiony do morza podobny był do ziarna, które miało być<br />
rozsiane we wszystkich zakątkach ziemi i że wyda ono w nieznanych krajach bogate żniwo<br />
świadków prawdy. Głos rozbrzmiewający na sali, w której odbywał się sobór, odbił się<br />
echem, które miało być słyszane przez wszystkie następne stulecia. Nie było już Husa, lecz<br />
prawda, za którą umarł, nie mogła zginąć. Przykład wiary i stanowczości Husa zachęcił<br />
wielu do trwania mocno w prawdzie nawet w obliczu męczeństwa i śmierci. Jego śmierć<br />
pokazała całemu światu perfidne okrucieństwo Rzymu. Wrogowie prawdy nieświadomie<br />
przyczynili się do rozwoju sprawy, którą daremnie pragnęli zniszczyć. {WB 58.4}<br />
Jeszcze jeden stos miał jednak zapłonąć w Konstancji. Krew innego męczennika miała<br />
przypieczętować prawdę. Hieronim żegnając się z Husem odjeżdżającym do Konstancji,<br />
zachęcał go do odwagi i stanowczości, przyrzekając, że pospieszy osobiście z pomocą, jeśli<br />
grozić mu będzie jakiekolwiek niebezpieczeństwo. Usłyszawszy o uwięzieniu reformatora,<br />
wierny uczeń natychmiast przygotował się do spełnienia danego przyrzeczenia. W<br />
towarzystwie jednego tylko przyjaciela, bez glejtu, wybrał się w drogę. Kiedy przybył do<br />
Konstancji, przekonał się, że zagraża mu niebezpieczeństwo, a dla Husa i tak nie będzie<br />
mógł nic uczynić. Uciekł z miasta, lecz w drodze powrotnej zatrzymano go, skuto<br />
łańcuchami i pod eskortą żołnierzy przyprowadzono do Konstancji. Gdy stanął przed<br />
soborem,<br />
próbując odeprzeć oskarżenie skierowane przeciwko niemu, zagłuszono go okrzykami:<br />
„Na stos z nim, na stos!” — Bonnechose I, 234. Wtrącono go do więzienia, przykuto<br />
łańcuchami w pozycji sprawiającej ból i karmiono jedynie chlebem i wodą. Po kilku<br />
67
Change language