Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
światło prawdy w całej jego wspaniałości. Dlatego Bóg stopniowo objawiał prawdę<br />
przywódcom ludu, by ten mógł ją przyjąć. W następnych wiekach mieli nadejść inni wierni<br />
wodzowie, aby dalej prowadzić ludzi po ścieżce reformacji. {WB 55.1}<br />
Rozłam w Kościele trwał nadal. Teraz aż trzech papieży walczyło o władzę, napełniając<br />
świat chrześcijański konfliktami i przestępstwami. Gdy nie pomogło obrzucanie się<br />
klątwami, papieże chwycili za świecką broń. Każdy z nich nabywał oręż i werbował<br />
żołnierzy. Do prowadzenia walki potrzebne były oczywiście pieniądze. W tym celu<br />
wystawiono na sprzedaż rozmaite dary, urzędy i błogosławieństwa Kościoła. Księża,<br />
naśladując swych przełożonych oddali się symonii, chwycili także za broń, by pokonując<br />
przeciwników wzmocnić własną pozycję. Hus ze stale wzrastającą odwagą wystąpił<br />
przeciwko walkom prowadzonym w imię religii. Lud publicznie oskarżał rzymskich<br />
przywódców o to, że są przyczyną nieszczęścia, które rujnowało chrześcijaństwo. {WB<br />
55.2}<br />
Znowu zdawało się, że Praga stoi u progu krwawej walki. Jak dawniej, tak i teraz<br />
oskarżano sługę Bożego jako tego, „który czynił zamieszanie w Izraelu”. 1 Królewska<br />
18,17. Znów rzucono klątwę na miasto, a Hus musiał skryć się w rodzinnej wsi. Skończył<br />
się czas, kiedy bezpiecznie głosił Słowo Boże w ulubionej Kaplicy Betlejemskiej. Teraz,<br />
nim odda swe życie jako świadek prawdy, miał je głosić całemu chrześcijaństwu z większej<br />
mównicy. {WB 55.3}<br />
W celu naprawienia zła, jakie szalało w Europie, postanowiono zwołać sobór<br />
powszechny w Konstancji. Sobór ten, na usilne żądanie cesarza niemieckiego Zygmunta<br />
Luksemburskiego, zwołał jeden z trzech papieży, Jan XXIII. Nie było to na rękę Janowi,<br />
gdyż jego charakter nie mógł znieść krytyki nawet ze strony prałatów, których moralność<br />
była tak samo grzeszna, jak ogółu duchowieństwa. Nie odważył się jednak sprzeciwić woli<br />
Zygmunta.12 {WB 55.4}<br />
Głównymi celami, jakie sobór sobie stawiał, było położenie kresu rozłamowi w Kościele<br />
i wytępienie herezji. Wezwano więc kłócących się papieży i głównego propagatora nowych<br />
poglądów — Jana Husa. Ci pierwsi ze względu na swe bezpieczeństwo nie zgłosili się<br />
osobiście, lecz przysłali posłów. Papież Jan XXIII, choć zwołał sobór, przybył nań z<br />
wieloma obawami, podejrzewając cesarza o chęć potajemnego pozbawienia go pontyfikatu.<br />
Obawiał się też, że będzie musiał odpowiadać za występki, które zhańbiły tiarę, oraz za<br />
przestępstwa, dzięki którym ją zdobył. Mimo to przybył do Konstancji w wielkim<br />
przepychu wraz z najwyższym duchowieństwem, za którym kroczyła cała dworska świta.<br />
Kler, dygnitarze i mieszkańcy Konstancji wyszli naprzeciw, by powitać papieża. Czterech<br />
najwyższych dostojników trzymało nad jego głową złocisty baldachim, przed nim niesiono<br />
hostię, a bogate szaty kardynałów i szlachty wyglądały nadzwyczaj imponująco. {WB 55.5}<br />
63
Change language