Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Na tym etapie reformatorskiej działalności, Hus przeżywał wewnętrzną walkę. Chociaż<br />
Kościół starał się go zniszczyć, on jednak nie zaprzeczał całkowicie jego autorytetowi.<br />
Kościół rzymski był dla niego oblubienicą Chrystusa, a papież namiestnikiem Boga. Hus<br />
walczył jedynie przeciwko nadużywaniu autorytetu przez Kościół, a nie przeciw jego<br />
władzy w ogóle. Doprowadziło go to do tego, że popadł w wewnętrzny konflikt między<br />
zdrowym rozsądkiem a głosem sumienia. Jeżeli autorytet Kościoła jest sprawiedliwy i<br />
nieomylny, w co zresztą wierzył, jak się to stało, że czuł się zmuszony do<br />
nieposłuszeństwa? Lecz być posłusznym w tym wypadku znaczyło grzeszyć. Ale dlaczego<br />
nieposłuszeństwo wobec nieomylnego Kościoła musiało doprowadzić do takiego konfliktu?<br />
Był to problem, którego Hus nie mógł rozwiązać. Były to też wątpliwości, które go<br />
bezustannie dręczyły. Najbardziej prawdopodobnym rozwiązaniem, do jakiego doszedł,<br />
było przekonanie, że obecnie, tak jak kiedyś za dni Zbawiciela, kapłani znikczemnieli i<br />
zaczęli używać swego prawdziwego autorytetu dla nieprawych celów. Przekonanie to<br />
skłoniło Husa do przyjęcia zasady, a także głoszenia jej innym, iż jedynie nauki Pisma<br />
Świętego, zrozumiane za pomocą umysłu, powinny kierować sumieniem. Innymi słowy,<br />
Bóg mówiący w Piśmie Świętym, a nie Kościół przemawiający przez kapłanów, jest<br />
jedynym nieomylnym przewodnikiem. — Patrz Wylie III, 2. {WB 54.2}<br />
Kiedy po pewnym czasie niepokój w Pradze ustał, Hus powrócił do Kaplicy<br />
Betlejemskiej, aby z jeszcze większą gorliwością i odwagą głosić Słowo Boże.<br />
Nieprzyjaciele również byli silni i nie próżnowali, lecz Hus cieszył się przyjaźnią ze strony<br />
królowej i dużej części szlachty. <strong>Wielki</strong>e rzesze prostego ludu także stanęły po jego stronie.<br />
Porównując czyste i wzniosłe nauki oraz świątobliwe życie Husa ze zwyrodniałymi<br />
dogmatami Kościoła rzymskiego, a także chciwością i rozpustą, która cechowała<br />
duchowieństwo, wielu uważało za honor móc stanąć przy boku reformatora. {WB 54.3}<br />
Dotąd Hus był samotny w swej pracy, lecz teraz Hieronim, który będąc w Anglii przyjął<br />
naukę Wiklifa, przyłączył się do dzieła reformacji. Od tego czasu obaj pracowali razem<br />
przez całe życie, a nawet w taki sam sposób mieli zginąć. Hieronim posiadał te zdolności,<br />
które zjednywały zwolenników — elokwencję i gruntowne wykształcenie. Jednak w<br />
przymiotach charakteru Hus przewyższał Hieronima. Trzeźwa i spokojna ocena tego<br />
pierwszego była hamulcem dla porywczości drugiego, który z prawdziwą pokorą uznawał<br />
mądrość Husa i stosował się do jego wskazówek. Dzięki ich wspólnej pracy reformacja<br />
szybciej postępowała naprzód. {WB 54.4}<br />
Bóg oświecił umysły tych dwóch wybranych ludzi i objawił im wiele błędów Rzymu,<br />
lecz nie otrzymali oni całego światła, jakie miało być dane światu. Poprzez ich działalność<br />
Bóg wyprowadził ludzi z ciemności rzymskiego katolicyzmu. Ponieważ trzeba było<br />
przezwyciężyć liczne przeszkody, Bóg prowadził swój lud krok za krokiem w odpowiednim<br />
tempie. Ludzie nie byli przygotowani na nagłe przyjęcie pełnego światła. Jak jasność słońca<br />
oślepia tych, którzy długo pozostawali w ciemności, tak i inni odwróciliby się, gdyby ujrzeli<br />
62
Change language