Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
podstawą działalności reformatorskiej Wiklifa. Uczeni studiowali Słowo Boże, a prawdy,<br />
które w nim odkrywali, przekazywali w swych naukach innym, zwracając ich uwagę na<br />
żywe prawdy Biblii. {WB 44.5}<br />
Gdy Wiklif zainteresował się Pismem Świętym, zaczął studiować je z taką samą<br />
dokładnością, jak inne przedmioty wykładane na uczelni. Już wcześniej odczuwał potrzebę,<br />
której nie mogły zaspokoić ani studia na uniwersytecie, ani nauki Kościoła. Dopiero w<br />
Biblii znalazł to, czego tak długo i daremnie szukał, odnalazł w niej plan zbawienia i<br />
Chrystusa jako jedynego Pośrednika między człowiekiem a Bogiem. Poświęcił się więc<br />
służbie dla Zbawiciela i postanowił ogłosić odkryte prawdy. {WB 44.6}<br />
Podobnie jak późniejsi reformatorzy, Wiklif nie mógł przewidzieć, jakie będą skutki<br />
jego dzieła. Nieświadomie sprzeciwił się Rzymowi, ale oddanie się prawdzie musiało w<br />
końcu doprowadzić go do konfliktu z fałszem. Im wyraźniej dostrzegał błędy papiestwa,<br />
tym gorliwiej głosił nauki Pisma Świętego. Zdał sobie sprawę z tego, że Rzym porzucił<br />
Słowo Boże dla ludzkich tradycji. Nieustraszenie więc oskarżał o to duchowieństwo, żądał<br />
przywrócenia ludowi Biblii i należnego jej autorytetu w Kościele. Był zdolnym i gorliwym<br />
nauczycielem, elokwentnym mówcą, a jego życie potwierdzało prawdy, które głosił.<br />
Znajomość Pisma Świętego, moc argumentów, czystość życia, jak również odwaga i<br />
prawość zdobyły mu ogólne poważanie i zaufanie. Wielu ludzi, widząc zepsucie panujące w<br />
Kościele rzymskim, wyraziło niezadowolenie ze swego wyznania i z niekłamaną radością<br />
powitało prawdy głoszone przez Wiklifa. Natomiast dostojników papieskich ogarniała<br />
powoli wściekłość w miarę jak wpływ reformatora wzrastał. {WB 45.1}<br />
Wiklif umiejętnie wykrywał błędy papiestwa, bezpardonowo krytykował wiele nadużyć.<br />
Pełniąc godność królewskiego kapelana sprzeciwiał się płaceniu daniny, której papież<br />
zażądał od angielskiego monarchy i wskazywał na bezpodstawność papieskich roszczeń do<br />
rozciągania swego autorytetu także nad władcami świeckimi. Pretensje Rzymu wzbudzały<br />
oburzenie Anglików, a nauki Wiklifa spotęgowały ich sprzeciw. Król i magnaci połączyli<br />
się w walce przeciwko płaceniu daniny i uznaniu władzy papieża. W ten sposób papiestwo<br />
otrzymało pierwszą poważną ranę. {WB 45.2}<br />
Innym złem, przeciw któremu reformator prowadził długą i zdecydowaną walkę, były<br />
zakony żebracze, które zaroiły się w Anglii, rujnując gospodarkę narodową. Ich szkodliwy<br />
wpływ widoczny był wszędzie — w przemyśle, w nauce i normach moralnych. Leniwe<br />
życie tych mnichów nie tylko odbierało ludowi środki materialne, lecz szerzyło też pogardę<br />
dla pracy. Na skutek wpływów zakonów żebraczych angielska młodzież popadała w stan<br />
degeneracji moralnej. Wielu posmakowawszy nieróbstwa wstępowało pod ich presją do<br />
klasztorów nie tylko bez pozwolenia rodziców, lecz często bez ich wiedzy, a nawet wbrew<br />
wyraźnym sprzeciwom. Jeden z ojców rzymskiego Kościoła, który wymagania klasztorne<br />
stawiał ponad obowiązek dziecięcej miłości i posłuszeństwa, twierdził: „Gdyby nawet twój<br />
49
Change language