Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
ojczyznę Adama. Po chwili odzywa się głos cudowniejszy od wszelkiej muzyki, jaką<br />
kiedykolwiek słyszało ucho ludzkie, i mówi: „Walka się skończyła”. „Pójdźcie,<br />
błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia<br />
świata”. Mateusza 25,34. {WB 343.4}<br />
Spełnia się życzenie Zbawiciela, dotyczące Jego uczniów: „Chcę, aby ci, których mi<br />
dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem”. Jana 17,24. Zbawiciel przyprowadza swemu Ojcu tych,<br />
których wykupił własną krwią; stawia ich „nieskalanych z weselem przed oblicze swojej<br />
chwały” (Judy 24) i mówi: „Oto ja i moje dzieci, które mi dałeś”. „Zachowałem tych,<br />
których mi dałeś”. O, cuda zbawiającej miłości! O, błogości owej godziny, gdy odwieczny<br />
Ojciec spoglądając na zbawionych widzi w nich swój obraz, gdy usunięte jest przekleństwo<br />
grzechu i ludzkość jest znowu w harmonii z boskością! {WB 343.5}<br />
Z niewypowiedzianą miłością Jezus zaprasza swych wiernych do udziału w radości ich<br />
Pana. Zbawiciel raduję się, ponieważ widzi w królestwie wspaniałości ludzi, których<br />
wyratował przez swe cierpienia i poniżenie. Zbawieni natomiast cieszą się, gdyż widzą<br />
wśród błogosławionych tych, którzy dzięki ich modlitwom, pracy i ofiarnej miłości zostali<br />
pozyskani dla Chrystusa. Kiedy zgromadzą się wokół wielkiego białego tronu,<br />
niewypowiedziana radość napełni ich serca, ponieważ ujrzą nie tylko tych, których<br />
przyprowadzili do Pana, lecz dowiedzą się także, że osoby przez nich pozyskane dla<br />
Chrystusa pozyskały innych. Teraz wszyscy zbawieni składają swe korony u stóp<br />
Chrystusa, aby Go wielbić przez nieskończone eony wieczności. {WB 343.6}<br />
Kiedy wybrani zostaną zaproszeni do miasta Bożego, w powietrzu zabrzmi radosny<br />
okrzyk triumfu. Pierwszy i drugi Adam mają się spotkać. Syn Boży z wyciągniętymi<br />
ramionami chce objąć ojca wszystkich pokoleń — istotę, którą stworzył, a która zgrzeszyła<br />
przeciwko swemu Stwórcy, to właśnie z powodu jej grzechu Zbawiciel nosi znaki<br />
ukrzyżowania. Gdy Adam spostrzega ślady okrutnych gwoździ, nie pada w objęcia swego<br />
Pana, lecz do Jego stóp i woła: „Godzien jest ten Baranek zabity!” Zbawiciel delikatnie<br />
podnosi Adama, i prosi go, żeby znowu wszedł do swej ojczyzny w raju, której przez tak<br />
długi czas był pozbawiony. {WB 344.1}<br />
Po wygnaniu z raju, życie Adama na ziemi było pełne kłopotów i trosk. Każdy więdnący<br />
liść, każde zabijane zwierzę na ofiarę, każda skaza w przyrodzie, każdy błąd w ludzkiej<br />
naturze na nowo przypominały mu jego grzech. Okropny był jego ból, gdy widział coraz<br />
bardziej panoszącą się niezbożność i gdy w odpowiedzi na swe ostrzeżenia słyszał zarzuty,<br />
że to on jest winien grzechu. Z cierpliwą pokorą przez prawie tysiąc lat znosił karę za swe<br />
przestępstwo. Szczerze żałował swego grzechu, wierzył w zasługi obiecanego Zbawiciela i<br />
umarł z nadzieją zmartwychwstania. Syn Boży naprawił grzech człowieka. Dzięki dziełu<br />
pojednania Adam ponownie wszedł do utraconego raju. {WB 344.2}<br />
436
Change language