Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
święcenie soboty zgodnie z czwartym przykazaniem jest pieczęcią żywego Boga. Za późno<br />
poznali prawdziwy charakter swego fałszywego dnia odpoczynku i nietrwały grunt, na<br />
którym budowali swoją wiarę. Zrozumieli, że walczyli przeciwko Bogu. Teolodzy<br />
prowadzili ludzi do zguby mówiąc, że kierują ich do bram raju. W sądnym dniu okaże się,<br />
jak wielka jest odpowiedzialność osób piastujących święte urzędy i jak straszne są<br />
następstwa niewierności. Tylko w wieczności będziemy mogli ocenić stratę choćby jednego<br />
człowieka. Straszny będzie los tego, do którego Pan zwróci się ze słowami: „Idź precz ode<br />
mnie, sługo niezbożny!”. {WB 340.3}<br />
Głos Boży dobiegający z nieba obwieszcza dzień i godzinę przyjścia Chrystusa, a także<br />
przekazuje swojemu ludowi treść wiecznego przymierza. Jego słowa brzmią nad ziemią jak<br />
potężne grzmoty. Lud Boży słucha z oczami utkwionymi w górę. Wspaniałość Boga<br />
oświeca ich oblicza, jaśniejące jak twarz Mojżesza, gdy ten schodził z góry Synaj.<br />
Niezbożni nie mogą na nich patrzeć. Gdy ci, którzy świętowali sobotę, otrzymują<br />
błogosławieństwo od Pana, z ich ust rozlega się potężny okrzyk zwycięstwa. {WB 340.4}<br />
Na wschodzie pojawia się mały biały obłok, wielkości połowy ludzkiej dłoni. Jest to<br />
obłok otaczający Zbawiciela. Lud Boży wie, że to znak Syna Człowieczego. W uroczystym<br />
milczeniu wszyscy obserwują, jak obłok zbliża się, rośnie i staje się coraz wspanialszy, aż w<br />
końcu przekształca się w olbrzymi jaśniejący obłok chwały, który na dole otoczony jest<br />
pożerającym ogniem, a na górze tęczą przymierza; to Jezus zbliża się jako potężny<br />
zwycięzca. Nie jest to już „mąż boleści”, pijący gorzki kielich zniewagi i bólu, lecz<br />
zwycięzca na niebie i ziemi, który osądzi żywych i umarłych. Jest „Wiernym i<br />
Prawdziwym”, który „sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy (...). I szły za nim wojska<br />
niebieskie”. Objawienie 19,11.14. Towarzyszy Mu niezliczony orszak świętych aniołów,<br />
śpiewających hymny na Jego cześć. Wydaje się, że niebo jest pełne świetlanych postaci —<br />
„tysiąc tysięcy razy dziesięć tysięcy”. Ludzkie pióro nie zdoła opisać wspaniałości tego<br />
obrazu, a śmiertelny umysł jej pojąć: „Jego wspaniałość okrywa niebiosa, a ziemia jest<br />
pełna jego chwały. Pod nim jest blask jak światłość”. Habakuka 3,3-4. Gdy żywy obłok<br />
zbliża się coraz bardziej, każde oko dostrzega Księcia Żywota. Nie zdobi Go cierniowa<br />
korona, zamiast niej na Jego świętym czole spoczywa diadem chwały. Jego oblicze jaśnieje<br />
jak południowe słońce: „A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i<br />
Pan panów”. Objawienie 19,16. {WB 340.5}<br />
W Jego obecności „oblicze wszystkich zbladło” (Jeremiasza 30,6), a tych, którzy<br />
odrzucili łaskę Bożą, ogarnia przerażenie i rozpacz. „Serce się rozpłynie, kolano o kolano<br />
tłuc się będzie (...) a oblicza wszystkich poczernieją”. Nahuma 2,10 (BG). Sprawiedliwi<br />
wołają ze drżeniem: „Któż się ostoi?” Milknie śpiew aniołów i przez pewien czas panuje<br />
głucha cisza. Potem dobiega głos Jezusa: „Moja łaska jest dla was wystarczająca”. Oblicza<br />
sprawiedliwych rozjaśniają się i radość wypełnia ich serca. Aniołowie śpiewając przybliżają<br />
się ku ziemi. {WB 341.1}<br />
432
Change language