Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
mocy” (Objawienie 20,6), ale ci, którzy nie zapewnili sobie przebaczenia dzięki skrusze i<br />
wierze, muszą otrzymać karę za swe przestępstwa — „zapłatę za grzech”. Poniosą karę<br />
„według swoich uczynków”, różną pod względem trwania i nasilenia, która ostatecznie<br />
skończy się drugą śmiercią. Ponieważ Bóg nie może, pozostając w zgodzie ze swoją<br />
sprawiedliwością i miłosierdziem, zbawić grzesznika w jego grzechach, pozbawia go<br />
istnienia, które grzesznik stracił na skutek swych przestępstw, i którego okazał się<br />
niegodnym. Natchniony pisarz mówi: „Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego, spojrzysz<br />
na miejsce jego, a już go nie będzie”. Psalmów 37,10. Inny zaś stwierdza: „(...) będzie z<br />
nimi tak, jak gdyby ich nigdy nie było”. Abdiasza 16. Okryci hańbą zginą w wiecznym<br />
zapomnieniu. {WB 291.1}<br />
W ten sposób nastanie koniec grzechu wraz z nieszczęściem i zniszczeniem, które było<br />
jego rezultatem. Psalmista mówi: „Zgubiłeś bezbożnych, imię ich wymazałeś na wieki<br />
wieków. Klęskę ponieśli nieprzyjaciele. Nigdy nie podniosą się z ruin”. Psalmów 9,6-7. Jan<br />
w ostatniej księdze Nowego Testamentu, spoglądając na sytuację w wieczności, słyszy<br />
ogólny hymn pochwalny, niezakłócony żadną dysharmonią. Słyszy, jak wszelkie stworzenie<br />
na niebie i ziemi śpiewa o chwale Boga. Patrz Objawienie 5,13. Nie będzie żadnych<br />
grzeszników, którzy by bluźnili Bogu, wijąc się w nieskończonych mękach, żadne<br />
nieszczęsne istoty znajdujące się w piekle nie będą dołączać swych krzyków do pieśni<br />
zbawionych. {WB 291.2}<br />
Z błędnego przekonania o nieśmiertelności duszy wywodzi się nauka o świadomości po<br />
śmierci — nauka, która podobnie jak doktryna o wiecznych mękach, jest przeciwna<br />
wypowiedziom Pisma Świętego, rozumowi oraz naszym ludzkim uczuciom. Według<br />
powszechnego wierzenia zbawieni w niebie wiedzą o wszystkim, co się dzieje na ziemi, a<br />
szczególnie o życiu swych przyjaciół, których tu pozostawili. Lecz jakże mogą zbawieni<br />
umarli być szczęśliwi wiedząc o kłopotach żyjących, o grzechach, które popełniają ich<br />
umiłowani oraz o smutkach, rozczarowaniach i udrękach ziemskiego życia? Ileż szczęścia<br />
może dać niebo tym, którzy w niewidzialnej postaci czuwają nad swymi przyjaciółmi na<br />
ziemi? Jakże odrażająca jest myśl, że z chwilą śmierci ciała, dusza niepokutującego<br />
człowieka trafia do ognia w piekle! Jaką bezdenną trwogę muszą przeżywać ci, którzy<br />
patrzą, jak ich najbliżsi odchodzą do grobu nie przygotowani i jak rozpoczyna się dla nich<br />
wieczna męka! Wielu wpadło w obłęd na skutek tej przerażającej myśli. {WB 291.3}<br />
Co na ten temat mówi Pismo Święte? Dawid oświadcza, że człowiek nie ma<br />
świadomości po śmierci: „Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu swego, w tymże dniu<br />
giną wszystkie zamysły jego”. Psalmów 146,4. Salomon wydaje takie samo świadectwo:<br />
„Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą (...) zarówno ich<br />
miłość, jak i nienawiść, a także ich gorliwość dawno minęły, i nigdy już nie mają udziału w<br />
niczym z tego, co się dzieje pod słońcem (...) bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie<br />
367
Change language