Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Z braku odpowiednich dowodów biblijnych, które poparłyby ich twierdzenia, wielu<br />
powtarzało: „Dlaczego nasi wielcy ludzie nie rozumiej ą zagadnienia soboty? Tylko<br />
niewielu wierzy tak jak wy. To niemożliwe, żebyście wy mieli słuszność, a uczeni całego<br />
świata mylili się”. Zapominali, że te same argumenty wysuwano przeciwko Chrystusowi i<br />
jego uczniom. {WB 242.2}<br />
Aby obalić takie rozumowanie, wystarczyło przytoczyć nauki Pisma Świętego i<br />
wyjaśnić, jak Pan postępował ze swoim ludem na przestrzeni wszystkich wieków. Bóg<br />
działa przez tych, którzy słuchają Jego głosu i są Mu posłuszni, którzy, gdy zajdzie<br />
potrzeba, przedstawią ludziom nie schlebiające im prawdy, którzy nie boją się karcić<br />
powszechnych grzechów. Powodem, dla którego Pan rzadko posługuje się w ruchach<br />
odnowy ludźmi uczonymi i piastującymi wysokie stanowiska jest to, iż ufają oni zbytnio<br />
swym naukom, teoriom i przekonaniom, by przyjąć wskazówki pochodzące od Boga. Tylko<br />
ci, którzy są w stałej łączności ze Źródłem Mądrości, mogą zrozumieć i wykładać nauki<br />
Pisma Świętego. Do zwiastowania prawdy często bywają powołani ludzie posiadający<br />
niewielką wiedzę, ale nie dlatego, że są niewykształceni, lecz dlatego, że nie są zarozumiali<br />
i dają się prowadzić przez Pana. Uczą się w szkole Chrystusa, a pokora i posłuszeństwo<br />
czynią ich wielkimi. Powierzając im znajomość swojej prawdy, Bóg obdarza ich<br />
przywilejem, wobec którego zaszczyty ziemskie i ludzka wielkość są niczym. {WB 242.3}<br />
Większość adwentystów nie przyjęła prawdy o świątyni i prawie Bożym, a wielu<br />
przestało wierzyć w ruch adwentowy, przyjąwszy błędną interpretację proroctw, które<br />
odnosiły się do tych wydarzeń. Niektórzy popełniali błąd uporczywie starając się<br />
wyznaczyć datę przyjścia Chrystusa. Fakty, które wyjaśniły problem świątyni<br />
uzmysłowiłyby im, że żaden okres proroczy nie sięga do czasu powrotu Zbawiciela i nie<br />
podaje dokładnej daty tego wydarzenia. Ponieważ jednak odrzucili dane im światło, wciąż<br />
na nowo próbowali ustalić czas przyjścia Pana, ciągle też doznawali rozczarowania. {WB<br />
242.4}<br />
Gdy wierzący w Tesalonikach przyjęli błędne poglądy dotyczące powrotu Chrystusa,<br />
apostoł Paweł doradził im, by swe nadzieje i oczekiwania opierali na Słowie Bożym.<br />
Odesłał ich do proroctw, które mówiły o wydarzeniach mających nastąpić przed powtórnym<br />
przyjściem Chrystusa i wykazał, że nie mają żadnych podstaw, by oczekiwać Zbawiciela w<br />
ich czasach. „Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi” (2 Tesaloniczan 2,3) —<br />
brzmiały jego ostrzegawcze słowa. Jeżeli ulegną błędnym nadziejom, nie popartym<br />
dowodami z Pisma Świętego, obiorą złą drogę. Rozczarowanie wystawi ich na szyderstwa<br />
ze strony niewierzących, sami narażą się na zniechęcenie i wpadną w zwątpienie co do<br />
prawd istotnych dla zbawienia. Ostrzeżenie apostoła skierowane do Tesaloniczan zawiera<br />
ważną naukę dla żyjących w czasach ostatecznych. Wielu adwentystom wydaje się, że nie<br />
będą pilnie i gorliwie przygotowywać się na przyjście Pana, jeżeli nie oprą swej wiary na<br />
znajomości ściśle określonego czasu powrotu Jezusa. Jeśli jednak ich nadzieje będą stale<br />
305
Change language