Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Gdy w Dniu Pojednania najwyższy kapłan świątyni ziemskiej, opuściwszy miejsce święte,<br />
wchodził do miejsca najświętszego, stawał przed Bogiem, aby złożyć przed Nim krew<br />
ofiary za grzech i wstawić się w ten sposób za wszystkimi prawdziwie pokutującymi<br />
Izraelitami. Podobnie Chrystus dokonał jednej części swego dzieła jako nasz pośrednik, aby<br />
przystąpić do drugiej, podczas której nadal ofiarowuje swą przelaną krew, by wstawiać się u<br />
Ojca za grzesznikami. {WB 228.1}<br />
W roku 1844 adwentyści nie rozumieli tego zagadnienia. Nawet gdy minął czas, w<br />
którym oczekiwali Zbawiciela, wciąż jeszcze wierzyli, że Jego przyjście jest bliskie.<br />
Utrzymywali, że nastąpił punkt zwrotny i dzieło Chrystusa jako pośrednika zostało<br />
zakończone. Wydawało się im, że Biblia uczy, iż czas próby dla ludzi zakończy się tuż<br />
przed przyjściem Pana na obłokach nieba. {WB 228.2}<br />
Sądzili, że dowodzą tego teksty mówiące o czasie, gdy ludzie będą szukać, pukać i<br />
krzyczeć u wrót, ale te się przed nimi nie otworzą. Zastanawiali się, czy rok, w którym<br />
oczekiwali przyjścia Chrystusa, nie jest raczej początkiem tego właśnie okresu,<br />
bezpośrednio poprzedzającego Jego przyjście. Ponieważ obwieścili światu ostrzeżenie przed<br />
nadchodzącym sądem byli przekonani, że wykonali już swoje zadanie, i że skończyła się ich<br />
odpowiedzialność za ratowanie grzeszników, zaś śmiałe i bluźniercze szyderstwa<br />
niezbożnych były dla nich następnym dowodem zaprzestania działalności Ducha Bożego<br />
wśród odrzucających Jego łaskę ludzi. Wszystko to umacniało ich w wierze, że czas łaski<br />
skończył się, że jak się wówczas wyrażali — „drzwi łaski zostały zamknięte”. {WB 228.3}<br />
Lepsze zrozumienie tego zagadnienia przyszło wraz z próbą rozwiązania problemu<br />
świątyni. Adwentyści stwierdzili, iż mieli słuszność wierząc, że koniec 2300 proroczych<br />
dni, mający miejsce w roku 1844, będzie ważnym momentem. Choć prawdą było, że drzwi<br />
nadziei i łaski, dzięki którym ludzie przez 1800 lat znajdowali dostęp do Boga, zostały<br />
zamknięte, to jednak otworzyły się inne drzwi i przebaczenie grzechów było nadal możliwe<br />
dzięki wstawiennictwu Chrystusa w miejscu najświętszym świątyni w niebie. Gdy<br />
zakończył się jeden okres służby Chrystusa, rozpoczął się drugi. Drzwi niebiańskiej<br />
świątyni, gdzie Jezus wstawia się za grzesznikiem, były nadal otwarte. {WB 228.4}<br />
Dopiero teraz zrozumieli, że słowa Jezusa z Apokalipsy Jana, skierowane do zboru w<br />
Filadelfii, odnoszą się właśnie do nich: „To mówi Święty, prawdziwy, Ten, który ma klucz<br />
Dawida. Ten, który otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, który zamyka, a nikt nie otworzy.<br />
Znam uczynki twoje, oto sprawiłem, że przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie może<br />
zamknąć”. Objawienie 3,7-8. {WB 228.5}<br />
Wszyscy, którzy w wierze podążają za Chrystusem w Jego wielkim dziele pojednania,<br />
skorzystają z błogosławieństw Jego wstawienniczej służby, natomiast tym, którzy odrzucają<br />
światło wyjaśniające znaczenie tej służby, nie przyniesie ona żadnej korzyści. Żydzi,<br />
wzgardziwszy światłem danym im przy pierwszym przyjściu Chrystusa, którego nie chcieli<br />
287
Change language