Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Oczyszczenie, zarówno w symbolicznej, jak i w rzeczywistej służbie musi być dokonane<br />
przez krew — w świątyni ziemskiej przez krew zwierząt, a w niebiańskiej przez<br />
krew Chrystusa. Apostoł Paweł wymienia przyczynę, dla której oczyszczenie musi być<br />
dokonane za pomocą krwi. „Bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia”. Odpuszczenie, czyli<br />
usunięcie grzechu, jest właśnie dziełem, którego należało dokonać. Ale w jaki sposób<br />
grzech może być związany z świątynią ziemską bądź tą, która znajduje się w niebie? Tego<br />
możemy się dowiedzieć z symbolicznej służby Starego Testamentu, bowiem kapłani, którzy<br />
sprawowali swe czynności na ziemi, służyli w świątyni, która jest tylko „obrazem i cieniem<br />
niebieskiej”. Hebrajczyków 8,5. {WB 221.6}<br />
Służba w świątyni ziemskiej była dwojakiego rodzaju: kapłani codziennie pełnili ją w<br />
miejscu świętym, zaś raz w roku najwyższy kapłan wchodził do miejsca najświętszego,<br />
gdzie wykonywał specjalne czynności pojednania i oczyszczenia świątyni. Dzień w dzień<br />
pokutujący grzesznicy przyprowadzali swe ofiary do wrót przybytku i kładąc rękę na głowie<br />
zwierzęcia wyznawali swe grzechy, przenosząc je w ten sposób symbolicznie z siebie na<br />
niewinną ofiarę. Potem zwierzę zabijano. „Bez rozlania krwi — mówi apostoł Paweł — nie<br />
ma odpuszczenia [grzechów]”. „Życie ciała jest we krwi”. 3 Mojżeszowa 17,11.<br />
Przestąpione prawo Boże żąda życia przestępcy. Krew przedstawiająca życie skazanego na<br />
śmierć grzesznika, którego winę zrzucono na zwierzę ofiarne, była wnoszona przez kapłana<br />
do miejsca świętego, gdzie ten kropił nią przed zasłoną, za którą znajdowała się arka<br />
zawierająca prawo przekroczone przez grzesznika. Za pomocą tych czynności — przez<br />
krew — grzech symbolicznie przenoszono do świątyni. W niektórych wypadkach krew nie<br />
była wnoszona do miejsca świętego, ale wtedy kapłan spożywał mięso ofiary. Mojżesz,<br />
pouczając synów Aarona, powiedział: „Pan dał ją [ofiarę] wam, abyście zgładzili winę<br />
zboru”. 3 Mojżeszowa 10,17. Obie ceremonie symbolizowały przeniesienie grzechu z<br />
pokutującego człowieka na świątynię. {WB 222.1}<br />
Służba ta pełniona była każdego dnia przez cały rok. W ten sposób grzechy Izraela<br />
przenoszone były na świątynię i potrzebny był specjalny akt, aby je stamtąd usunąć. Bóg<br />
rozkazał, by za każde z dwóch pomieszczeń świątyni dokonano ceremonii przebłagania.<br />
„Tak dokona przebłagania za świątynię z powodu nieczystości synów izraelskich i ich<br />
przestępstw spowodowanych ich grzechami. Tak samo też uczyni z Namiotem<br />
Zgromadzenia, który jest u nich wśród ich nieczystości”. 3 Mojżeszowa 16,16. Musiało być<br />
też dokonane przebłaganie za ołtarz, aby oczyścić „go od nieczystości synów izraelskich<br />
oraz poświęcić go”. 3 Mojżeszowa 16,19. {WB 222.2}<br />
Raz w roku, w wielkim Dniu Pojednania, najwyższy kapłan wchodził do miejsca<br />
najświętszego, aby oczyścić świątynię. Ceremonia ta kończyła roczną służbę. W Dniu<br />
Pojednania przed drzwi przybytku przyprowadzano dwa kozły, na które rzucano losy,<br />
„jeden los dla Pana, a drugi dla Azazela”. 3 Mojżeszowa 16,8. Kozioł, na którego padł los<br />
dla Pana, był zabijany jako ofiara za grzechy całego narodu. Kapłan wnosił jego krew za<br />
279
Change language