Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Rozdział 23 — Zrozumienie Problemu Świątyni<br />
Podstawą i filarem, na którym oparła się doktryna adwentystyczna, jest tekst z Księgi<br />
Daniela: „Aż do dwóch tysięcy trzechset wieczorów i poranków, tedy przyjdą do od<br />
nowienia swego usługi święte”. Daniela 8,14 (BG).* Słowa te znane były wszystkim, którzy<br />
wierzyli w bliskie przyjście Pana. Tysiące ust powtarzało to proroctwo jako fundament swej<br />
wiary. Wszyscy odczuwali, że od wydarzeń w nim przepowiedzianych zależą ich<br />
najśmielsze oczekiwania i najbardziej żywotne nadzieje. Wyliczono, że prorocze dni kończą<br />
się jesienią roku 1844. Wraz z resztą chrześcijan adwentyści przyjęli pogląd, że ziemia lub<br />
jakaś jej część jest świątynią, i że oczyszczenie świątyni oznacza oczyszczenie ziemi przez<br />
ogień w ostatecznym wielkim dniu, który będzie miał miejsce przy powtórnym przyjściu<br />
Chrystusa. Stąd wyciągnęli wniosek, że Jezus wróci na ziemię w roku 1844. {WB 217.1}<br />
Jednak wyznaczony czas minął, a Pan się nie zjawił. Wierzący byli przekonani, że Biblia<br />
nie może się mylić, błąd leżał w niewłaściwej interpretacji proroctwa. Lecz w czym ten błąd<br />
tkwił? Wielu zbyt pochopnie rozcięło węzeł trudności twierdząc, że okres 2300 dni nie<br />
zakończył się w roku 1844. Na poparcie swego stanowiska nie mieli żadnego dowodu<br />
oprócz faktu, że Chrystus nie przyszedł w czasie, w którym Go oczekiwano.<br />
Argumentowali, że gdyby ów proroczy okres skończył się w roku 1844, Jezus przyszedłby,<br />
aby oczyścić ogniem świątynię, tj. ziemię, ponieważ jednak nie wrócił,2300 dni nie mogły<br />
zakończyć się w roku 1844. {WB 217.2}<br />
Przyjęcie takiego rozumowania równało się z porzuceniem poprzedniej interpretacji<br />
proroctwa. Ustalono bezspornie, że okres 2300 dni rozpoczął się jesienią roku 457 przed<br />
Chr., gdy dekret Artakserksesa zezwalający na odbudowę Jerozolimy stał się prawomocny.<br />
Przyjmując to wydarzenie jako punkt wyjściowy wspomnianego okresu proroczego,<br />
stwierdzono całkowitą zgodność wszystkich szczegółów przepowiedzianych w Księdze<br />
Daniela 9,25-27 z wydarzeniami historii. I tak sześćdziesiąt dziewięć tygodni, czyli<br />
pierwsze 483 lata z całego okresu 2300 lat, miały sięgać do czasów Chrystusa-Pomazańca.<br />
Chrzest Jezusa i namaszczenie Go Duchem Świętym dokonane w 27 roku naszej ery były<br />
wypełnieniem tego szczegółu. W połowie siedemdziesiątego tygodnia Mesjasz miał zostać<br />
zabity. Trzy i pół roku po swym chrzcie, na wiosnę 31 roku n. e. Chrystus został<br />
ukrzyżowany. Siedemdziesiąt tygodni, czyli 490 lat, przeznaczone było dla Żydów. Przy<br />
końcu tego okresu naród izraelski przypieczętował swe odrzucenie Chrystusa przez<br />
prześladowanie Jego uczniów, a zwłaszcza przez ukamienowanie św. Szczepana, co miało<br />
miejsce w 34 r. po Chr. Od tego czasu apostołowie poszli głosić ewangelię poganom. Gdy<br />
pierwsze 490 lat (z okresu 2300) minęły, pozostało jeszcze 1810 lat. Licząc od roku 34 po<br />
Chr., okres ten skończył się w roku 1844. W tym czasie zgodnie z przepowiednią anioła<br />
„będzie oczyszczona<br />
273
Change language