Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
powtórnym przyjściu Chrystusa i nie byli w stanie znaleźć żadnego błędu w obliczeniach<br />
proroczych okresów. Nawet najzdolniejszym wrogom nie udało się podważyć słuszności<br />
adwentystycznej interpretacji proroctw. Bez przedstawienia dowodów z Biblii wierzący nie<br />
chcieli porzucić swojego stanowiska, które osiągnęli dzięki gorliwemu, pełnemu modlitwy<br />
badaniu Pisma Świętego i oświeceniu umysłów przez Ducha Bożego, rozpalającego ich<br />
serca swą mocą. Odmawiali wyrzeczenia się poselstwa, które oparło się najostrzejszej<br />
krytyce, najzacieklejszym atakom popularnych teologów i uczonych, którego nie pokonały<br />
połączone siły wiedzy, elokwencji, drwin i urągań ze strony zarówno zacnych, jak i podłych<br />
ludzi. {WB 214.3}<br />
Faktem było, że oczekiwane wydarzenie nie nastąpiło, ale to nie mogło zachwiać ich<br />
wiary w Słowo Boże. Gdy Jonasz na ulicach Niniwy głosił, że miasto to po upływie 40 dni<br />
zostanie zburzone, Pan przyjął ukorzenie się mieszkańców Niniwy i przedłużył im czas<br />
łaski, mimo to poselstwo przekazane przez Jonasza pochodziło od Boga, a Niniwa została<br />
poddana próbie zgodnie z Jego wolą. Adwentyści wierzyli, że Bóg w podobny sposób kazał<br />
im ostrzec świat przed sądem. „Ostrzeżenie to — mówili — wypróbowało serca wszystkich,<br />
którzy je usłyszeli, i obudziło w nich gorące pragnienie przyjścia Zbawiciela, z drugiej<br />
strony wywołało mniej lub więcej dostrzegalną, znaną jedynie Bogu, nienawiść do Jego<br />
powrotu. Przeciągnęło ono linię graniczną (...), tak że ci, którzy chcieli zbadać swe serca,<br />
mogli się przekonać, po której stronie znaleźliby się, gdyby Pan wówczas przyszedł. Czy<br />
zawołaliby: «Oto Bóg nasz ten jest, oczekiwaliśmy go, i wybawił nas»? Czy też krzyczeliby<br />
do gór i skał: «Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie i<br />
przed gniewem Baranka»? Wierzymy, że Bóg wypróbował w ten sposób swój lud,<br />
doświadczył jego wiarę, pokazał mu, aby sam zobaczył, czy w godzinie próby opuści swój<br />
posterunek, na którym go postawił, czy też wyrzeknie się świata i bezgranicznie zaufa<br />
Słowu Bożemu”. — The Advent Herald and Signs of the Times Reporter VIII, nr 14, z 13<br />
listopada 1844. {WB 215.1}<br />
Uczucia tych, którzy wciąż wierzyli, że Bóg prowadził ich w przeżytych niedawno<br />
doświadczeniach, wyrażone są w słowach Millera: „Gdybym miał jeszcze raz żyć, mając te<br />
same dowody od Boga co wtedy, to mówię szczerze przed Panem i ludźmi, że<br />
postępowałbym tak samo jak wówczas”. „Mam nadzieję, że oczyściłem swoje szaty z krwi<br />
dusz. Jestem przekonany, że tak dalece jak to leżało w zasięgu moich sił, uwolniłem się od<br />
wszelkiej winy za ich potępienie”. „Choć doznałem dwukrotnego rozczarowania” — pisał<br />
ten sługa Boży — „nie jestem zniechęcony lub załamany (...). Moja nadzieja na przyjście<br />
Chrystusa jest wciąż tak samo silna. Czyniłem tylko to, co po wielu latach poważnych<br />
rozważań uznałem za swój święty obowiązek. Jeśli błądziłem, to z powodu miłości<br />
chrześcijańskiej, miłości do bliźnich i poczucia obowiązku wobec Boga”. „Wiem jedno:<br />
Głosiłem tylko to, w co sam wierzyłem i Bóg był ze mną; Jego moc objawiła się w tym<br />
dziele i przyniosło ono wiele dobrego”. „Zwiastowanie końca świata skłoniło wiele tysięcy<br />
270
Change language