Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Rozdział 21 — Skutki Odrzucenia Prawdy<br />
Głosząc powtórne przyjście Chrystusa, William Miller i jego współpracownicy chcieli<br />
skłonić ludzi do przygotowania się na sąd. Pragnęli wzbudzić wśród wierzących prawdziwą<br />
nadzieję Kościoła i przekonać ich o konieczności poczynienia głębokich chrześcijańskich<br />
doświadczeń. Pracowali również nad niepobożnymi, nakłaniając ich do natychmiastowej<br />
pokuty i powrotu do Boga. „Nie usiłowali nawracać kogokolwiek do jakiejś społeczności<br />
lub ugrupowania religijnego. Działali wśród ludzi różnych wyznań, nie mieszając się do ich<br />
organizacji i porządku kościelnego”. {WB 198.1}<br />
„W całej mojej działalności — powiedział Miller — nigdy nie myślałem ani nie<br />
zamierzałem stworzyć jakiejś nowej społeczności religijnej, różnej od istniejących, albo<br />
faworyzować jednej kosztem drugiej. Chciałem służyć wszystkim przypuszczając, że<br />
wszyscy chrześcijanie będą się cieszyć z nadziei przyjścia Chrystusa, a ci, którzy nie<br />
potrafią tego zrozumieć tak, jak ja to pojmuję, mimo wszystko odniosą się z życzliwością do<br />
tych, którzy przyjęli tę naukę. Moim jedynym zamiarem było nawrócenie ludzi do Boga,<br />
ogłoszenie światu przyszłego sądu oraz skłonienie mych bliźnich do przygotowania serc na<br />
przyjście Pana. Większość z tych, którzy nawrócili się na skutek mojej działalności,<br />
przyłączyła się do różnych istniejących Kościołów”. — Bliss, Memories of William Miller<br />
328. {WB 198.2}<br />
Ponieważ działalność Millera przyczyniła się do duchowego wzrostu Kościołów, była<br />
przez jakiś czas przychylnie traktowana. Wkrótce jednak duchowni i przywódcy religijni<br />
wystąpili przeciwko nauce o drugim adwencie i postanowili położyć kres wszelkim<br />
dyskusjom na ten temat. Nie tylko sprzeciwiali się jej w kazaniach, lecz także zabraniali<br />
członkom swoich Kościołów uczestniczenia w zebraniach, gdzie głoszono naukę o<br />
powtórnym przyjściu Jezusa, a nawet zakazywali poruszania tego tematu na nabożeństwach<br />
we własnym kościele. Wierzący znaleźli się w kłopotliwej i trudnej sytuacji. Z jednej strony<br />
byli przywiązani do swych Kościołów i nie chcieli ich porzucać, ale gdy zobaczyli, że<br />
prawdy Boże są tłumione, a im odmawia się prawa do badania proroctw, zrozumieli, że<br />
wierność wobec Boga nie pozwala na podporządkowanie się tym nakazom. Tych, którzy<br />
odrzucali świadectwo Biblii, nie mogli uznać za członków Kościoła Chrystusowego, a ich<br />
nauk za podstawę i fundament prawdy. Dlatego też uważali za słuszne zerwać łączące ich<br />
więzy. Latem 1844 roku około 50 tysięcy wierzących opuściło swoje Kościoły. {WB 198.3}<br />
W tym czasie w większości Stanów Zjednoczonych dała się zauważyć uderzająca<br />
zmiana. Od wielu już lat widoczne było stopniowe, lecz stale wzrastające zeświecczenie i<br />
towarzyszący temu upadek prawdziwego duchowego życia, ale w roku 1844 we wszystkich<br />
Kościołach odnotowano nagły i ogromny spadek religijności. Choć nikt nie potrafił określić<br />
przyczyny takiego stanu rzeczy, to jednak sam fakt był sygnalizowany i szeroko<br />
komentowany zarówno w prasie, jak i w kazaniach. {WB 198.4}<br />
249
Change language