Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
w grzechu niepokoił stróżów prawdy, dlatego też chętnie godzili się na trudy, wyrzeczenia i<br />
cierpienia, aby tylko móc przywołać ludzi do pokuty i zbawienia. Choć szatan stawiał opór,<br />
dzieło rozwijało się stale i tysiące przyjmowały poselstwo adwentowe. {WB 194.2}<br />
Wszędzie słychać było wzruszające świadectwo ostrzegające grzeszników — zarówno<br />
niewierzących jak i członków Kościoła przed nadchodzącym gniewem Boga. Podobnie jak<br />
Jan Chrzciciel, który zwiastował Chrystusa, tak posłowie drugiego adwentu przykładali<br />
„siekierę do korzenia drzewa” i nawoływali wszystkich do przynoszenia „owoców godnych<br />
pokuty”. Patrz Łukasza 3,9.8. Ich porywające apele wyraźnie kontrastowały z<br />
zapewnieniami pokoju i bezpieczeństwa, którymi popularni nauczyciele usypiali naród.<br />
Gdziekolwiek rozlegał się głos poselstwa, tam następowało ożywienie. Proste, bezpośrednie<br />
dowody Pisma Świętego, przyjmowane przez ludzi dzięki mocy Ducha Świętego, rodziły<br />
przekonanie, któremu niewielu potrafiło się oprzeć. Rzekomi naśladowcy Chrystusa zostali<br />
wyrwani ze swego fałszywego poczucia pewności. Zdali sobie sprawę ze swej niewiary,<br />
pychy i samolubstwa. Wielu szukało Pana w skrusze i pokorze. Uczucia ludzi<br />
skoncentrowane dotychczas na sprawach doczesnych zwrócone zostały ku niebu. Duch<br />
Boży spoczywał na pokutujących, a ci z ukorzonym i zmiękczonym sercem przyłączyli się<br />
do wołania: „Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu<br />
jego”. {WB 194.3}<br />
Grzesznicy z płaczem pytali: „Co mam czynić, abym był zbawiony?” Dzieje Apostolskie<br />
16,30. Ci, którzy prowadzili nieuczciwe życie, pragnęli teraz naprawić zło. Wszyscy, którzy<br />
znaleźli pokój w Chrystusie, chcieli, by także inni mieli udział w tym błogosławieństwie.<br />
Serca rodziców zwracały się ku dzieciom, a serca dzieci ku rodzicom. Burzono bariery<br />
pychy i dystansu. Szczerze wyznawano grzechy. Członkowie rodzin pracowali nad<br />
zbawieniem swoich najbliższych. Często można było usłyszeć słowa modlących się za<br />
kogoś. Wszędzie w głębokiej pokorze modlono się do Boga. Wielu zmagało się całe noce w<br />
modlitwie chcąc zdobyć świadomość, że grzechy są im przebaczone lub prosząc o<br />
nawrócenie krewnych czy sąsiadów. {WB 194.4}<br />
Ludzie ze wszystkich warstw społecznych zbierali się na zgromadzeniach adwentystów.<br />
Bogaci i biedni, wysoko i nisko urodzeni — wszyscy chcieli osobiście usłyszeć naukę o<br />
powtórnym przyjściu Chrystusa. Podczas gdy Bóg powstrzymywał ducha sprzeciwu, Jego<br />
słudzy wykładali zasady swojej wiary. Często narzędzie było słabe, ale Duch Boży dodawał<br />
mocy, a na zebraniach odczuwana była obecność świętych aniołów. Codziennie<br />
powiększała się liczba oczekujących Pana. Gdy przedstawiano dowody bliskiego przyjścia<br />
Jezusa, tłumy w głębokim milczeniu chłonęły uroczyste słowa. Wydawało się, że niebo i<br />
ziemia zbliżyły się do siebie. Młodzi i starzy odczuwali Bożą moc. Ludzie wracali do swych<br />
domów śpiewając pochwalne pieśni, w nocnej ciszy rozbrzmiewały radosne głosy. Nikt, kto<br />
brał udział w tych zebraniach, nie mógł ich zapomnieć. {WB 195.1}<br />
245
Change language