Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Nie głoszono takiego poselstwa we wcześniejszych stuleciach. Nie głosił go Paweł,<br />
który swym braciom mówił o przyjściu Chrystusa jako o wydarzeniu mającym mieć<br />
miejsce daleko w przyszłości. Reformatorzy również go nie głosili. Marcin Luter<br />
spodziewał się, że sąd nastanie po 300 latach od czasów, w których żył. Ale po roku 1798<br />
Księga Daniela została odpieczętowana, wzrosło zrozumienie („poznanie”) proroctwa i<br />
wielu poczęło głosić uroczystą wieść o zbliżającym się sądzie. {WB 187.5}<br />
Podobnie jak wielka reformacja XVI wieku, tak przebudzenie adwentowe XIX wieku<br />
powstało w wielu krajach chrześcijańskich w tym samym czasie. Zarówno w Europie, jak i<br />
Ameryce wierni i pobożni ludzie zaczęli badać proroctwa Pisma Świętego i czytając tę<br />
natchnioną Księgę znaleźli w niej przekonywające dowody, że koniec wszechrzeczy jest<br />
bliski. W różnych krajach znajdowały się pojedyncze grupy chrześcijan, które same, jedynie<br />
przez badanie Pisma Świętego, doszły do przekonania, że zbliża się przyjście<br />
Zbawiciela. {WB 188.1}<br />
W roku 1821, trzy lata po tym, jak Miller zrozumiał proroctwa wskazujące na czas sądu,<br />
dr Józef Wolff, „misjonarz świata”, zaczął głosić o bliskim przyjściu Pana. Wolff był z<br />
urodzenia Niemcem pochodzenia żydowskiego, jego ojciec był rabinem. Już w dzieciństwie<br />
chłopiec przekonał się o słuszności religii chrześcijańskiej. Cechował go aktywny i<br />
badawczy umysł. Uważnie przysłuchiwał się rozmowom prowadzonym w domu, gdzie<br />
nabożni Żydzi spotykali się codziennie, aby mówić o swoich nadziejach i oczekiwaniach<br />
narodu, o chwale mającego przyjść Mesjasza i o przywróceniu królestwa izraelskiego do<br />
dawnej świetności. Kiedyś usłyszał imię Jezusa z Nazaretu i zapytał, kto to jest. „Wybitnie<br />
zdolny Żyd — brzmiała odpowiedź. — Ale ponieważ podawał się za Mesjasza, został przez<br />
sąd żydowski skazany na śmierć”. „Dlaczego — zapytał chłopiec — Jerozolima jest<br />
zburzona, a my jesteśmy w niewoli?” „Dlatego — odpowiedział ojciec — że Żydzi zabijali<br />
proroków”. W umyśle chłopca zrodziła się natychmiast myśl: „Może Jezus też był<br />
prorokiem i Żydzi zabili go, choć był niewinny?” — Travels and Adventures of the Rev.<br />
Joseph Wolff I, 6. Uczucie to było tak silne, że często pomimo zakazu ojca zatrzymywał się<br />
przed chrześcijańskim Kościołem i przysłuchiwał się wygłaszanym kazaniom. {WB 188.2}<br />
Gdy miał 7 lat, chwalił się pewnego razu przed sąsiadem chrześcijaninem, przyszłym<br />
triumfem Izraela po przyjściu Mesjasza. Stary człowiek odpowiedział na to łagodnie:<br />
„Drogi chłopcze, powiem ci, kto był prawdziwym Mesjaszem. Był to Jezus z Nazaretu (...)<br />
którego twoi przodkowie ukrzyżowali, tak jak zabijali proroków dawnych czasów. Idź do<br />
domu i przeczytaj pięćdziesiąty trzeci Rozdział Księgi Izajasza, a przekonasz się, że Jezus<br />
Chrystus jest Synem Bożym”. — Tamże I, 7. Chłopca natychmiast opanowało<br />
przeświadczenie, że starzec mówił prawdę. Udał się do domu i przeczytawszy wskazany<br />
rozdział, stwierdził, że wszystko doskonale wypełniło się w osobie Jezusa z Nazaretu.<br />
Czyżby słowa chrześcijan były prawdą? Chłopiec poprosił ojca o wytłumaczenie proroctwa,<br />
ale spotkał się z tak surowym milczeniem, że już nigdy nie odważył się poruszyć tego<br />
237
Change language