Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
W starotestamentowym systemie ofiarniczym, który był cieniem ofiary i kapłaństwa<br />
Chrystusa, oczyszczenie świątyni stanowiło ostatni akt służby najwyższego kapłana, jaką<br />
sprawował w ciągu roku. Było to ostatecznie pojednanie i usunięcie grzechu spośród<br />
Izraelitów. Symbolizowało końcową działalność naszego Najwyższego Kapłana w niebie,<br />
gdzie wymazuje On grzechy ludu Bożego, zapisane w niebiańskich księgach. Służba ta<br />
wymaga przeprowadzenia postępowania sądowego, które będzie poprzedzało powrót<br />
Chrystusa na obłokach nieba z mocą i chwałą, bowiem gdy On przyjdzie, każdy przypadek<br />
będzie już rozstrzygnięty. Jezus powiedział: „Zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu<br />
według jego uczynku”. Objawienie 22,12. Sąd poprzedzający bezpośrednio powtórne<br />
przyjście Chrystusa przedstawiony jest w poselstwie pierwszego anioła w Apokalipsie Jana:<br />
„Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego”. Objawienie<br />
14,7. {WB 185.4}<br />
Ci, którzy przekazywali to ostrzeżenie, zwiastowali właściwe poselstwo we właściwym<br />
czasie. Lecz tak jak pierwsi uczniowie, głoszący na podstawie proroctwa z<br />
dziewiątegorozdziału Księgi Daniela poselstwo: „Wypełnił się czas i przybliżyło się<br />
Królestwo Boże”, nie rozumieli, że to samo proroctwo przepowiedziało śmierć Mesjasza,<br />
tak Miller i jego współpracownicy, głosząc poselstwo oparte o teksty z Księgi Daniela<br />
8,14 i Apokalipsy Jana 14,7 nie dostrzegli, że czternasty Rozdział Apokalipsy zawierał<br />
także inne poselstwa, które miały być ogłoszone przed drugim adwentem. Tak jak<br />
uczniowie Jezusa pomylili się co do istoty królestwa, jakie miało być ustanowione po<br />
upływie siedemdziesięciu tygodni, tak adwentyści pomylili się co do wydarzenia, które<br />
miało nastąpić przy końcu 2300 dni. W obu tych przypadkach powodem niezrozumienia<br />
prawdy było zaślepiające umysł przyjęcie lub raczej przywiązanie do powszechnych<br />
błędów. I tamci i ci spełnili wolę Bożą głosząc wieść, którą Bóg zamierzał przekazać<br />
światu, ale obie grupy doznały rozczarowania na skutek niewłaściwego zrozumienia<br />
niektórych aspektów głoszonego przez siebie poselstwa. {WB 186.5}<br />
Mimo to zamiary Boże wypełniły się. Zbawienne ostrzeżenie o sądzie zwiastowane było<br />
tak, jak Pan tego pragnął. <strong>Wielki</strong> dzień zbliżał się i opatrzność Boża chciała doświadczyć<br />
ludzi, aby zostało ujawnione, co naprawdę kryje się w ich sercach. Poselstwo to miało na<br />
celu wypróbowanie i oczyszczenie Kościoła. Wierzący mieli się przekonać, czy ich serca<br />
koncentrują się na sprawach świata, czy też Chrystusa i nieba. Twierdzili, że miłują<br />
Zbawiciela, musieli więc teraz dowieść tej miłości. Czy byli gotowi porzucić swe ziemskie<br />
nadzieje i dążenia i z radością powitać powracającego Pana? Dzięki temu poselstwu mieli<br />
poznać swój prawdziwy stan duchowy. Zostało ono przekazane, aby pobudzić wiernych do<br />
szukania Pana z pokorą i pokutą. {WB 186.1}<br />
Rozczarowanie, jakiego doznali — choć było skutkiem niepełnego zrozumienia<br />
poselstwa głoszonego przez nich — miało wyjść na korzyść Kościoła. Wystawiło na próbę<br />
serca tych, którzy twierdzili, że przyjęli ostrzeżenie. Czy w obliczu zawodu porzucą swe<br />
234
Change language