Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Betlejem i błogosławiąc wzniósł ręce, i rozkazał im: „Idąc na cały świat, głoście<br />
ewangelię wszystkiemu stworzeniu” (Marka 16,15), a potem dodał: „Oto ja jestem z wami<br />
po wszystkie dni” (Mateusza 28,20), gdy w dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił obiecany<br />
Pocieszyciel i obdarzył ich mocą z wysokości, a wierzących napełniała porywająca<br />
świadomość obecności ich zmartwychwstałego Pana — czyż mogliby po tych<br />
doświadczeniach — choćby ich droga miała prowadzić przez poświęcenie i męczeńską<br />
śmierć zamienić ewangelię łaski i „koronę sprawiedliwości”, którą mieli otrzymać przy<br />
powtórnym przyjściu Zbawiciela, na chwałę i tron ziemski, co było ich wcześniejszą<br />
nadzieją? Ten, który „potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o<br />
czym myślimy” (Efezjan 3,20), zagwarantował im oprócz wspólnoty swoich cierpień także<br />
udział w Jego radości — radości przyprowadzenia wielu do chwały, radości<br />
nieprzewidzianej, „wiecznej, ponad wszelką miarę zacnej chwały”, wobec której — jak<br />
mówi apostoł Paweł nasz „nieznaczny i chwilowy ucisk” (2 Koryntian 4,17) nic nie<br />
znaczy. {WB 184.3}<br />
Doświadczenia uczniów, którzy głosili „ewangelię królestwa” przy pierwszym przyjściu<br />
Chrystusa, mają swój odpowiednik w doświadczeniach tych, którzy głosili poselstwo o Jego<br />
powtórnym przyjściu. Podobnie jak uczniowie, którzy wyszli i nauczali: „Wypełnił się czas<br />
i przybliżyło się Królestwo Boże” (Marka 1,15), tak i Miller oraz jego współpracownicy<br />
głosili, że najdłuższy i ostatni proroczy okres czasu, o jakim mówi Biblia, zbliża się ku<br />
końcowi, że nadchodzi sąd i wkrótce ustanowione zostanie królestwo wieczne. Poselstwo<br />
uczniów dotyczące czasu opierało się na siedemdziesięciu tygodniach z dziewiątego<br />
rozdziału Księgi Daniela. Natomiast Miller i jego towarzysze głosili zakończenie 2300 dni z<br />
Księgi Daniela 8,14, których wspomniane siedemdziesiąt tygodni były fragmentem.<br />
Obydwa poselstwa bazowały na wypełnieniu się różnych części tego samego proroczego<br />
okresu. {WB 185.1}<br />
Podobnie jak uczniowie Chrystusa, tak William Miller i jego współpracownicy nie<br />
rozumieli w pełni sensu poselstwa, które głosili. Zakorzenione w Kościele błędy<br />
uniemożliwiały im uzyskanie prawidłowego zrozumienia jednego ze szczegółów proroctwa.<br />
Dlatego choć głosili otrzymane od Boga poselstwo, to jednak przez niewłaściwe<br />
zrozumienie jego znaczenia doznali wielkiego rozczarowania. {WB 185.2}<br />
Wyjaśniając czternasty werset ósmego rozdziału Księgi Daniela: „Aż do wieczora i do<br />
poranku dni dwa tysiące trzysta, a będzie oczyszczona świątynia” — Miller, jak już<br />
powiedziano, przyjął powszechnie panujący pogląd, że ziemia jest świątynią, a<br />
oczyszczenie świątyni symbolizuje oczyszczenie ziemi przez ogień po przyjściu Chrystusa.<br />
Kiedy stwierdził, że koniec 2300 dni jest dokładnie określony, doszedł do wniosku, że<br />
nastąpi wówczas powtórne przyjście Zbawiciela. Jego błąd w tym miejscu powstał na<br />
skutek przyjęcia panujących wówczas poglądów na temat tego, co to jest świątynia. {WB<br />
185.3}<br />
233
Change language