Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
królestwie, polecenie Zbawiciela brzmiało: „Na drogę pogan nie wkraczajcie i do miasta<br />
Samarytan nie wchodźcie. Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu<br />
Izraela”. Mateusza 10,5-6. {WB 173.2}<br />
„W połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe i z pokarmów”. W roku 31 po Chr., tzn. w<br />
trzy i pół roku po chrzcie, Pan został ukrzyżowany. Wielka ofiara, złożona na Golgocie,<br />
zakończyła starotestamentowy system ofiarniczy, który przez cztery tysiące lat wskazywał<br />
na Baranka Bożego. Symbol znalazł swe urzeczywistnienie i składanie wszelkich innych<br />
ofiar miało się zakończyć. {WB 173.3}<br />
Siedemdziesiąt tygodni, czyli 490 lat przeznaczonych specjalnie dla Żydów, skończyło<br />
się w 34 roku po Chr. W tym czasie naród izraelski przypieczętował swe odrzucenie<br />
ewangelii wyrokiem Sanhedrynu nakazującym ukamienowanie Szczepana i prześladowanie<br />
wyznawców Chrystusa. Od tego momentu wieść o zbawieniu, ograniczona dotąd do narodu<br />
wybranego, zaczęła być głoszona całemu światu. Uczniowie, których prześladowanie<br />
zmusiło do ucieczki z Jerozolimy, „szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę”.<br />
„A Filip dotarł do miasta Samarii i głosił im Chrystusa”. Dzieje Apostolskie 8,4-5. Piotr,<br />
prowadzony przez Boga, przedstawił ewangelię setnikowi w Cezarei, bogobojnemu<br />
Korneliuszowi, a gorliwemu Pawłowi, zdobytemu dla wiary w Jezusa, powierzono zadanie<br />
zaniesienia radosnej nowiny „daleko do pogan”. Dzieje Apostolskie 22,21. {WB 173.4}<br />
Dotąd wszystkie szczegóły proroctwa wypełniły się nadzwyczaj dokładnie, a początek<br />
siedemdziesięciu tygodni ustalono bez żadnych wątpliwości na rok 457 przed Chr.,<br />
podobnie jak koniec tego okresu na rok 34 po Chr. Znając powyższe daty nietrudno jest<br />
ustalić koniec 2300 dni. Gdy siedemdziesiąt tygodni odejmiemy od 2300 dni pozostanie<br />
jeszcze 1810 dni. Zatem po zakończeniu 490 dni musi się wypełnić pozostałe 1810. Okres<br />
1810 lat, rozpoczęty w roku 34 po Chr., kończy się w roku 1844. Wobec tego cały okres<br />
2300 dni, opisany w Księdze Daniela 8,14, kończy się w tym właśnie roku. Po upływie tego<br />
wielkiego proroczego okresu, według oświadczenia anioła Bożego, świątynia „będzie<br />
oczyszczona” (wg ks. Wujka). A więc czas oczyszczenia świątyni, w którym — jak niemal<br />
powszechnie wierzono — miało nastąpić powtórne przyjście Chrystusa, był dokładnie<br />
podany. {WB 173.5}<br />
Miller i jego przyjaciele sądzili początkowo, że 2300 dni skończy się na wiosnę roku<br />
1844, jednak przepowiednia wskazuje na jesień tegoż roku.23 Niezrozumienie w tym<br />
punkcie przyczyniło się do tego, że ci, którzy przyjęli wcześniejszą datę powrotu Pana,<br />
przeżyli wiele rozczarowań. Wszystko to jednak nie osłabiło siły dowodu, że 2300 dni<br />
kończy się w roku 1844 i że wielkie wydarzenie określone jako oczyszczenie świątyni musi<br />
mieć wtedy miejsce. {WB 173.6}<br />
217
Change language