Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Rozdział 17 — Obietnica Powtórnego przyjścia Chrystusa<br />
Jedną z najuroczystszych, a jednocześnie najwspanialszych prawd objawionych w Biblii,<br />
jest obietnica powtórnego przyjścia Chrystusa w celu dokończenia wielkiego dzieła<br />
zbawienia. Pielgrzymujący lud Boży, który tak długo przebywa w „ciemności cienia<br />
śmierci” znajduje w tej obietnicy cenną i radosną nadzieję na objawienie się Tego, który jest<br />
„zmartwychwstaniem i żywotem” i który sprowadził wygnańców do domu. Nauka o drugim<br />
adwencie (powtórnym przyjściu Chrystusa) jest centralnym poselstwem Pisma Świętego.<br />
Od dnia, kiedy pierwsi rodzice opuścili Eden, dzieci wiary oczekują przyjścia Obiecanego,<br />
który złamie moc niszczyciela i przywróci im utracony raj. Święci ludzie dawnych czasów<br />
czekali na przyjście Mesjasza w chwale, jako na spełnienie swych nadziei. Już siódmy<br />
potomek Adama, Henoch, który przez trzy wieki chodził na ziemi z Bogiem, mógł z daleka<br />
spojrzeć na przyjście Zbawiciela. „Oto przyszedł Pan — mówi Henoch — z tysiącami<br />
swoich świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi”. Judy 14-15. Patriarcha Hiob podczas<br />
swoich cierpień zawołał z niezachwianą pewnością: „Aczci ja wiem, że mój Odkupiciel<br />
żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem mym stanie (...) przecież w ciele mojem oglądam<br />
Boga, którego ja sam oglądam i oczy moje ujrzą go, a nie inny”. Joba 19,25-27 (BG). {WB<br />
159.1}<br />
Powtórne przyjście Chrystusa w celu odbudowania królestwa sprawiedliwości jest<br />
treścią wielu wzniosłych wypowiedzi Pisma Świętego. Poeci i prorocy Biblii mówili o tym<br />
wydarzeniu w słowach płonących niebiańskim ogniem. Psalmista tak śpiewał o mocy i<br />
majestacie Króla Izraelskiego: „Z Syjonu pełnego piękności zajaśniał Bóg. Bóg nasz<br />
przybywa i nie milczy (...). Przyzywa niebiosa z góry i ziemię, aby sądzić swój<br />
lud”. Psalmów 50,2-4. „Niech radują się niebiosa i weseli się ziemia (...) przed obliczem<br />
Pana, bo idzie! Zaiste idzie, by sądzić ziemię. Będzie sądził świat sprawiedliwie, a ludy<br />
według swej wierności”. Psalmów 96,11.13. {WB 159.2}<br />
Prorok Izajasz powiedział: „Ożyją twoi umarli, twoje ciała wstaną, obudzą się i będą<br />
radośnie śpiewać ci, którzy leżą w prochu, gdyż twoja rosa jest rosą światłości, a ziemia<br />
wyda zmarłych”. Izajasza 26,19. „Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na wieki i zetrze łzę z<br />
każdego oblicza, i usunie hańbę swojego ludu na całej ziemi, gdyż Pan powiedział. I będą<br />
mówić w owym dniu: Oto nasz Bóg, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi, to Pan, któremu<br />
zaufaliśmy. Weselmy i radujmy się z jego objawienia”. Izajasza 25,8-9. {WB 159.3}<br />
Prorok Habakuk również w zachwycającym widzeniu oglądał przyjście Chrystusa. „Bóg<br />
przychodzi z Temanu, Święty z góry Paran. Jego wspaniałość okrywa niebiosa, a ziemia jest<br />
pełna jego chwały. Pod nim jest blask jak światłość (...). Trzęsie się ziemia, gdy powstaje,<br />
gdy patrzy drżą narody. Pękają odwieczne góry, zapadają się prastare pagórki, jego drogi są<br />
wieczne (...). Panie (...) siadasz na swoje rumaki, na swoje wozy zwycięskie. (...) Na twój<br />
widok drżą góry (...) otchłań morska wydaje swój głos, wysoko podnosi swe ramiona.<br />
198
Change language