Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
przelewali krew na niejednym miejscu. <strong>Protest</strong>antów traktowano jak wyjętych spod prawa,<br />
wyznaczano ceny za ich głowy i ścigano jak dzikie zwierzęta. {WB 144.2}<br />
W XVIII wieku „Kościół na pustyni” — niewielu potomków dawnych chrześcijan —<br />
wciąż jeszcze trwał w wierze ojców, kryjąc się w górach południowej Francji. Gdy,<br />
ryzykując życie, zbierali się nocą na stokach gór lub opustoszałych wrzosowiskach, byli<br />
ścigani i chwytani przez dragonów i skazywani na dożywotnie więzienie lub galery.<br />
Najszlachetniejszych i najbardziej wykształconych Francuzów zakuwano w kajdany wraz ze<br />
złodziejami i mordercami. — Patrz Wylie XXII, 6. Do innych, których potraktowano z<br />
większym miłosierdziem, strzelano z zimną krwią, gdy bezbronni padali na kolana do<br />
modlitwy. Setki starców, bezbronnych kobiet i niewinnych dzieci pozbawiano życia na<br />
miejscu ich zgromadzeń. Wędrując przez góry i lasy, gdzie protestanci mieli zwyczaj się<br />
spotykać, nie było rzeczą nadzwyczajną „natrafić co kilkanaście kroków na zwłoki leżące<br />
na murawie lub zwisające z drzew”. Kraj spustoszony mieczem, toporem i stosami „stał się<br />
wielką, ponurą pustynią”. „Nie dokonywano tych potworności w ciemnym średniowieczu,<br />
lecz we wspaniałej epoce Ludwika XIV. Rozwijano wtedy naukę, kwitła literatura, a<br />
teologami dworu oraz stolicy byli uczeni i elokwentni ludzie, i gdzie stwarzano pozory<br />
niezwykłej łagodności i życzliwości”. — Wylie 22, 7. {WB 144.3}<br />
Lecz najciemniejszym z czarnej listy przestępstw, najpotworniejszym z szatańskich<br />
wyczynów w ciągu tych strasznych stuleci była krwawa noc św. Bartłomieja. Świat wciąż<br />
przypomina sobie ze zgrozą ten najtchórzliwszy i najokrutniejszy mord. Król Francji,<br />
skłoniony przez rzymskich kapłanów i prałatów, wyraził zgodę na okrutną rzeź. Głos<br />
dzwonu, jaki rozległ się w nocnej ciszy dał znak do krwawego dzieła. Tysiące protestantów,<br />
którzy spokojnie spali w swych domach, gdyż zaufali deklarowanej przez króla uczciwości,<br />
zostało bez ostrzeżenia wywleczonych z mieszkań i zamordowanych z zimną krwią. {WB<br />
144.4}<br />
Jak Chrystus był niewidocznym wodzem swego ludu, opuszczającego niewolę egipską,<br />
tak szatan był niewidocznym przywódcą swoich poddanych, powiększających liczbę<br />
męczenników. Masakra w Paryżu trwała siedem dni, z czego trzy pierwsze cechowały się<br />
niepojętą furią. Na specjalny rozkaz króla rzeź była prowadzona poza stolicą we wszystkich<br />
prowincjach i miastach, gdziekolwiek znajdowali się protestanci. Nie brano pod uwagę ani<br />
wieku, ani płci. Nie oszczędzano ani niewinnego niemowlęcia, ani starca. Szlachcic i chłop,<br />
młody i stary, matka i dziecko — wszyscy ginęli razem. W całej Francji rzeź trwała przez<br />
dwa miesiące. Zginęło wówczas siedemdziesiąt tysięcy najlepszych ludzi narodu. {WB<br />
144.5}<br />
„Gdy wiadomość o masakrze dotarła do Rzymu, radość dostojników Kościoła nie miała<br />
granic. Kardynał z Lotaryngii nagrodził posła tysiącem koron. Armata św. Anioła<br />
zagrzmiała uroczystą salwą, na każdej wieży bito w dzwony, a papież Grzegorz XIII, w<br />
179
Change language