Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Dawid przygotował budulec i zebrał wszelkie skarby oraz sporządził plany według<br />
wskazówek Boga. Patrz 1 Kronik 28,12-19. Salomon, najmądrzejszy król Izraela, dokończył<br />
dzieła. Świątynia była najwspanialszą budowlą, jaką kiedykolwiek widział świat. {WB<br />
16.1}<br />
Pan przez proroka Aggeusza tak powiedział o drugiej świątyni: „Przyszła chwała tego<br />
domu będzie większa niż dawna (...). Poruszę wszystkie narody tak, że napłyną<br />
kosztowności wszystkich narodów i napełnią ten dom chwałą — mówi Pan<br />
Zastępów”. Aggeusza 2,7.9. {WB 16.2}<br />
Po zburzeniu świątyni przez Nebukadnesara odbudowano ją znowu około 500 roku<br />
przed Chr. Odbudował ją naród, który wrócił z długoletniej niewoli do zniszczonego kraju.<br />
Byli wśród nich starcy, którzy oglądali wspaniałość świątyni zbudowanej przez Salomona i<br />
którzy przy budowie nowej świątyni płakali widząc, że nie dorównuje ona świetności<br />
poprzedniej. Panujące wtedy nastroje dobitnie opisuje prorok, mówiąc: „Czy pozostał<br />
jeszcze wśród was ktoś, kto widział ten dom w jego dawnej chwale? A jakim się wam dziś<br />
przedstawia! Czy to, co tu jest, nie wygląda w waszych oczach jako nic?” Aggeusza<br />
2,3; Ezdrasza 3,12. Wówczas Pan przyrzekł, że wspaniałość tego drugiego przybytku będzie<br />
przewyższała wspaniałość pierwszego. {WB 16.3}<br />
Blask drugiej świątyni nie dorównał jednak poprzedniej, nie była ona też uświęcona<br />
widzialnymi znakami Bożej obecności, które były właściwe pierwszemu przybytkowi. Przy<br />
poświęceniu drugiej świątyni nie objawiła się ta nadnaturalna moc, która miała miejsce przy<br />
poświęceniu pierwszej, kiedy to obłok wspaniałości napełnił nowo zbudowaną świątynię, a<br />
z nieba spadł ogień, by zapalić ofiarę na ołtarzu. Szekina nie królowała już między<br />
cherubinami w miejscu najświętszym, nie było skrzyni przymierza, ubłagalni i tablic<br />
świadectwa. Nie odpowiadał też głos z nieba, kiedy kapłan pytał się o wolę Bożą. {WB<br />
16.4}<br />
Przez wiele wieków Żydzi na próżno starali się wykazać, w czym wypełniła się<br />
obietnica dana im przez Aggeusza. Pycha i niewiara tak oślepiły ich umysły, że nie mogli<br />
zrozumieć prawdziwego znaczenia słów proroka. Druga świątynia nie miała być uświęcona<br />
przez obłok wspaniałości Jahwe, lecz przez osobistą obecność Tego, w którym mieszka<br />
pełnia Bóstwa cieleśnie, który sam był Bogiem objawionym w ciele. „Najlepszy Dar Nieba”<br />
rzeczywiście przyszedł do swojej świątyni, kiedy to Człowiek z Nazaretu uczył i uzdrawiał<br />
w świątynnych przedsionkach. To właśnie dzięki obecności Chrystusa druga świątynia była<br />
wspanialsza od pierwszej, ale Izrael odrzucił ten Dar Nieba. Wraz z odejściem pokornego<br />
Nauczyciela, który tego dnia wyszedł przez Złotą Bramę, na zawsze znikła wspaniałość<br />
świątyni. Spełniły się słowa Zbawiciela: „Oto dom wasz pusty zostanie”. Mateusza<br />
23,38. {WB 16.5}<br />
10
Change language