Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
Francuscy reformatorzy chcieli dotrzymać kroku swoim kolegom w Niemczech i<br />
Szwajcarii, więc postanowili odważnie wystąpić przeciwko zabobonom Rzymu, co<br />
poderwałoby, jak sądzili, cały naród. W ciągu jednej nocy wywieszono w całej Francji<br />
plakaty potępiające mszę. Jednak zamiast pomóc reformacji, ten gorliwy, ale źle obliczony<br />
krok przyniósł zagładę nie tylko jego sprawcom, ale i przyjaciołom zreformowanej wiary w<br />
całej Francji. Dostarczył zwolennikom papiestwa tego, czego od dawna pragnęli,<br />
mianowicie pretekstu do żądania wytępienia heretyków jako buntowników, zagrażających<br />
bezpieczeństwu tronu i pokojowi całego narodu. {WB 119.2}<br />
Jakaś nieznana ręka — czy to nierozważnego przyjaciela czy też chytrego wroga, czego<br />
nigdy nie stwierdzono — przybiła taki plakat na drzwiach prywatnego apartamentu króla.<br />
Monarcha przeraził się. Na plakacie tym bezlitośnie atakowano zabobonne zwyczaje,<br />
istniejące od wieków. Ta bezprzykładna zuchwałość nalepienia wstrząsających wypowiedzi<br />
wzbudziła gniew króla. Zaskoczony, stał przez kilka chwil drżąc i nie mogąc nic<br />
powiedzieć. Potem jego wściekłość wybuchła w słowach: „Chwytać każdego podejrzanego<br />
o luteranizm. Wytępię ich wszystkich”. — Tamże IV, 10. Kości rzucono. Król stanął<br />
całkowicie po stronie Rzymu. {WB 119.3}<br />
Rozpoczęły się aresztowania wszystkich luteranów w Paryżu. Schwytano między innymi<br />
biednego rzemieślnika, zwolennika reformowanego wyznania, który zwoływał wiernych na<br />
tajne zebrania i pod groźbą natychmiastowej śmierci na stosie kazano mu zaprowadzić<br />
papieskich wysłanników do mieszkań wszystkich protestantów w mieście. Odrzucił tę<br />
nikczemną propozycję, ale w końcu strach przed ogniem zwyciężył i zgodził się zostać<br />
zdrajcą swych braci. Z niesioną przed nim hostią, otoczony orszakiem księży, ministrantów,<br />
mnichów i żołnierzy, zdrajca wraz z Morinem, królewskim sędzią śledczym, szedł wolno i<br />
milcząco przez ulice miasta. Pochód odbywał się rzekomo ku czci „najświętszego<br />
sakramentu”, jako pokuta za obrazę, której dopuścili się protestanci wobec mszy. Jednak<br />
prawdziwy cel tej ceremonii był inny. Kiedy orszak zbliżał się do domu jakiegoś<br />
protestanta, zdrajca dawał odpowiedni znak, nie wypowiadając przy tym żadnego słowa.<br />
Procesja zatrzymywała się, papiescy urzędnicy wchodzili do budynku i wywlekali stamtąd<br />
ludzi, zakutych już w kajdany. Potem orszak ruszał w dalszą drogę po nowe ofiary. „Nie<br />
szczędzono ani dużych, ani małych domów, nawet budynków uniwersytetu paryskiego (...).<br />
Przed Morinem drżało całe miasto (...). Był to czas grozy”. — Tamże IV, 10. {WB 119.4}<br />
Ofiary zabijano wśród potwornych tortur, wyszedł bowiem specjalny rozkaz, by<br />
zmniejszyć natężenie ognia, żeby skazanym przedłużyć męki. Umierali oni jednak jako<br />
zwycięzcy. Ich stałość była niewzruszona, a spokój niezmącony. Prześladowcy, bezsilni<br />
wobec ich nieugiętej postawy, czuli się pokonani. „Stosy ustawiono we wszystkich<br />
dzielnicach Paryża, a palenie heretyków odbywało się codziennie przez dłuższy okres.<br />
Przedłużając czas egzekucji chciano wzbudzić u ludzi strach przed głoszeniem herezji.<br />
Jednak w ostatecznym rozrachunku zwycięstwo przypadło ewangelii. Cały Paryż mógł<br />
147
Change language