Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
się badaniu Słowa Bożego. Odnalezione w nim cudowne prawdy wkrótce zaczął głosić<br />
publicznie. {WB 112.4}<br />
Nim Luter i Zwingli rozpoczęli dzieło reformacji, Lefevre pisał w roku 1512: „To Bóg,<br />
dzięki naszej wierze, daje nam sprawiedliwość, która przez łaskę usprawiedliwia nas<br />
do życia wiecznego”. — Wylie XIII, 1. Zagłębiwszy się w tajemnice zbawienia wołał: „Co<br />
za wspaniała zmiana: Bezgrzeszny zostaje skazany, a winny jest uwolniony od kary.<br />
Błogosławiony zostaje przeklęty, a przeklętego się błogosławi. Żyjący umiera, a martwy<br />
otrzymuje życie. Chwała jest okryta hańbą, a zhańbiony dostępuje czci”. — D’Aubigné XII,<br />
2. {WB 112.5}<br />
Ucząc, że chwała należna jest tylko Bogu, podkreślał jednocześnie, że obowiązkiem<br />
człowieka jest posłuszeństwo. „Jeżeli należysz do Kościoła Chrystusowego — mówił —<br />
jesteś członkiem Jego ciała. Natomiast jeśli należysz do Jego ciała, napełniony jesteś boską<br />
naturą (...). O, gdyby wszyscy ludzie zrozumieli tylko ten przywilej, żyliby w czystości i<br />
świętości i gardziliby chwałą tego świata, która jest niczym wobec wspaniałości wewnątrz<br />
nich, tej wspaniałości, która jest ukryta przed wzrokiem cielesnym”. — Tamże XII, 2. {WB<br />
113.1}<br />
Wśród uczniów Lefevre’a byli tacy, którzy gorliwie przysłuchiwali się słowom swego<br />
profesora i którzy, gdy głos jego zamilkł, sami dalej głosili prawdę. Do nich należał Wilia<br />
Farel. Będąc synem bogobojnych rodziców, skrupulatnie wychowany w wierze Kościoła<br />
rzymskiego, mógłby jak apostoł Paweł, powiedzieć o sobie: „Żyłem według naszego<br />
najsurowszego stronnictwa religijnego, jako faryzeusz”. Dzieje Apostolskie 26,5. Był<br />
oddanym zwolennikiem Rzymu i gotów był zniszczyć każdego, kto ośmieliłby się wystąpić<br />
przeciw Kościołowi. „Zgrzytałem zębami jak wściekły wilk — mówił później o tym okresie<br />
swego życia — gdziekolwiek wypowiadano się przeciwko papieżowi”. — Wylie XIII, 2.<br />
Był niestrudzony w swej czci dla świętych i wraz z Lefevrem obchodził wszystkie Kościoły<br />
Paryża, modląc się przy każdym ołtarzu i składając dary przy relikwiach. Lecz ta<br />
zewnętrzna pobożność nie mogła mu dać wewnętrznego spokoju. Pomimo wszystkich<br />
praktyk pokutnych, jakie stosował, nie mógł się pozbyć świadomości grzechu. Jak głosu z<br />
nieba słuchał słów reformatora: „Zbawienie jest z łaski. Niewinny został potępiony, zaś<br />
grzesznik — uwolniony od winy. Jedynie krzyż Chrystusa otwiera niebo i zamyka wrota<br />
piekieł”. — Tamże XIII, 2. {WB 113.2}<br />
Farel z radością przyjął prawdę. Nawróciwszy się, podobnie jak apostoł Paweł porzucił<br />
jarzmo tradycji, a przyjął wolność dzieci Bożych. „Z drapieżnego wilka szukającego ofiary<br />
stał się łagodnym jagnięciem o sercu oddanym, po odrzuceniu papieża, Jezusowi<br />
Chrystusowi”. — D’Aubigné XII, 3. {WB 113.3}<br />
Podczas gdy Lefevre ciągle jeszcze szerzył światło ewangelii wśród swych studentów,<br />
Farel, tak samo oddany sprawie Chrystusa, jak dawniej sprawie papieża, zaczął głosić<br />
139
Change language