Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
ale na próżno. Gdy wezwanych wystawiono na próbę, prawie połowa stanęła po stronie<br />
reformacji. Ci, którzy w ten sposób odmówili wyrzeczenia się wolności sumienia i prawa do<br />
osobistej oceny, wiedzieli, że takie stanowisko było równoznaczne z krytyką, potępieniem i<br />
prześladowaniem. Jeden z posłów powiedział: „Musimy albo zaprzeć się Słowa Bożego,<br />
albo zginąć na stosie”. — Tamże XIII, 5. {WB 106.2}<br />
Król Ferdynand, reprezentujący na sejmie cesarza, zdawał sobie sprawę, że dekret<br />
wywoła rozłam, jeżeli nie zdoła zmusić książąt, żeby go uznali i poparli. Próbował zatem<br />
przekonać ich, wiedząc doskonale, że przemoc i gwałt jedynie utwierdzą tych ludzi w<br />
uporze. Król „prosi książąt o przyjęcie dekretu, zapewniając, że cesarz będzie im za to<br />
niezmiernie wdzięczny”. Ale ci wierni ludzie uznawali tylko autorytet stojący ponad<br />
ziemskimi władcami i odpowiedzieli spokojnie: „Będziemy posłuszni cesarzowi we<br />
wszystkim, co przyczyniło się do zachowania pokoju i chwały Bożej”. — Tamże XIII,<br />
5. {WB 106.3}<br />
W obecności sejmu król w końcu oświadczył elektorowi i jego przyjaciołom, że<br />
rezolucja zostanie „wydana jako dekret cesarski” i że „pozostaje im jedynie<br />
podporządkować się większości”. Powiedziawszy to, szybko opuścił zgromadzenie nie<br />
dając reformatorom żadnej możliwości narady lub udzielenia odpowiedzi. Na próżno<br />
„wysłali posłów do króla z prośbą, aby wrócił”. Na wszystkie protesty odpowiadał:<br />
„Wszystko zostało postanowione; pozostaje wam tylko podporządkować się”. — Tamże<br />
XIII, 5. {WB 106.4}<br />
Zwolennicy cesarza byli przekonani, że ewangeliccy książęta pozostaną wierni Pismu<br />
Świętemu, jako autorytetowi wyższemu niż ludzkie nauki i wymagania;<br />
byli przeświadczeni, że gdyby przyjęto tę zasadę, papiestwo musiałoby w końcu zostać<br />
obalone. Ale — jak wielu innych, którzy żyli po nich — spoglądając jedynie na to, „co jest<br />
przed oczami”, łudzili się, że reformatorzy są słabi, a siła leży po stronie cesarza i papieża.<br />
Gdyby książęta polegali jedynie na własnej mocy, rzeczywiście byliby bezradni, jak to<br />
przypuszczali zwolennicy papiestwa. Ale choć było ich mało w tym sporze z Rzymem,<br />
mieli za sobą swą siłę. „Od wyroku sejmu apelowali do Słowa Bożego, od cesarza Karola<br />
do Jezusa Chrystusa, Króla królów i Pana panów”. — Tamże XIII, 6. {WB 106.5}<br />
Ponieważ Ferdynand nie chciał uszanować przekonań książąt, postanowili oni, nie<br />
bacząc na nieobecność króla, złożyć przed sejmem protest. Sformułowali uroczystą<br />
deklarację i przedłożyli ją sejmowi: {WB 107.1}<br />
„<strong>Protest</strong>ujemy niniejszym przed Bogiem, naszym Stwórcą, Protektorem, Wybawicielem<br />
i Odkupicielem, który będzie nas kiedyś sądził, i wyznajemy przed wszystkimi ludźmi i<br />
istotami, że ani my, ani nasz naród nie uznajemy przedstawionego dekretu w punktach,<br />
które są sprzeczne z prawem Bożym, naszym sumieniem i zbawieniem, a także nie<br />
przyjmujemy żadnych zobowiązań. (...) {WB 107.2}<br />
131
Change language