Wielki Protest_
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni. Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
A co z prawem cesarza do zmuszania ludzi mieczem do praktykowania wiary, którą nakazuje Kościół, zakładając, że jest to prawdziwa wiara, tylko dlatego, że Kościół ją nakazał? To również zostaje zdemaskowane i obalone. Zasada, która tak cicho wrosła w Protest, obala w proch tę podwójną tyranię. Krzesło papieża i miecz cesarza przemijają, a na ich miejsce pojawia się sumienie. Ale Protest nie czyni sumienia swoim własnym panem; sumienie nie jest prawem dla siebie. To byłaby anarchia - czyli bunt przeciwko Temu, który jest jej Panem. Protest głosi, że Biblia jest prawem sumienia, a jej Autor jest jej jedynym Panem. Dlatego kieruje swój bieg między dwoma przeciwstawnymi niebezpieczeństwami, unikając z jednej strony anarchii, a z drugiej tyranii; protestantyzm wyłania się na oczach narodów, rozwijając sztandar prawdziwej wolności. Wokół tego sztandaru muszą się zgromadzić wszyscy ludzie, którzy chcą być wolni.
Słowa kluczowe: protest ze Speyer, wolność religijna, purytanie, kościół, niemcy, tradycja, sanktuarium, pielgrzymi, nowa anglia, starożytność, chrześcijaństwo, pokuta, faith alone, christ alone, wesley, huss, waldensi, jerome, calvin, luther, wycliffe, knox, biskup
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wielki</strong> <strong>Protest</strong><br />
bardziej dostojnym zgromadzeniem, przed którym Marcin Luter miał bronić swej wiary.<br />
„Samo zjawienie się Lutra było już znakiem zwycięstwa nad papiestwem. Papież potępił<br />
tego człowieka, a mimo to stanął on jeszcze przed trybunałem, który sądząc Lutra tym<br />
samym nie uznał wyroku papieża. Papież wyklął Lutra, wykluczając go ze społeczeństwa<br />
ludzkiego; a jednak został on wezwany z pełnym szacunkiem i przyjęto go przed<br />
najdostojniejszym zgromadzeniem świata. Papież skazał go na wieczne milczenie, a on miał<br />
przemawiać do tysięcy słuchaczy przybyłych z najodleglejszych zakątków<br />
chrześcijańskiego świata. W ten sposób za sprawą Lutra dokonał się ogromny przewrót w<br />
ówczesnych stosunkach kościelnych. Rzym schodził ze swego tronu, a spowodował to głos<br />
jednego mnicha”. — D’Aubigné VII, 8. {WB 82.3}<br />
Wśród tych potężnych i dostojnych osobistości Luter wydawał się zmieszany i<br />
przestraszony. Kilku książąt, którzy zauważyli jego niepewność, zbliżyło się do niego, a<br />
jeden z nich szepnął: „Nie bójcie się tych, którzy ciało zabijają, lecz duszy zabić nie mogą”.<br />
Inny powiedział: „Gdy was zaprowadzą przed książąt i królów dla imienia mego, Duch Ojca<br />
waszego da wam, cobyście mówić mieli”. W ten sposób słowa Chrystusa zostały<br />
przekazane przez możnych tego świata, aby w godzinie doświadczenia pocieszyć i<br />
wzmocnić na duchu sługę Bożego. {WB 82.4}<br />
Gdy Lutra zaprowadzono bezpośrednio przed tron cesarski, w sali zapanowała głęboka<br />
cisza. Potem wyznaczony przez cesarza mówca wstał i wskazując na pisma Lutra zażądał,<br />
aby ten odpowiedział na dwa pytania: czy książki te uznaje za swoje i czy zamierza odwołać<br />
poglądy, jakie w nich spisał. Kiedy odczytano tytuły książek, reformator odpowiadając na<br />
pierwsze pytanie, powiedział, że wymienione książki uznaje za swoje. „Jeśli chodzi o drugie<br />
pytanie — oświadczył — to ponieważ jest to sprawa dotycząca wiary i zbawienia dusz, a<br />
także Słowa Bożego, które jest największym skarbem w niebie i na ziemi, postąpiłbym<br />
nieostrożnie, gdybym powiedział cokolwiek bez zastanowienia się. Mógłbym powiedzieć za<br />
mało, niż wymaga tego okoliczność albo za dużo, niż żąda tego prawda; w ten sposób<br />
zgrzeszyłbym przeciwko słowom Chrystusa: «Kto się mnie zaprze przed ludźmi, zaprę się<br />
go przed Ojcem niebieskim». Mateusza 10,33. Dlatego najpokorniej proszę Jego Cesarski<br />
Majestat o danie mi czasu do namysłu, abym bez uszczerbku dla Słowa Bożego mógł na to<br />
pytanie odpowiedzieć”. — D’Aubigné VII, 8. {WB 82.5}<br />
Luter postąpił bardzo mądrze prosząc o czas do namysłu. Jego zachowanie przekonało<br />
zebranych, że nie działa impulsywnie kierując się namiętnościami. Spokój i opanowanie,<br />
jakich nie spodziewano się po tym, który działał tak odważnie i nieugięcie, podniosły<br />
autorytet Lutra i umożliwiły mu później przemawianie z ostrożnością, zdecydowaniem,<br />
mądrością i godnością, które zaskoczyły i rozczarowały jego przeciwników, a także były<br />
oskarżeniem ich zuchwalstwa i dumy. {WB 83.1}<br />
99
Change language