Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
swym własnym bolesnym doświadczeniu, kiedy daremnie starał się zbawić przez
upokorzenie i pokutę i zapewniał słuchaczy, że znalazł pokój i radość, gdy odwrócił myśl i
wzrok od siebie, a uwierzył w Chrystusa. {WB 68.4}
Gdy Tetzel dalej kontynuował handel odpustami i powtarzał swe niezbożne twierdzenia,
Luter zdecydował się skuteczniej wystąpić przeciw tym skandalicznym nadużyciom. {WB
68.5}
Wkrótce nadarzyła się ku temu okazja. Kaplica zamkowa w Wittenberdze posiadała
relikwie, które w pewne dni wystawiane były na widok publiczny, a zupełne odpuszczenie
grzechów przyrzekano wszystkim, którzy w tym czasie przychodzili do kościoła i
spowiadali się. W takie dni kościół był przepełniony tłumami ludzi. Zbliżała się jedna z
najważniejszych uroczystości — dzień Wszystkich Świętych. W dniu poprzedzającym to
święto Luter przyłączył się do tłumów, które ciągnęły w kierunku kościoła i na jego
drzwiach przybił dziewięćdziesiąt pięć tez przeciwko nauce o odpustach. Zdeklarował się,
że następnego dnia będzie w jednej z sal uniwersytetu bronić tych tez wobec wszystkich,
którzy je zaatakują. {WB 69.1}
Tezy Lutra wzbudziły powszechne zainteresowanie; czytano je kilkakrotnie i wszędzie
powtarzano. Na uniwersytecie i w całym mieście powstało wielkie podniecenie. Tezy
wyjaśniały, że ani papież, ani żaden inny człowiek nigdy nie otrzymali mocy przebaczania
grzechów i darowania kary za nie. Cały system odpustów jest komedią zwykłym
oszustwem, służącym zdobyciu pieniędzy przez wykorzystanie zabobonności ludu; jest
podstępem szatana, który chce zniszczyć wszystkich ufających jego kłamliwym naukom.
Tezy podkreślały dalej, że ewangelia Chrystusowa jest najcenniejszym darem Kościoła, a
objawiona w niej łaska Boża ofiarowana jest darmo wszystkim tym, którzy w pokorze i
wierze jej szukają. {WB 69.2}
Tezy Lutra wywołały szerokie dyskusje, nikt jednak nie odważył się przyjąć jego
wezwania. Twierdzenia, które Luter ogłosił, w ciągu kilku dni obiegły całe Niemcy, a po
paru tygodniach znane były w całej niemal Europie. Wielu szczerych katolików, którzy
dostrzegali panującą w kościele nieprawość i ubolewali nad nią lecz nie wiedzieli, jak
powstrzymać jej rozwój, z radością przeczytało tezy Lutra, widząc w nich głos Boży. Czuli,
że Pan w swym miłosierdziu wyciągnął rękę, aby powstrzymać szybko rozprzestrzeniającą
się falę zła płynącą ze stolicy papieskiej. Książęta i dostojnicy świeccy skrycie cieszyli się,
że nareszcie zostanie podważona ta wszechpotężna moc, która twierdziła, że nie wolno się
sprzeciwiać jej postanowieniom. {WB 69.3}
Jednak zabobonne i miłujące grzech rzesze wpadły w przerażenie, gdy sofizmaty, które
tak długo łagodziły ich obawy, zostały obalone. Chytrzy duchowni, zatrzymani w swym
dziele sankcjonowania zła, widząc, że ich zyski zostały zagrożone, połączyli się, aby bronić
uzurpacji Rzymu. Reformator napotkał na opór zaciekłych oskarżycieli. Niektórzy obwiniali
80