Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Biblię, inne zaś tylko krótkie wyjątki, do których dołączone były objaśnienia tekstów
podane przez wykładających Biblię. W ten sposób rozpowszechniano skarby prawdy,
ukrywane długo przez tych, którzy wywyższali się ponad Boga. {WB 38.5}
Dzięki cierpliwej i wytrwałej pracy, czasami w ciemnych, głębokich jaskiniach
skalnych, oświetlonych jedynie światłem pochodni, powstawały wiersz po wierszu,
Rozdział po rozdziale kopie Pisma Świętego. Dzieło Boże postępowało naprzód, a wola
Pańska jaśniała niczym czyste złoto. Jak wyraźniejsza i mocniejsza stawała się ta wola na
skutek doznawanych prześladowań dla imienia Pana, mogli zrozumieć tylko ci, którzy brali
udział w tej pracy. Aniołowie z nieba towarzyszyli wiernym pracownikom. {WB 38.6}
Kapłani i biskupi z podszeptu szatana starali się pogrzebać Słowo Prawdy w natłoku
błędu, odstępstwa i zabobonów, lecz w cudowny sposób zostało ono zachowane podczas
długich lat duchowej ciemności w nie sfałszowanej postaci. Nie nosiło piętna ludzkiego,
lecz pieczęć samego Boga. Ludzie bezustannie starali się zaciemnić jasne i proste znaczenie
Pisma Świętego i tak je przedstawić, by przeczyło samemu sobie. Lecz jak arka ostała się na
wzburzonych falach potopu, tak Słowo Boże przetrwa wszelkie burze, grożące mu
zniszczeniem. Podobnie jak ziemia kryje w sobie bogate żyły złota i srebra, a każdy, kto
chce je odkryć, musi szukać, tak Pismo Święte posiada skarby prawdy, które mogą być
objawione tylko gorliwemu i modlącemu się poszukiwaczowi. Bóg chciał, aby Biblia była
podręcznikiem dla wszystkich ludzi w dzieciństwie, w latach młodzieńczych i wieku
dojrzałym — słowem, by była studiowana zawsze. Słowo Boże jest objawieniem samego
Boga. Każda nowo odkryta prawda ukazuje nowe, nieznane dotychczas cechy charakteru
Autora Biblii. Studiowanie Pisma Świętego ściślej łączy ludzi ze Stwórcą i daje im
jaśniejsze poznanie jego woli, Biblia jest środkiem łączności Boga z ludźmi. {WB 39.1}
Waldensi rozumieli, że „początkiem mądrości jest bojaźń Pańska” (Psalmów 111,10),
ale w celu rozszerzenia horyzontów myślowych nie lekceważyli ważności kontaktu z
otaczającym ich światem, znajomości ludzi i aktywnego życia. Ze swych górskich szkół
wysyłali młodzieńców do uczelni w miastach Francji i Włoch, gdzie było szersze pole do
studiów i obserwacji, aniżeli w ojczystych Alpach. Młodzieńcy ci byli wystawieni na
rozmaite pokusy, byli bezpośrednimi świadkami grzechu, napotykali sprytnych
współpracowników szatana, którzy pragnęli skłonić ich do przyjęcia fałszywych nauk i
błędnych zasad. Na szczęście wychowanie, jakie otrzymali w dzieciństwie, przygotowało
ich na spotkanie wszelkich niebezpieczeństw. {WB 39.2}
Młodzi waldensi zachowywali się ostrożnie w szkołach, do których uczęszczali. Pod
połami specjalnie przygotowanych szat ukrywali największy skarb — kosztowne odpisy
Pisma Świętego. Ten owoc długoletniej i żmudnej pracy zabierali ze sobą, aby, gdzie tylko
nadarzała się okazja, bez wzbudzenia podejrzeń, ostrożnie podsuwać części Pisma Świętego
osobom, których serca zdawały się być otwarte na przyjęcie prawdy. W ten sposób wielu
40