Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Są też dumni papieże, którzy wywyższali się ponad Boga i odważyli się zmienić prawo
Najwyższego. Ci rzekomi ojcowie Kościoła muszą zdać rachunek przed Bogiem, choć
zapewne chcieliby tego uniknąć. Za późno zrozumieli, że Wszechwiedzący jest zazdrosny o
swoje prawo i nie pozostawi popełnionego zła bez kary. Teraz pojmują, że Chrystus stoi po
stronie swego ludu i rozumieją znaczenie Jego słów: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z
tych najmniejszych braci, mnie uczyniliście”. Mateusza 25,40. {WB 354.1}
Cały niezbożny świat stoi przed Bogiem, oskarżony o zdradę rządów Nieba. Nikt nie
broni ich sprawy, nie ma dla nich żadnego usprawiedliwienia. W końcu zostają skazani na
wieczną śmierć. {WB 354.2}
Wszyscy rozumieją teraz, że zapłatą za grzech nie jest wspaniała wolność i wieczne
życie, lecz przeciwnie — niewola, zguba i śmierć. Niesprawiedliwi widzą, co utracili przez
swoje buntownicze życie. Zlekceważyli wartość wiecznej wspaniałości, kiedy im była
ofiarowana; teraz tak bardzo jej pragną! „Mógłbym teraz mieć wszystko — woła potępiony
grzesznik — ale tym pogardziłem! Jakież straszne zaślepienie! Zamieniłem pokój, szczęście
i chwałę na nędzę, potępienie i rozpacz!” Wszyscy zgadzają się, że wyłączenie niezbożnych
z nieba jest sprawiedliwym wyrokiem, gdyż za życia mówili: „Nie chcemy, aby ten Jezus
panował nad nami”. {WB 354.3}
Niesprawiedliwi jak zaczarowani spoglądają na koronację Syna Bożego. Widzą w Jego
rękach tablice z przykazaniami Bożymi, które znieważali i przestępowali. Są świadkami
zachwytu i czci ze strony świętych, a gdy docierają do nich rozbrzmiewające w świętym
mieście pieśni, wołają jednogłośnie: „Wielkie i dziwne są dzieła twoje, Panie, Boże
Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów” (Objawienie 15,3) i, padając
na ziemię, oddają cześć Księciu Żywota. {WB 354.4}
Szatan na widok wspaniałości i chwały Chrystusa jest jak gdyby sparaliżowany. Był
kiedyś cherubem, stał najbliżej tronu Bożego; teraz przypomina sobie, co utracił. Był
jaśniejącym serafinem, synem „jutrzenki”, jakże bardzo zmieniła się ta sytuacja, jak nisko
upadł! Na zawsze został wykluczony z rady, w której kiedyś brał udział. Widzi, że obok
Ojca stoi ktoś inny, kto osłania Jego wspaniałość. Widzi, jak potężny anioł o
majestatycznym wyglądzie wkłada koronę na głowę Chrystusa i wie, że on mógłby to
uczynić. {WB 354.5}
Przypomina sobie ojczyznę swej niewinności i czystości, pokój i szczęście, które były
jego udziałem, zanim wystąpił przeciwko Bogu i Chrystusowi. Przed jego oczami na żywo
ukazują się oskarżenia, bunt i oszustwa popełniane dla wzbudzenia współczucia i poparcia
ze strony innych aniołów oraz upór i niechęć do poprawy, chociaż Bóg był gotów mu
wszystko przebaczyć. Rozmyśla nad swym dziełem na ziemi i jego następstwami:
nieprzyjaźnią między ludźmi, zmarnowanym życiem, upadkiem królestw i tronów oraz
długimi latami buntów, walki i powstań. Przypomina sobie ciągłe usiłowania zniweczenia
454