Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
obecności Bożej napełnia miasto, rozlewa się poza jego bramy i promieniuje na całą
ziemię. {WB 352.4}
Najbliżej tronu stoją ci, którzy kiedyś gorliwie służyli szatanowi, lecz którzy, jak
głownie wyrwane z ognia, poszli w ślady Zbawiciela, całkowicie Mu się poświęcając. Dalej
otaczają Jezusa ci, co wśród kłamliwego i bałwochwalczego otoczenia rozwinęli doskonały
chrześcijański charakter i przestrzegali prawa Bożego, chociaż cały świat chrześcijański
lekceważył je. Za nimi stoją miliony ludzi wszystkich stuleci, którzy dla wiary zginęli
męczeńską śmiercią. Oprócz nich znajduje się tam „tłum wielki, którego nikt nie mógł
zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion i ludów, i języków, którzy stali przed
tronem i przed Barankiem, odziani w szaty białe, z palmami w swych rękach”. Objawienie
7,9. Ich walka zakończyła się zwycięstwem. Skończyli swój bieg i zdobyli nagrodę. Palmy
w ich rękach są symbolem zwycięstwa, zaś biała szata znakiem niesplamionej
sprawiedliwości Chrystusa, darowanej im przez Zbawiciela. {WB 352.5}
Zbawieni śpiewają pochwalną pieśń, która rozbrzmiewa i odbija się echem: „Zbawienie
jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka”. Objawienie 7,10. Aniołowie i
serafinowie dołączają się do tego hymnu. Gdy wybawieni przekonali się i na własne oczy
ujrzeli moc oraz złośliwość szatana, jak nigdy przedtem zrozumieli, że tylko Syn Boży mógł
uczynić ich zwycięzcami. W tym jaśniejącym orszaku nie ma ani jednego, który by
przypisywał wybawienie sobie, który by sądził, że zwyciężył przez własną moc i
doskonałość. Nie mówią nic o tym, co uczynili lub wycierpieli; treścią wszystkich pieśni,
podstawowym motywem każdego hymnu są słowa: „Zbawienie jest u Boga naszego (...) i u
Baranka”. {WB 352.6}
W obecności zgromadzonych mieszkańców ziemi i nieba odbywa się koronacja Syna
Bożego. Okryty najwyższym majestatem i mocą, Król królów wypowiada wyrok nad tymi,
którzy przestępowali Jego prawo i prześladowali Boży lud. Prorok mówi: „I widziałem
wielki, biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i
niebo i miejsca dla nich nie było. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed
tronem, i księgi zostały otwarte, również inna księga, księga żywota została otwarta, i
osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w
księgach”. Objawienie 20,11-12. {WB 353.1}
Po otwarciu ksiąg Jezus spojrzy na niesprawiedliwych, a ci przypomną sobie każdy
grzech, który popełnili. Widzą, gdzie ich nogi zboczyły ze ścieżki czystości i świętości,
widzą jak dalece przekraczali prawo Boże powodowani pychą i buntem. Zwodnicze pokusy,
które skłaniały ich do grzechu, ponieważ nie stawiali im oporu, źle użyte błogosławieństwa,
lekceważenie sług Bożych, odrzucone ostrzeżenia i miłosierdzie, które bezskutecznie
apelowało do ich grzesznych serc — wszyscy to widzą, jakby napisane literami. {WB
353.2}
452