Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
przypadku czekających nas wydarzeń będzie odwrotnie. Największa wyobraźnia nie może
ogarnąć wielkości nadchodzącej próby. W czasie doświadczeń każdy człowiek musi
osobiście stanąć przed Bogiem: „To choćby byli nimi Noe, Daniel i Job — jakom żyw —
mówi Wszechmocny Pan — nie wyratowaliby ani synów, ani córek, lecz przez swoją
sprawiedliwość wybawiliby tylko swoje własne dusze”. Ezechiela 14,20. {WB 331.6}
Kiedy nasz Najwyższy Kapłan wstawia się za nami, powinniśmy dążyć do doskonałości
w Chrystusie. Nasz Zbawiciel nie poddawał się pokusie nawet w myślach. Szatan natomiast
znajduje w ludzkim sercu jedno słabe miejsce, w którym pielęgnuje się tę lub ową grzeszną
skłonność. To wystarcza mu do skuszenia człowieka. Chrystus powiedział o sobie: „(...)
nadchodzi (...) władca świata, ale nie ma on nic do mnie”. Jana 14,30. Szatan nie mógł
znaleźć w Synu Bożym nic, co pomogłoby mu w odniesieniu nad Nim zwycięstwa;
Chrystus zachowywał przykazania Ojca i nie było w nim grzechu, który szatan mógłby
wykorzystać. Tacy właśnie muszą być wszyscy, którzy chcą przetrwać w czasie
ucisku. {WB 332.1}
Tu w ziemskim ucisku musimy odrzucić grzech przez wiarę w pojednawczą krew
Chrystusa. Nasz drogi Zbawca zaprasza nas, byśmy się do Niego przyłączyli i złączyli naszą
słabość z Jego mocą, naszą niewiedzę z Jego mądrością oraz naszą niegodność z Jego
zasługami. Opatrzność Boża jest szkołą, w której mamy się uczyć cichości i pokory Jezusa.
Pan zawsze wytycza nam prawdziwy cel w życiu, ale nie drogę, którą my wybralibyśmy —
być może łatwiejszą i przyjemniejszą. Możemy działać razem z siłami, jakimi niebo
rozporządza, aby ukształtować nasz charakter na obraz boskiego pierwowzoru. Nikt nie
może zaniedbać ani odłożyć tego zadania nie narażając się na największe
niebezpieczeństwo. {WB 332.2}
Apostoł Jan w widzeniu słyszał potężny głos z nieba, mówiący: „Biada ziemi i morzu,
gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma
niewiele”. Objawienie 12,12. Straszne muszą być wydarzenia, które powodują taki krzyk z
nieba. Gniew szatana wzmaga się proporcjonalnie do coraz krótszego czasu, a w okresie
ucisku szatańskie dzieło zniszczenia osiągnie punkt kulminacyjny. {WB 332.3}
Wkrótce na niebie ukażą się straszne nadnaturalne zjawiska, jako znak mocy demonów
czyniących cuda. Duchy szatańskie nawiedzą królów ziemi, aby umocnić ich w zwiedzeniu
i skłonić do połączenia się z księciem ciemności w jego ostatecznej walce przeciwko
Władcy nieba. Siły te zwiodą wielu panujących i poddanych. Pojawią się ludzie podający
się za Chrystusa i żądający dla siebie tytułu oraz czci, jakie należą się jedynie Zbawcy
świata. Będą dokonywać cudownych uzdrowień twierdząc, że mają objawienia z nieba,
które jednak będą sprzeczne z Pismem Świętym. {WB 332.4}
Głównym momentem tego wielkiego dramatu zwiedzenia będzie chwila, kiedy sam
szatan ukaże się ludziom jako Chrystus. Kościół długo czekał na przyjście Zbawiciela i na
425