Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
pobudza on ludzi do przestępowania Dekalogu tak samo, jakby to uczynił przez trzymanie
ich w całkowitej nieznajomości przykazań Bożego prawa. Obecnie, tak jak dawniej, by
zrealizować swe zamiary, działa przez różne Kościoły. Współczesne religijne społeczności
odwróciły się od niepopularnych prawd wyraźnie przedstawionych w Piśmie Świętym, a
zwalczając je zajęły stanowisko i przyjęły interpretacje, które sieją powszechną niewiarę.
Przyjmując papieski błąd dotyczący przyrodzonej nieśmiertelności i świadomego stanu
człowieka po śmierci, odrzuciły jedyną broń przeciwko oszustwom spirytyzmu. Nauka o
wiecznych mękach doprowadziła wielu do zwątpienia w prawdziwość Biblii. Gdy
przedstawia się ludziom wymagania czwartego przykazania, okazuje się, że Bóg nakazał
święcenie siódmego dnia, ale wówczas wielu duchownych twierdzi — co jest jedyną drogą
uwolnienia się od obowiązku, którego nie chcą spełniać — że prawo Boże nie obowiązuje.
W ten sposób, odrzucając dekalog, odrzucają także sobotę. Gdy ruch odnowy biblijnej
soboty będzie się szerzyć coraz bardziej, powszechne stanie się także odrzucanie boskiego
prawa w celu uniknięcia obowiązku przestrzegania czwartego przykazania. Błędne nauki
religijnych przywódców otworzyły drzwi niedowiarstwu, spirytyzmowi i znieważaniu
świętości prawa Bożego. Na ludziach tych spoczywa wielka odpowiedzialność za
niezbożność, która istnieje w chrześcijańskim świecie. Rozgłaszają oni twierdzenie, że
szybko rozszerzającą się falę zła należy przypisać w większej części znieważaniu tzw.
chrześcijańskiego sabatu, czyli niedzieli. Mówią, że przestrzeganie tego świętego dnia
poprawi moralność społeczeństwa. Twierdzenie to słyszy się szczególnie w Ameryce, gdzie
nauka o prawdziwym dniu odpoczynku, sobocie, jest szeroko głoszona. Rozwijający się tam
ruch, który propaguje wstrzemięźliwość — jedną z najważniejszych reform społecznych —
jest często połączony z ruchem dążącym do większego uświęcenia niedzieli, a jego obrońcy
wierzą, że służy największemu dobru ludzkości. Wszyscy, którzy nie chcą przyłączyć się do
niego uważani są za wrogów wstrzemięźliwości i reformy. Jednak fakt, że ruch
ugruntowujący błąd połączony jest z dobrą, z punktu widzenia społeczeństwa, działalnością,
nie usprawiedliwia fałszu. Możemy ukryć truciznę, mieszając ją z dobrym pożywieniem,
lecz przez to nie zmienimy jej natury, przeciwnie, stanie się ona niebezpieczniejsza, gdyż
niewidoczną łatwiej można spożyć. Jest to jedno ze zwiedzeń szatana — dodawanie do
błędu nieco prawdy, aby fałsz zdobył przychylność ludzi. Przywódcy ruchu niedzielnego
mogą bronić reform potrzebnych ludziom i zasad, które zgadzają się z Biblią, jednak słudzy
Boga nie powinni się z nimi łączyć, gdyż są tam wymagania sprzeciwiające się prawu
Dekalogu. Nic nie może usprawiedliwić odrzucania przykazań Bożych na rzecz ludzkich
przepisów. {WB 313.2}
Przez dwie błędne nauki — nieśmiertelność duszy i święcenie niedzieli — szatan zwodzi
ludzi. Pierwszy błąd stwarza podatny grunt dla spirytyzmu, natomiast drugi jest pomostem
łączącym z Rzymem. Protestanci Stanów Zjednoczonych będą pierwszymi, którzy
wyciągną rękę nad przepaścią, aby uchwycić dłoń spirytyzmu. Oni również podadzą rękę
400