Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
którego wypłynęło już wiele zła, które splamiło świat i przygotowuje go na zniszczenie.
Jednak ludziom pobłażającym sobie łatwiej jest spowiadać się człowiekowi niż otworzyć
swe serce przed Bogiem; natura ludzka chętniej wykona zadaną pokutę, niż porzuci grzech.
Łatwiej jest umartwić swe ciało chodząc w worze pokutnym, biczując się rózgami i raniąc
łańcuchami, niż ukrzyżować swe cielesne pożądliwości. Ciężkie jest brzemię, które
zmysłowe serce woli raczej znosić niż ugiąć się pod jarzmem Chrystusa. Istnieje uderzające
podobieństwo między Kościołem rzymskim a synagogą żydowską za czasów pierwszego
przyjścia Chrystusa. Podczas gdy Żydzi w skrytości deptali każdą zasadę prawa Bożego, na
zewnątrz ściśle przestrzegali jego nakazów, obciążając je tradycjami i rozmaitymi
zarządzeniami, które czyniły zachowywanie Dekalogu nieznośnym ciężarem. Jak Żydzi
formalnie czcili prawo, tak rzymscy katolicy czczą krzyż. Wywyższają oni symbol cierpień
Chrystusa, lecz życiem zapierają się Tego, kogo ten krzyż przedstawia. Katoliccy duchowni
stawiają krzyże na ołtarzach i noszą je na swych szatach. Wszędzie widzimy znak krzyża.
Wszędzie jest on czczony i wywyższany. Jednak nauki Chrystusa pogrzebane są wśród
ogromnej ilości bezsensownych tradycji, fałszywych interpretacji i nakazów kościelnych.
Słowa Zbawiciela, dotyczące fanatyzmu Żydów odnoszą się z jeszcze większą mocą do
dostojników Kościoła katolickiego: „Bo wiążą ciężkie brzemiona i kładą na barki ludzkie,
ale sami nawet palcem swoim nie chcą ruszyć”. Mateusza 23,4. Sumienia wierzących
trzymane są w ustawicznym strachu i obawie przed gniewem obrażonego Boga, podczas
gdy dostojnicy Kościoła żyją w przepychu i rozkoszują się zmysłowymi
przyjemnościami. {WB 303.3}
Kult obrazów i relikwii, wzywanie świętych oraz wywyższenie papieża to chytre
zasadzki szatana, które stosuje, aby odwrócić umysły ludzi od Boga i Jego Syna.
By doprowadzić człowieka do upadku, szatan stara się odwrócić jego uwagę od Tego, w
którym jedynie można znaleźć zbawienie. Wskazuje mu na różne środki zastępcze, jakie
zostały ustanowione w miejsce Tego, który powiedział: „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy
jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie”. Mateusza 11,28. {WB 303.4}
Szatan zawsze usiłuje przedstawić w niewłaściwym świetle charakter Boga, naturę
grzechu oraz jego następstwo, czyli wszystko to, co odgrywa ważną rolę w boju dobra ze
złem. Jego podstępne wybiegi pomniejszają zobowiązania ludzi wobec boskiego prawa i
pozwalają im do woli grzeszyć, jednocześnie są przyczyną fałszywych wyobrażeń o Bogu,
tak że częściej spogląda się na Niego ze strachem i nienawiścią, aniżeli z miłością.
Okrucieństwo, które cechuje charakter szatana, zwodziciel przypisuje Stwórcy, obecne jest
ono w różnych systemach religijnych i znajduje wyraz w formach nabożeństw. W ten
sposób zaślepia się umysły ludzi, a szatan pozyskuje ich dla siebie jako narzędzia w walce
przeciwko Bogu. Na skutek fałszywego przedstawienia boskich przymiotów, narody
pogańskie doszły do przekonania, że dla zapewnienia sobie łask Bożych konieczne są ofiary
387