Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
15 VIII 1854 roku: «Niedorzeczne i błędne nauki lub inne brednie broniące wolności
sumienia są największym błędem, zarazą najbardziej dla państwa niebezpieczną». Ten sam
papież w encyklice z dnia 8 XII 1864 r. rzucił klątwę na wszystkich, którzy stoją w obronie
wolności sumienia i wiary, jak również tych, którzy twierdzą, że Kościół nie powinien
używać przemocy”. {WB 301.5}
„Pokojowy ton Rzymu w Stanach Zjednoczonych wcale nie oznacza zmiany jego dążeń.
Papiestwo jest tolerancyjne tam, gdzie jest bezsilne. Biskup 0’Connor powiedział:
«Wolność religijna jest tolerowana do momentu, w którym możliwe stanie się jej
ograniczenie bez narażania na szkodę katolicyzmu». Arcybiskup St. Luis stwierdził:
«Herezja i ateizm są przestępstwem w krajach chrześcijańskich, takich jak Włochy lub
Hiszpania, gdzie wszyscy są katolikami i gdzie przepisy religii katolickiej stanowią istotną
część prawa tych krajów, herezja karana jest tam na równi z innymi przestępstwami»”.
Każdy kardynał, arcybiskup i biskup w Kościele katolickim składa papieżowi przysięgę, w
której wypowiada następujące słowa: „Heretyków, schizmatyków i buntowników
sprzeciwiających się naszemu panu (papieżowi) lub jego następcom, będę prześladował ze
wszystkich sił”. — Josiah Strong, Our Country, rozdz. 5, par. 2-4. {WB 302.1}
To prawda, że wśród katolików także znajdują się prawdziwi chrześcijanie. Tysiące
wyznawców służy Bogu według najlepszego światła, jakie otrzymali. Nie mają dostępu do
Słowa Bożego i dlatego nie znają prawdy, nie dostrzegają różnicy między żywą służbą serca
a zbiorem formalnych ceremonii. Bóg jednak ze współczuciem spogląda na tych, którzy
wychowani są w błędnej wierze, nie dającej prawdziwego zadowolenia. Sprawi, że
promienie światła dostaną się przez otaczającą ich ciemność. Bóg objawi im prawdę o
Jezusie Chrystusie i wielu jeszcze przyłączy się do Jego ludu. {WB 302.2}
Dzisiejszy katolicyzm jako system religijny jest tak samo sprzeczny z ewangelią
Chrystusa, jak był przed wiekami. Kościoły protestanckie są zaślepione, gdyż w
przeciwnym razie dostrzegłyby znaki czasu. Papiestwo sięga dalej w swych planach i
metodach postępowania. Używa rozmaitych sposobów, aby rozszerzyć swój wpływ i
spotęgować swą moc w przygotowywaniu się do okrutnego i zdecydowanego boju w celu
odzyskania władzy nad światem, ponownego wprowadzenia prześladowań oraz zniszczenia
wszystkiego, czego dokonał protestantyzm. Katolicyzm wszędzie zdobywa wpływy.
Spójrzmy tylko na wzrastającą liczbę jego kościołów i kaplic w krajach protestanckich, na
popularność jego wyższych szkół i seminariów w Ameryce, bardzo często patronowanych
przez protestantów. Spójrzmy na wzrost rytualizmu w Anglii i na liczne przypadki
wstępowania protestantów w szeregi katolików. Te fakty powinny zaniepokoić wszystkich,
którzy cenią czyste zasady ewangelii, ale protestanci igrają z papiestwem i podają mu rękę;
poszli z Rzymem na kompromis i poczynili wiele ustępstw, co było miłym zaskoczeniem
dla zwolenników papiestwa. Ludzie zamykają oczy na prawdziwy charakter rzymskiego
Kościoła i niebezpieczeństwo zagrażające z jego strony. Należy ich pobudzić do
385