Kościoł i Państwo Wojujące

Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd. Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.

newcovenantpublicationsintl
from newcovenantpublicationsintl More from this publisher
09.04.2023 Views

Kościól i Państwo Wojujące która ośmieliła się zawieść Zbawiciela na bardzo wysoką górę i pokazać Mu wspaniałości wszystkich królestw ziemi, przedstawia ludziom swe pokusy w taki sposób, że opanowuje umysły wszystkich, którzy nie są osłonięci Bożą mocą. {WB 296.3} Szatan oszukuje ludzi podobnie jak oszukał Ewę w raju, mianowicie przez schlebianie, wzniecanie żądzy zdobycia zakazanej wiedzy oraz rozbudzanie ambicji wywyższania się. Pielęgnowanie tych złych skłonności spowodowało jego własny upadek i dzięki nim usiłuje doprowadzić również ludzi do ruiny: „Będziecie jako Bóg — oświadcza — znający dobro i zło”. 1 Mojżeszowa 3,5. Spirytyzm uczy, „że człowiek jest stworzeniem ciągle rozwijającym się, jego przeznaczeniem już od urodzenia jest postępowanie naprzód, aż do osiągnięcia wieczności, a nawet samego bóstwa”: „Każdy umysł będzie osądzał się sam, a nie będzie go sądził nikt inny. Sąd ten będzie słuszny, ponieważ jest to własny sąd (...). Tron jest w tobie samym”. Pewien zwolennik spirytyzmu powiedział, gdy obudziła się w nim „duchowa świadomość”: „Moi bliźni byli wszyscy bezgrzesznymi półbogami”. Inny zaś oświadcza: „Każda sprawiedliwa i doskonała istota jest Chrystusem”. {WB 296.4} W taki sposób zamiast sprawiedliwości i doskonałości nieskończonego Boga — prawdziwego celu uwielbienia, zamiast doskonałej sprawiedliwości Jego prawa — prawdziwej miary ludzkich czynów, szatan podsunął grzeszną i omylną naturę człowieka jako jedyny przedmiot uwielbienia i jedyną regułę sądu lub miarę charakteru. Jest to postępowanie, które nie wiedzie człowieka w górę, lecz w dół. {WB 297.1} Prawidłowością dotyczącą naszego umysłowego, jak i duchowego rozwoju jest fakt zmieniania się pod wpływem obserwacji. Umysł stopniowo dostosowuje się do zagadnień, na których się koncentruje. Upodabnia się do tego, co miłe i co szanuje. Człowiek nigdy nie wzniesie się wyżej od wyznaczonego przez siebie wzorca moralności, do niczego wyższego nie dojdzie. Będzie się raczej staczać coraz niżej. Jedynie łaska Boża ma moc podniesienia człowieka. Pozostawiony samemu sobie człowiek niechybnie będzie się staczał w dół. {WB 297.2} Ludziom ulegającym swym namiętnościom, miłującym zabawy i zmysłowość, spirytyzm jawi się w mniej delikatnej postaci, niż wykształconym i uduchowionym, gdyż w jego brutalnych formach ci pierwsi znajdują to, co odpowiada ich skłonnościom. Szatan zna wszelkie przejawy ułomności ludzkiej natury, zapamiętuje grzechy, które dana osoba jest skłonna popełnić, a następnie stara się, by nie zabrakło okazji do zaspokojenia złych skłonności. Kusi ludzi, by nadużywali tego, co jest dozwolone, aby przez brak wstrzemięźliwości osłabili swoje fizyczne, duchowe i moralne siły. Zniszczył już i niszczy w dalszym ciągu tysiące ludzi ulegających namiętnościom, powodując w ten sposób degeneracje całej natury człowieka. Dla przypieczętowania swego dzieła oświadcza za pośrednictwem duchów, że „prawdziwa wiedza stawia człowieka ponad prawo”, że „cokolwiek istnieje, jest słuszne”, że „Bóg nie potępia”, i że „żadne popełniane grzechy nie 378

Kościól i Państwo Wojujące obciążają człowieka żadną winą”. Jeżeli w ten sposób zwodzi ludzi, by wierzyli, że pożądanie jest najwyższym prawem, a rozwiązłość wolnością, że człowiek jest odpowiedzialny tylko przed samym sobą, to nic dziwnego, że wszędzie roi się od zepsucia i deprawacji. Mnóstwo ludzi chciwie przyjmuje nauki, zezwalające zaspokajać cielesne skłonności ich serc. Hamulce powściągliwości powierza się zmysłowej żądzy, siły umysłu i ducha podporządkowuje zwierzęcym skłonnościom, a szatan triumfująco zagarnia do swych sieci tysiące pozornych naśladowców Chrystusa. {WB 297.3} Nikt nie może dać się oszukać kłamliwym twierdzeniom spirytyzmu. Bóg udzielił ludziom dostatecznej ilości światła, aby mogli, rozpoznać zasadzkę szatana. Jak już powiedziano, teoria, która stanowi istotny fundament spirytyzmu, sprzeciwia się najwyraźniejszym twierdzeniom Pisma Świętego. Biblia oświadcza, że umarli nic nie wiedzą, że ich myśli zginęły, że nie mają żadnego udziału w czymkolwiek, co się dzieje pod słońcem, że nieznane są im radości, ani smutki tych, którzy byli dla nich najdroższymi na ziemi. {WB 297.4} Co więcej, Bóg wyraźnie zakazał wszelkiego komunikowania się z rzekomymi duchami ludzi zmarłych. Za czasów żydowskich istniała pewna grupa ludzi, która podobnie jak dzisiejsi spirytyści twierdziła, że utrzymuje łączność z umarłymi. Jednak „duchy wieszcze”, jak nazywano tych przybyszów z innych światów, były według oświadczenia Pisma Świętego „duchami demonów”. 4 Mojżeszowa 25,1-3; Psalmów 106,28; 1 Koryntian 10,20; Objawienie 16,14. Porozumiewanie się z duchami uznał Bóg za obrzydliwość i pod karą śmierci tego zabronił. Patrz 3 Mojżeszowa 19,31; 20,27. Dziś sama nazwa „czarnoksięstwo” traktowana jest z pogardą. Twierdzenie, że ludzie mogą komunikować się ze złymi duchami, uważa się za bajkę z ciemnego średniowiecza. Jednak spirytyzm posiada setki tysięcy, a nawet miliony zwolenników, utorował sobie drogę do sfer naukowych i wkradł się do Kościołów oraz rządów, a nawet znalazł życzliwe przyjęcie na dworach królów. To olbrzymie zwiedzenie jest niczym innym jak tylko odnowieniem w innej szacie potępionego i zakazanego we wcześniejszych wiekach czarnoksięstwa. {WB 297.5} Gdyby nawet nie było innych dowodów prawdziwej istoty spirytyzmu, chrześcijaninowi powinno wystarczyć to, że duchy nie czynią różnicy między sprawiedliwością a grzechem, między najszlachetniejszymi i najczystszymi spośród apostołów Chrystusa a najbardziej zepsutymi sługami szatana. Przedstawiając najpodlejszych grzeszników jako wywyższonych mieszkańców nieba, szatan mówi do ludzi: „Nieważne jak złym jesteś, nieważne, czy wierzysz w Boga i Biblię, czy też nie, żyj, jak ci się podoba, niebo i tak będzie twoją ojczyzną”. Spirytystyczni nauczyciele oświadczają: „Każdy, kto źle czyni, jest dobry w oczach Pana i w takich ma Pan upodobanie”, albo: „gdzie jest Bóg sądu?” Malachiasza 2,17. Słowo Boże na to odpowiada: „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w ciemność”. Izajasza 5,20. {WB 298.1} 379

Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />

która ośmieliła się zawieść Zbawiciela na bardzo wysoką górę i pokazać Mu wspaniałości<br />

wszystkich królestw ziemi, przedstawia ludziom swe pokusy w taki sposób, że opanowuje<br />

umysły wszystkich, którzy nie są osłonięci Bożą mocą. {WB 296.3}<br />

Szatan oszukuje ludzi podobnie jak oszukał Ewę w raju, mianowicie przez schlebianie,<br />

wzniecanie żądzy zdobycia zakazanej wiedzy oraz rozbudzanie ambicji wywyższania się.<br />

Pielęgnowanie tych złych skłonności spowodowało jego własny upadek i dzięki nim usiłuje<br />

doprowadzić również ludzi do ruiny: „Będziecie jako Bóg — oświadcza — znający dobro i<br />

zło”. 1 Mojżeszowa 3,5. Spirytyzm uczy, „że człowiek jest stworzeniem ciągle<br />

rozwijającym się, jego przeznaczeniem już od urodzenia jest postępowanie naprzód, aż do<br />

osiągnięcia wieczności, a nawet samego bóstwa”: „Każdy umysł będzie osądzał się sam, a<br />

nie będzie go sądził nikt inny. Sąd ten będzie słuszny, ponieważ jest to własny sąd (...). Tron<br />

jest w tobie samym”. Pewien zwolennik spirytyzmu powiedział, gdy obudziła się w nim<br />

„duchowa świadomość”: „Moi bliźni byli wszyscy bezgrzesznymi półbogami”. Inny zaś<br />

oświadcza: „Każda sprawiedliwa i doskonała istota jest Chrystusem”. {WB 296.4}<br />

W taki sposób zamiast sprawiedliwości i doskonałości nieskończonego Boga —<br />

prawdziwego celu uwielbienia, zamiast doskonałej sprawiedliwości Jego prawa —<br />

prawdziwej miary ludzkich czynów, szatan podsunął grzeszną i omylną naturę człowieka<br />

jako jedyny przedmiot uwielbienia i jedyną regułę sądu lub miarę charakteru. Jest to<br />

postępowanie, które nie wiedzie człowieka w górę, lecz w dół. {WB 297.1}<br />

Prawidłowością dotyczącą naszego umysłowego, jak i duchowego rozwoju jest fakt<br />

zmieniania się pod wpływem obserwacji. Umysł stopniowo dostosowuje się do zagadnień,<br />

na których się koncentruje. Upodabnia się do tego, co miłe i co szanuje. Człowiek nigdy nie<br />

wzniesie się wyżej od wyznaczonego przez siebie wzorca moralności, do niczego wyższego<br />

nie dojdzie. Będzie się raczej staczać coraz niżej. Jedynie łaska Boża ma moc podniesienia<br />

człowieka. Pozostawiony samemu sobie człowiek niechybnie będzie się staczał w dół. {WB<br />

297.2}<br />

Ludziom ulegającym swym namiętnościom, miłującym zabawy i zmysłowość,<br />

spirytyzm jawi się w mniej delikatnej postaci, niż wykształconym i uduchowionym, gdyż w<br />

jego brutalnych formach ci pierwsi znajdują to, co odpowiada ich skłonnościom. Szatan zna<br />

wszelkie przejawy ułomności ludzkiej natury, zapamiętuje grzechy, które dana osoba jest<br />

skłonna popełnić, a następnie stara się, by nie zabrakło okazji do zaspokojenia złych<br />

skłonności. Kusi ludzi, by nadużywali tego, co jest dozwolone, aby przez brak<br />

wstrzemięźliwości osłabili swoje fizyczne, duchowe i moralne siły. Zniszczył już i niszczy<br />

w dalszym ciągu tysiące ludzi ulegających namiętnościom, powodując w ten sposób<br />

degeneracje całej natury człowieka. Dla przypieczętowania swego dzieła oświadcza za<br />

pośrednictwem duchów, że „prawdziwa wiedza stawia człowieka ponad prawo”, że<br />

„cokolwiek istnieje, jest słuszne”, że „Bóg nie potępia”, i że „żadne popełniane grzechy nie<br />

378

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!