Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
pozory wiarygodności, a tłumy przyjmują ich nauki tak chętnie i wierzą w nie tak szczerze,
jak gdyby to były najświętsze prawdy Biblii. Prawo Boże odsuwa się na bok, pogardza się
Jego łaską, a krew przymierza uważa się za rzecz nie posiadającą żadnej wartości. Duchy
zaprzeczają boskości Chrystusa, a nawet stawiają Stwórcę na równi z sobą. W ten sposób w
nowym przebraniu ów wielki buntownik dalej prowadzi przeciwko Bogu walkę, którą
rozpoczął w niebie, i prawie przez sześć tysięcy lat kontynuuje na ziemi. {WB 295.4}
Wielu próbuje wyjaśnić zjawiska spirytystyczne przypisując je oszustwom i sprytowi ze
strony medium. Faktem jest, że często rezultat oszustw brano za prawdziwe objawienie,
jednak były także wyraźne przejawy siły nadprzyrodzonej. Tajemnicze stukanie, od którego
rozpoczął się nowoczesny spirytyzm, nie było wynikiem ludzkich sztuczek ani
przebiegłości, lecz bezpośrednim działaniem złych aniołów, którzy w ten sposób
zrealizowali jedno z najskuteczniejszych zwiedzeń rujnujących człowieka. Wielu daje się
usidlić wierząc, że spirytyzm jest tylko oszustwem, lecz gdy stają twarzą w twarz ze
zjawiskami nadprzyrodzonymi, zostają zwiedzeni i przyjmują je jako przejawy mocy
Bożej. {WB 296.1}
Ludzie ci nie dostrzegają słów Pisma Świętego mówiących o cudach, jakich dokonywał
szatan i jego słudzy. To właśnie dzięki pomocy diabła czarownicy faraona potrafili podrobić
dzieła Boże. Apostoł Paweł oświadcza, że przed powtórnym przyjściem Chrystusa będą
miały miejsce podobne przejawy szatańskiej mocy. Przyjście Pana poprzedzą zjawiska
wywołane przez szatana „z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów”. 2
Tesaloniczan 2,9-10. Apostoł Jan opisując odstępczą moc, która objawi się w ostatecznych
dniach, powiedział: „I czyni wielkie cuda, tak że i ogień spuszcza na ziemię na oczach ludzi.
I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, jakie dano mu czynić”. Objawienie 13,13-14.
Proroctwo to nie mówi o ludzkich oszustwach. Ludzie dają się zwieść przez cuda, które
słudzy szatana mają moc rzeczywiście czynić, a nie tylko udawać, że je czynią. {WB 296.2}
Książę ciemności, który przez tak długi czas wykorzystywał swój mistrzowski umysł w
dziele zwodzenia, potrafi sprytnie dostosować swe pokusy do ludzi wszystkich stanów i do
rozmaitych okoliczności. Osobom kulturalnym i wykształconym przedstawia spirytyzm w
jego bardziej intelektualnej i subtelnej postaci i w ten sposób udaje mu się złapać wielu w
swe sidła. Mądrość, jakiej dostarcza spirytyzm, określona jest przez apostoła Jakuba niejako
ta, „która z góry zstępuje, lecz przyziemna, zmysłowa, demoniczna”. Jakuba 3,15.
Oczywiście wielki zwodziciel ukrywa ten fakt, ponieważ pokrzyżowałby jego zamierzenia.
Ten, który odziany w jasność niebiańskich serafinów potrafił zjawić się przed Chrystusem
w czasie Jego pobytu na pustyni, przychodzi teraz do ludzi w przebraniu anioła światłości,
by wydać się im jak najbardziej atrakcyjnym. Apeluje do rozumu, przedstawiając wzniosłe
teorie lub porywające sceny, wywołuje zachwyt i zdobywa uczucia swoim krasomówczym
opisem miłości oraz miłosierdzia. Pobudza wyobraźnię i skłania ludzi do tak wielkiego
mniemania o swojej mądrości, że zaczynają gardzić Wiekuistym Bogiem. Ta potężna istota,
377