Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
ogniem. Pragnęliby uciec z tego świętego miejsca. Woleliby zginąć, aby się ukryć przed
obliczem Tego, który umarł dla ich odkupienia. Przyszły los niezbożnych jest ich własnym
wyborem. Wyłączenie z nieba jest dobrowolnym aktem z ich strony, a ze strony Boga
dowodem sprawiedliwości i miłosierdzia. {WB 290.1}
Podobnie jak wody potopu, tak płomienie wielkiego dnia sądu dokonają boskiego
wyroku nad niezbożnymi. Nie poddali się Bożej władzy, pielęgnowali ducha buntu, a gdy
życie dobiegło końca, za późno już zmieniać kierunek myśli, za późno wracać od
przestępstwa do posłuszeństwa, od nienawiści do miłości. {WB 290.2}
Oszczędziwszy życie Kaina, mordercy Abla, Bóg dał światu przykład, jaki byłby
rezultat, gdyby pozwolono grzesznikowi żyć i trwać w czynieniu nieprawości. Pod
wpływem przykładu Kaina mnóstwo jego potomków zaczęło grzeszyć, aż doszło do stanu, o
którym Bóg powiedział: „Wielka jest złość człowieka na ziemi i wszelkie jego myśli oraz
dążenia jego serca są ustawicznie złe. (...) Ale ziemia była skażona w oczach Boga i pełna
nieprawości”. 1 Mojżeszowa 6,5.11. {WB 290.3}
Z miłosierdzia dla świata Bóg zgładził jego niezbożnych mieszkańców żyjących za
czasów Noego. Z miłosierdzia także zniszczył grzesznych mieszkańców Sodomy. Dzięki
zwodniczej działalności szatana czyniciele nieprawości zyskują sympatię oraz podziw i w
ten sposób ustawicznie prowadzą innych do buntu. Tak było za czasów Kaina i Noego, za
dni Abrahama i Lota. Tak też jest w naszych czasach. Ostateczne zniszczenie ludzi
odrzucających łaskę Bożą będzie dowodem Jego miłosierdzia dla wszechświata. {WB
290.4}
„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w
Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Rzymian 6,23. Życie wieczne jest dziedzictwem
sprawiedliwych, natomiast śmierć jest udziałem niezbożnych. Mojżesz oświadczył
Izraelowi: „Kładę dziś przed tobą życie i dobro oraz śmierć i zło”. 5 Mojżeszowa 30,15.
Śmierć, o której mowa w tym tekście, nie jest śmiercią, którą ogłoszono nad Adamem,
ponieważ wszyscy ludzie ponoszą karę za jego przestępstwo. Jest to „druga śmierć”
(Objawienie 20,6.14) — przeciwieństwo życia wiecznego. {WB 290.5}
W następstwie grzechu Adama śmierć zaciążyła na całym rodzaju ludzkim. Wszyscy
jednakowo schodzą do grobu, lecz dzięki Bożemu planowi zbawienia wszyscy będą
wyprowadzeni ze swych grobów: „Nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i
niesprawiedliwych” (Dzieje Apostolskie 24,15); „Albowiem jak w Adamie wszyscy
umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni”. 1 Koryntian 15,22. Istnieje
jednak różnica między tymi dwiema grupami ludzi, które powstaną: „Wszyscy w grobach
usłyszą głos jego, i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia, a inni, którzy źle
czynili, by powstać na sąd”. Jana 5,28-29. Ci, których „uznano za godnych”
zmartwychwstania do życia, są „błogosławieni i święci”, „nad nimi druga śmierć nie ma
370